Αλίμονο στους νέους...

Όταν κατουράς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι...

«Οταν κατουράς στη θάλασσα θα το βρεις στο αλάτι» και όταν στοχοποιείς τους νέους σε τιμωρεί η κάλπη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι συντηρητικές κυβερνήσεις και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα εχθρεύονται –αν δεν μισούν– a priori τους νέους για όλα αυτά που εκφράζει η... νεότητα και που είναι απολύτως στην αντίθετη κατεύθυνση με το γήρας στα μυαλά που εκπροσωπούν τα καθεστώτα.

Ακριβώς αυτό καυτηρίαζε με σκωπτικό τρόπο ο γνωστός Ιταλός σκιτσογράφος Aλτάν όταν έλεγε: «Η ανεργία των νέων αυξήθηκε. Μα τι διάολο, ρε γαμώτο, δεν γερνάνε ποτέ;».

Στην πανδημία η κυβέρνηση του αυτοανακηρυχθέντα« Μωυσή» επέβαλε την επιταγή« μένουμε σπίτι» με το δόγμα «νόμος και τάξη» ακόμη κι εκεί που δεν απαγορευόταν η κυκλοφορία, αρκεί να το επέτρεπαν τα όργανα του νόμου και της τάξης, όπως στο περιστατικό στην πλατεία της Νέας Σμύρνης όπου ακολούθησε… νόμιμο ξύλο για την αποκατάσταση της (νέας) τάξης.

Κάθε φορά που η πανδημία θέριζε ζωές το καθεστώς δεν αναγνώριζε την ευθύνη του για τις ΜΕΘ που έλειπαν, για τα μέσα μεταφοράς που στοίβαζαν σαν σαρδέλες τους εργαζόμενους, για τα σχολεία των 30 μαθητών ανά αίθουσα ούτε για τα εγκαίνια της Ομόνοιας –από τον ανιψιό δήμαρχο– με τους χιλιάδες συγκεντρωμένους, αλλά στοχοποιούσε και ξυλοκοπούσε τους επικίνδυνους νέους που αγνοούσαν την καραντίνα συναθροιζόμενοι στις πλατείες.

Οπως ευθύνη έχουν οι νέοι που όχι μόνο σπουδάζουν σε δημόσια πανεπιστήμια αλλά αντιδρούν και στην ύπαρξη της πανεπιστημιακής αστυνομίας, όπως αντιδρούν στην καθιέρωση της βάσης εισαγωγής για τα ΑΕΙ από την Κεραμέως, όπως επίσης αντιδρούν στην εξομοίωση των πτυχίων τους με των ιδιωτικών κολεγίων (χωρίς βάση εισαγωγής αυτά, αλλά με υψηλή οικονομική βάση των γονιών τους) και ακόμη αντιδρούν στην ανεργία που θερίζει τις νεότερες ηλικίες, γιατί απαιτούν κατώτατο μισθό, συλλογική σύμβαση, αναγνώριση πτυχίων, οκτάωρο και αποζημίωση υπερωριακής απασχόλησης, χωρίς μάλιστα προϋπηρεσία και χωρίς να ξέρουν να συντάσσουν ένα βιογραφικό της προκοπής, όπως αποκάλυψε, προέτρεψε και τους υπέδειξε ο Κυρανάκης.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και το έγκλημα των Τεμπών να υπενθυμίσει ότι εκτός από τον καθημερινό και αργό θάνατο της νιότης –που γερνάει στο παιδικό της δωμάτιο– υπάρχει και ο ξαφνικός και αποτρόπαιος θάνατος στο βαγόνι ενός τρένου που σε εξαϋλώνει χωρίς καμία ασφάλεια, ήρθε ο Κυριάκος να ζητήσει από τους επιζήσαντες να «βάλουν πλάτη», ήρθαν 438.595 νέοι ψηφοφόροι και ήρθε ο Μιθριδάτης υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.

Οταν συλλαμβάνουν νέους στον «Τζόκερ» με νόμο του Μεταξά τότε «οι νέοι δεν έχουν πάντα δίκιο αλλά η κοινωνία που τους αγνοεί και τους χτυπάει έχει πάντα άδικο»...

Ευθύμιος Γεωργόπουλος

documentonews.gr