Α.Ρ.Δ. κσι τηλεκανίβαλοι...

Το «Α.Ρ.Δ.» του τίτλου σημαίνει κάτι που δεν μας τιμά ως κλάδο, αλλά αποτελούσε σύνθημα και στα μεγάλα συλλαλητήρια της προηγούμενης Τετάρτης. «Α.Ρ.Δ.» είναι το πασίγνωστο «Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι», ένα σύνθημα που εξαπλώνεται όλο και πιο πολύ, σε μεγαλύτερες μάζες, σε περισσότερο κόσμο. Ενα σύνθημα εντελώς άδικο για τους δημοσιογράφους και... ειλικρινά δεν μιλώ συντεχνιακά. Εκτός αν και εσείς που διαβάζετε αυτή την εφημερίδα πιστεύετε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι «Α.Ρ.Δ.». Δεν το πιστεύετε, είναι σίγουρο.

Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος, η συντριπτική πλειονότητα, μιλάει για τους δημοσιογράφους και έχει στον νου του τους τηλε-δημοσιογράφους. Εκείνους που βγαίνουν στην TV και «τυγχάνει» την τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και πιο πριν, να ανήκουν όλοι στην ίδια πολιτική πλευρά. Προφανώς και όλοι είναι ελεύθεροι να υποστηρίζουν μια άποψη, αλλά αν όλοι σε ένα πάνελ έχουν την ίδια άποψη (παράδειγμα: Οικονόμου, Πορτοσάλτε, Παυλόπουλος), τότε υπάρχει ένα μικρό θέμα.

Αλλωστε, αν σας ζητήσω να μου ονοματίσετε έναν δημοσιογράφο στα εφτά πανελλαδικά κανάλια (έξι ιδιωτικά: Mega, Star, Alpha, ΣΚΑΪ, ΑΝΤ1, Open και την ΕΡΤ) που να είναι αντικυβερνητικός, θα δυσκολευτείτε να βρείτε. Και δεν σας λέω να ανακαλύψετε έναν που να υποστηρίζει ΣΥΡΙΖΑ, όχι όχι, σας ζητάω να μου αναφέρετε έναν που τον βλέπετε και ψιθυρίζετε στον διπλανό σας ότι αυτός «χτυπάει» την κυβέρνηση. Μην ψάχνεστε και χάνετε το Σάββατό σας, δεν υπάρχει.

Οι τηλεκανίβαλοι

Αυτούς τους δημοσιογράφους «χτύπησε» ο Αντώνης Κανάκης του «Ράδιο Αρβύλα», τους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους. Μπορεί εντελώς άδικα (και επικίνδυνα) να τσουβάλιασε όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους ωστόσο τους διαχώρισε, άφησε εκτός εφημερίδες, sites, την ερευνητική δημοσιογραφία και άλλα. Δεν μπορώ να πω ότι συμπαθώ τον Κανάκη, ούτε μου αρέσει η αισθητική του. Αλλά είπε κάποια πράγματα σωστά. Ιδού ένα απόσπασμα: 

«Οι εκφράσεις όπως παπαγάλος που χρησιμοποιούνται ή τα συνθήματα που γράφονται στους τοίχους είναι λίγα. Οταν η δημοσιογραφία είναι υπάλληλος κομμάτων, καναλαρχών και διαφόρων άλλων συμφερόντων, τότε γίνεται εχθρός της δημοκρατίας. Οσο κι αν λέτε ότι βρέχει ενώ σας φτύνουν, δεν βρέχει. Σας φτύνουν. Παρακολουθούμε εδώ και καιρό μια ακραία και ξεδιάντροπη διαπλοκή μεταξύ συγκεκριμένων δημοσιογράφων και πολιτικών εξουσιών, δύο μέρη που εξ ορισμού θα έπρεπε να είναι απέναντι, αλλά συναλλάσσονται και συνεργάζονται στενά».

Διαφωνείτε; Μάλλον όχι. Μιλάει για συγκεκριμένους δημοσιογράφους άλλωστε. Η ΕΣΗΕΑ πάντως έβγαλε ανακοίνωση: «Το εύκολο “τσουβάλιασμα” που καταλήγει στην ουσιαστική στοχοποίηση των δημοσιογράφων από “χιουμοριστικές” εκπομπές, αποτελεί φτηνή εργαλειοποίηση της δικαιολογημένης οργής της κοινωνίας και ξεκάθαρα επιχειρεί να μετατοπίσει το βάρος των πραγματικών ευθυνών. Καλό θα ήταν οι “χιουμορίστες” παρουσιαστές να μη συμβάλλουν στη συγκάλυψη και τον συμψηφισμό των ευθυνών, δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά, και να σεβαστούν τον κόπο χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν ακούραστα με απολαβές που απέχουν μακράν από αυτές των τηλεπερσόνων-τιμητών».

