Χαρά – Ειρήνη Ανανιάδου, επιβάτισσα του τρένου IC62
Φθινόπωρο 2022: Εξώδικο της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης για την κακή κατάσταση της σιδηροδρομικής υποδομής με αποτέλεσμα τα εξής ατυχήματα :
1 Αυγούστου 2022: Εκτροχιασμός 1521 στην Τιθορέα
10 Οκτωβρίου 2022: Εκτροχιασμός προαστιακής αμαξοστοιχίας στο Λιανοκλάδι
21 Οκτωβρίου 2022: Εκτροχιασμός 882 στην περιοχή Τιθορέας
Φλεβάρης 2023: Η Δημοκρατική Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση Σιδηροδρομικών καταγγέλλει 2 ατυχήματα στο σιδηροδρομικό δίκτυο λόγω έλλειψης μέτρων προστασίας και προειδοποιεί για το επικείμενο ατύχημα.
Προφανώς οι άνθρωποι δεν ήταν μελλοντολόγοι, ούτε είχαν κάποια θεία επιφοίτηση. Γνώριζαν την ανυπαρξία συντήρησης, την υποστελέχωση της επιχείρησης HELLENIC TRAIN, τις εγκληματικές παραλείψεις, τους κινδύνους που διατρέχει η δουλεία τους και τον κίνδυνο που εγκυμονεί για εκατοντάδες επιβάτες καθημερινά.
Έτσι, το βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία IC62 ξεκινάει από Αθήνα για Θεσσαλονίκη με 350 τουλάχιστον επιβάτες (ενώ το μεσημέρι της ίδιας μέρας το ανάλογο δρομολόγιο είχε διακοπεί λόγω τεχνικού προβλήματος στην ηλεκτροδότηση) και συγκρούεται με αντίθετης κατεύθυνσης εμπορική αμαξοστοιχία. Στο τρένο αυτό επέβαινα και εγώ, όπως εκατοντάδες ακόμα συμφοιτητές μου, επιστρέφοντας μετά από το εορταστικό τριήμερο από τον τόπο εργασίας μου στον τόπο σπουδών μου. Δεν θα περιγράψω τις στιγμές φρίκης που ζήσαμε, ήδη φρόντισε ο Κίτρινος Τύπος να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να δημιουργήσει κερδοφόρες εικόνες από τις απώλειες των ανθρώπων, τον θρήνο της κάθε μητέρας, πατέρα, συντρόφου, αδερφού/αδερφής.
Την επομένη του δυστυχήματος, τη στιγμή που ακόμα δεν γνωρίζαμε τον απολογισμό των θυμάτων, ο πρωθυπουργός της χώρας προτρέχει να ρίξει την ευθύνη σε ανθρώπινο λάθος, ψάχνοντας τον αποδιοπομπαίο τράγο στο πρόσωπο ενός εργαζόμενου. Με τον μόνιμο συνοδοιπόρο του, τα μίντια, ξεπλένουν τις ευθύνες της HELLENIC TRAIN, η οποία είχε επιδοτηθεί με εκατομμύρια ευρώ κατά την διάρκεια της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ με πρόσχημα την συντήρηση και αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου για την προσφορά κοινωνικών αγαθών, επιδότηση που φυσικά και αναμενόμενα κατέληξε στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εταιρίας..
Όλο αυτό τον καιρό, οι εργαζόμενοι κραύγαζαν για το μελλούμενο έγκλημα. Αλλά ποιός ακούει τους «γραφικούς» συνδικαλιστές ; Ποιος ενδιαφέρεται για τους κλάδους των εργαζομένων που διατρέχουν κίνδυνο και για τις ανθρώπινες ζωές εν γένει, μπροστά στην κερδοφορία μιας επιχείρησης; Οφείλουμε να δούμε την μεγάλη εικόνα : ζούμε σε μια κοινωνία, όπου υπάρχει εκμετάλλευση των κατώτερων τάξεων και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία μπροστά στο κέρδος. οι νεκροί είναι ένας αριθμός, μια στατιστική, ένα ρεκόρ πολύνεκρου δυστυχήματος. Ένας αριθμός που ούτε καν έχει αξία να καταγραφεί με απόλυτη ακρίβεια.
Οι ευθύνες είναι διαχρονικές και αφορούν την εκάστοτε κυβέρνηση, με αποκορύφωμα την τωρινή που απροκάλυπτα εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας οικονομικής ελίτ και δεν διστάζει να καταστείλει συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της δολοφονικής εταιρίας για τον θάνατο των δεκάδων ανθρώπων την επομένη του δυστυχήματος (όπως και κατά το πρόσφατο παρελθόν δεν δίστασε να καταστείλει συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Ρομά ή για υποθέσεις βιασμών, καθώς και να διαλύσει με χρήση χημικών φοιτητική συναυλία μέσα στο ΑΠΘ ενάντια στο νομοσχέδιο Κεραμέως).
Η σκέψη όλων των εργαζομένων, φοιτητών, του κομματιού της κοινωνίας που περισσεύει σε αυτό το σύστημα και είναι αναλώσιμο, είναι με τους ανθρώπους που χάθηκαν, που τραυματίστηκαν, με τις οικογένειές, τους συναδέλφους και τις συναδελφισσές τους, τις συντρόφισσες και τους συντρόφους τους. Για όσους σωθήκαμε είναι χρέος μας ηθικό και πολιτικό, ανθρώπινο και κοινωνικό να καταδείξουμε τον κύριο υπεύθυνο αυτής της τραγωδίας, την HELLENIC TRAIN, που με την συγκάλυψη του κράτους αφαίρεσε δεκάδες ζωές, όπως είναι και χρέος μας να μετατρέψουμε τον φόβο που νοιώσαμε και τον θρήνο μας σε αγώνα.
ΥΓ. Θα άξιζαν δύο γραμμές, για να αναφερθεί πως εκείνες τις στιγμές η αλληλεγγύη μεταξύ των επιβατών φώτισε για μια στιγμή το σκοτάδι και τον φόβο μας. Θα άξιζαν δυο γραμμές, για εκείνα τα κορίτσια και τα αγόρια που έδωσαν το χέρι η μία στον άλλον, που πρόσφεραν τα βασικά αγαθά επιβίωσης στους διπλανούς τους και δεν δεχόταν να μπουν στα ασθενοφόρα για να σωθούν οι σοβαρότερα τραυματισμένοι...
thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου