Υπάρχει κίνδυνος για Έλληνα Λεπέν;...

Γιάννης Τριάντης

Ένα σκούρο μελίσσι βουίζει στην πολιτική κυψέλη. Κόμματα, κομματίδια και ποικίλα μορφώματα συγκροτούν ένα μελανόμορφο όλον, με ευδιάκριτες φυσικά τις αποχρώσεις. Πρόκειται για φάσμα από την συνοφρυωμένη Δεξιά μέχρι τα φασιστικά/ναζιστικά άκρα.

Η συγκυρία τα ευνοεί: προϊούσα απαξία του... κυριαρχούντος πολιτικού δυναμικού, ευαίσθητη αν όχι προβληματική οικονομία, διαρκής απειλή από την Τουρκία και εισαγόμενη ακροδεξιά δυναμική από την Ευρώπη διαμόρφωσαν ένα είδος αντισυστημικής διάθεσης που αποτελεί πρώτης τάξεως καύσιμο για το όχημα της καθ΄ημάς Ακροδεξιάς.

Αναπόφευκτο το ερώτημα: Θα μακροημερεύσουν οι εντός Βουλής σχηματισμοί αυτοί ή θα έχουν την τύχη ποικίλων κομμάτων τόσο της ποικίλης Δεξιάς (π.χ. ΕΠΕΝ, ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ) όσο και άλλων χώρων;(ΚΟΔΗΣΟ, ΔΗΑΝΑ, ΔΗΚΚΙ, «Ενωση Κεντρώων του Λεβέντη, «Ποτάμι» και κόμματα των Ντόρας Μπακογιάννη, Ανδρέα Λοβέρδου, Δημήτρη Αβραμόπουλου κ.α.).

Και προπάντων: Υπάρχει περίπτωση να ενοποιηθούν μελλοντικά τα κόμματα αυτά υπο την ηγεσία ενός ή μιάς Λεπέν, ώστε να εγκατασταθούν μόνιμα στην πολιτική σκηνή παίζοντας ρόλο ρυθμιστή και απαραίτητου εταίρου σε συμμαχικές κυβερνήσεις;

Ευθεία η απάντηση: Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο- αν όχι ανέφικτο- να συμβεί. Για πολλούς λόγους. Συγκεκριμένα:

1)Το κυρίαρχο κόμμα του συντηρητικού χώρου, η ΝΔ, έχει αποδείξει ότι διαθέτει απορροφητικές/αφομοιωτικές δυνατότητες ενσωματώνοντας στελέχη από τον χώρο της ακραίας Δεξιάς.

Το παράδοξο(;)είναι αυτό συνέβη κυρίως επι…κεντροδεξιάς ΝΔ, όπως κατέδειξαν οι περιπτώσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του σημερινού πρωθυπουργού!

Με δεδομένο το κυβερνητικό εν δυνάμει της ΝΔ, αρκετά στελέχη της ακραίας Δεξιάς εύκολα θα μεταπηδήσουν στο κόμμα εξουσίας, παρά το γεγονός ότι η πλειονότης των ψηφοφόρων τους μένει συνειδητά εκτός πλέγματος εξουσίας, αρνούμενη προσδοκώμενα ωφελήματα.

2)Παρ΄ότι υπάρχουν κοινά κύτταρα στη πολιτική κυτταροδομή τους, δύσκολα θα συνυπάρξουν σε κοινό σχηματισμό σεσημασμένοι φασίστες και Ναζί με τα υπόλοιπα κόμματα και μορφώματα της ακραίας Δεξιάς.

3)Η πληθώρα αρχηγών και αρχηγίσκων στον χώρο αυτόν προϊδεάζει για ισχυρή εναντίωση στο πρόσωπο ενός χαρισματικού ηγέτη, αν ήθελε εμφανιστεί κάποιος που να διαθέτει τέτοια ιδιότητα. Ομως το κυριότερο είναι άλλο:

Ο ιδεολογικός μπρουταλισμός του εν λόγω πολιτικού πεδίου-ένα είδος μονοκαλλιέργειας εθνικιστικού χαρακτήρα, σκονισμένων αντιλήψεων για την κοινωνία και ρατσιστικών στοιχείων-δεν επιτρέπει επεξεργασίες τύπου Μαρίν Λεπέν ώστε το νέο κόμμα να καταστεί υπολογίσιμη δύναμη, ασκώντας ελκτική δύναμη και σε πολίτες άλλων χώρων.

Ο πατέρας της Λεπέν ναι μεν σημείωσε αξιοσημείωτες επιδόσεις σε αριστερές περιοχές, όπως η Μασσαλία, αλλά παρέμεινε δογματικός και ανένδοτος σε πλείστα όσα-ο μπρουταλισμός που λέγαμε-με αποτέλεσμα περιορισμένη πολιτική εμβέλεια.

Αντιθέτως η κόρη του, η οποία τώρα προηγείται δημοσκοπικά στη Γαλλία, κινήθηκε έξυπνα, με επιλογές που ξάφνιασαν και απέδωσαν. Εφ ω και η ρήξη με τον πατέρα της:

Καταδίκη του αντισημιτισμού, διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας, περιορισμός της ρατσιστικής ρητορικής, προτεραιότητα σε ζητήματα επιβίωσης, ενέργειας κλπ και ταυτόχρονα λιγότερες αναφορές στο μεταναστευτικό και στο ταυτοτικό εν γένει, θεωρώντας ότι αυτή η μάχη έχει κερδηθεί για το κόμμα της.

Μια ραφιναρισμένη Ακροδεξιά; Ακριβώς! Κρατώντας βασικά στοιχεία (έθνος, σύνορα, έλεγχος της μετανάστευσης, εναντίωση στην ΕΕ, υιοθέτηση στοιχείων από την αλφαβήτα της Αριστεράς κ.α.), παρουσίασε «νέο πρόσωπο», κάτι σαν προβατόσχημος λύκος, και κατάφερε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον πολιτικό στίβο της Γαλλίας.

Επιμύθιον: Η συγκυρία ευνοεί τα πάσης φύσεως ακροδεξιά μορφώματα. Και κάποια εξ αυτών ενδεχομένως να μακροημερεύσουν. Όμως η πιθανότητα να συγκροτηθεί ενιαίος χώρος και να αποκτήσει δυναμική τύπου Λεπέν-ή έστω να αναδειχθεί σε υπολογίσιμη δύναμη, απειλητική για την Δημοκρατία- είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι ανέφικτο, όπως προελέχθη.

Αυτό που προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη είναι να γίνει με νέους όρους η αντιμετώπιση της απειλής αυτής. Ούτε απαγορεύσεις(πλήν συγκεκριμένων περιπτώσεων)ούτε κύρια επένδυση στον αναγκαίο πλήν μονότονο καταγγελτισμό.

Όπως είχε πεί σε μια συνέντευξή του για την Χρυσή Αυγή εκείνος ο ξεχωριστός Σάββας Μιχαήλ, δεν είναι φασίστες και ναζί όλοι οι ψηφοφόροι της αποκρουστικής αυτής οργάνωσης. Και ο νοών νοείτω…