Θύμωσε ο λάθος άνθρωπος

Ενας από τους καλούς συναδέλφους, ο Χρήστος Νικολαΐδης, Open παλιότερα (αυτός που ήταν στο Κίεβο τις πρώτες μέρες του πολέμου και έστελνε τα καλύτερα ρεπορτάζ) και ΣΚΑΪ τώρα, θίχτηκε από τα λεγόμενα του Αντώνη Κανάκη. Δεν είχε λόγο θεωρώ αλλά θίχτηκε. «Αντώνη Κανάκη στο γράφω για να το έχεις και σε κείμενο: είσαι ένας αισχρός λασπολόγος, χυδαίος και απαράδεκτα υβριστής» έγραψε στο facebook και έγινε viral.

«Εβαλες στην ίδια κατηγορία αυτούς που σε χαλάνε, για τον οποιοδήποτε δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο λόγο. Και αυτούς που μοχθούμε στο ρεπορτάζ. Ακου λοιπόν γελοίε τυπάκο, που έγινες εκατομμυριούχος ως διασκεδαστής: όταν εγώ έφτασα στα Τέμπη, μαζί με τους συναδέλφους μου, τα παπούτσια μου κολλούσαν πάνω στις πυρωμένες λαμαρίνες. 

Οι Πυροσβέστες και οι ΕΚΑΒιτες δακρυσμένοι μαζεύαν ανθρώπινα μέλη και στοιβάζανε τις μαύρες σακούλες πλάι στα συντρίμμια Την ατμόσφαιρα πλάκωνε η πιο άσχημη μυρωδιά που έχω ποτέ νιώσει, ένα μείγμα καμένης σάρκας, λαδιών και λιωμένης λαμαρίνας. 

Δεν κοιμήθηκα 48 ώρες. Γιατί έψαχνα. Και ξέρεις κάτι κ. Τηλεαρτίστα; Αν σήμερα όλη η Ελλάδα ξέρει με σαφήνεια πώς, πότε και γιατί έγινε το δυστύχημα, εάν τώρα όποιον Ελληνα και να ρωτήσεις θα σου πει για τη βάρδια των σταθμαρχών, για τα ψαλίδια που έμειναν κλειστά, για το σύστημα τηλεδιοίκησης που δεν δουλεύει, για το ποιος ήταν υπηρεσία εκείνη την ώρα και τόσα άλλα είναι γιατί οι Δημοσιογράφοι που εσύ με τέτοιο ποταπό τρόπο βρίζεις, τα ανακάλυψαν και τα μετέδωσαν! Τα έφεραν στη γνώση του κάθε Ελληνα».

Αυτοκριτική από την ΕΣΗΕΑ

Η ΕΣΗΕΑ πριν από μερικές μέρες έβγαλε μια γενναία ανακοίνωση, ίσως από τις καλύτερες που εξέδωσε ποτέ. Λέει καταρχάς: «Η τραγωδία στα Τέμπη αναδεικνύει, με οδυνηρότατο τρόπο αυτή τη φορά, τα δομικά προβλήματα που μαστίζουν τα ελληνικά ΜΜΕ. Οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους δεν είχαν την κάλυψη που αναλογούσε στη σοβαρότητα του ζητήματος και τα λίγα, αλλά υπαρκτά, ρεπορτάζ δημοσιογράφων, ΜΜΕ και ερευνητικών δημοσιογραφικών ομάδων δεν αναπαρήχθησαν». Ισχύει. Τα επαναλαμβανόμενα ρεπορτάζ του Αρη Χατζηγεωργίου και της εφημερίδας μας δεν ελήφθησαν ποτέ υπ’ όψιν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Και συνεχίζει την αυτοκριτική η ΕΣΗΕΑ: «Οσο τα ΜΜΕ απομακρύνονται από την αποστολή τους να ελέγχουν την εξουσία, όσο στην ιεράρχηση των ειδήσεων κυριαρχούν κριτήρια άσχετα με την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, όσο οι επιχειρήσεις ΜΜΕ περιορίζονται να λειτουργούν απλώς ως επιχειρήσεις και με όρους τηλεθέασης και επισκεψιμότητας, όσο οι δημοσιογράφοι υφίστανται περιορισμούς στο να ερευνούν, τόσο θα αποδυναμώνονται οι θεσμικές εγγυήσεις για τη λειτουργία του κράτους. Η στείρα αναπαραγωγή non paper, ακόμη και αυτές τις τραγικές ώρες, από μερίδα ενημερωτικών σελίδων, είναι άλλο ένα δείγμα δημοσιογραφικής στρέβλωσης. Ο δημοσιογραφικός κλάδος αναλαμβάνει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί».

Ποιος διαφωνεί με τα παραπάνω; Είναι τόσο τραγικά όσα λέγονται στην τηλεόραση τις τελευταίες μέρες που αναγκάστηκε το ΕΣΡ να εκδώσει οδηγία (οδηγία που δεν κατάλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ και την επέκρινε, αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία).