Από την κρίση του λαού δεν ξέφυγε κανείς...

 Το σκηνικό πια έχει αλλάξει άρδην. Το έγκλημα των Τεμπών σε συνδυασμό με την τυχοδιωκτική, προκλητική και επικοινωνιακή διαχείριση άνοιξε το καπάκι στο κοινωνικό καζάνι που βράζει εδώ και χρόνια. Η...

εμφατική εμφάνιση στο προσκήνιο του λαϊκού παράγοντα συνιστά τομή και ασυνέχεια, τίποτα πια δεν είναι όπως ήταν πριν από 15 ημέρες. Το τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας της κυβέρνησης και του συστήματος Μητσοτάκη γιγαντώνεται αφού η αίσθηση της συγκάλυψης και της αποποίησης ευθυνών επικρατεί στην κοινωνία και εμπεδώνεται ακόμη και σε πολίτες που πίστεψαν στις υποσχέσεις περί επιτελικού κράτους, αποτελεσματικότητας και διαφάνειας.

Τέσσερα χρόνια μετά, έχει εξαλειφθεί και το τελευταίο φύλλο συκής. Το επιτελικό κράτος μετατράπηκε σε μηχανισμό ελέγχου θεσμών και κομβικών λειτουργιών της διακυβέρνησης, η αποτελεσματικότητα και η διαφάνεια μετρήθηκαν στα ρουσφέτια, στο βόλεμα γαλάζιων παιδιών και φίλων, στις απευθείας αναθέσεις, σε δουλειές και στην εξυπηρέτηση συμφερόντων. Πάντα σε βάρος της κοινωνίας. Κατέρρευσε με τρόπο εκκωφαντικό και η υπόσχεση της ασφάλειας. Η φράση «ζούμε από τύχη», η οποία πρωταγωνιστεί στις συζητήσεις ιδίως των νέων και στα social media, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να εγγυηθεί και να διασφαλίσει ούτε την ασφάλεια ούτε τη σταθερότητα ούτε την κοινωνική συνοχή.

 

Οι πολιτικές ευθύνες θα αποδοθούν στις κάλπες από τους πολίτες, όποτε κι αν αποφασίσει να τις στήσει ο πρωθυπουργός. Ωστόσο, οι ευθύνες για την εθνική τραγωδία, το έγκλημα των Τεμπών, θα αποδοθούν εκεί και όπως πρέπει. Καμία διάχυση, κανένας συμψηφισμός, καμία επικοινωνιακή παράσταση δεν θα τις κρύψει. Να σταματήσει τώρα το κρυφτό του Κ. Καραμανλή, να δοθούν άμεσα και με λεπτομέρεια οι απαντήσεις σε όλα τα αμείλικτα ερωτήματα. Σήμερα, για άλλη μια μέρα οι πλατείες και οι δρόμοι θα γεμίσουν από χιλιάδες ανθρώπους. Αυτοί είναι που θα απαιτήσουν και θα εξαναγκάσουν την κυβέρνηση να απαντήσει και να αναλάβει την ευθύνη. Από την οργή και την κρίση του λαού δεν ξέφυγε ποτέ κανείς.

Η ΑΥΓΗ