Το ρεπορτάζ σε κόμμα ή σύλλογο μπορεί να ανοίγει δρόμους στον ρεπόρτερ για αξιώματα πέρα από την Ενημέρωση.
Φυσικά δεν τους ανοίγει σε όλους τους ρεπόρτερ αλλά ΣΤΟΝ ρεπόρτερ. Εκείνον που μοχθεί και... παλεύει για το κόμμα ή τον σύλλογο, που παίρνει τα κομμάτια του σε ό,τι και να γίνει, σε αυτόν που παίζει «ξύλο» στα σόσιαλ μίντια με αναρτήσεις και αντιπαραθέσεις και σε εκείνον που σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις μπορεί να την «πέσει» και στον διαιτητή.
(Υπάρχει παλιός ρεπόρτερ ομάδας, σήμερα ευρύτερα γνωστός και λόγω της αναγνωρισιμότητάς του από την τηλεόραση, που στα αποδυτήρια επιτέθηκε στον διαιτητή για πέναλτι που λίγο πριν από τη λήξη είχε δώσει σε βάρος της ομάδας του –το περιστατικό απολύτως αληθινό και οι παλιοί ρεπόρτερ θα πρέπει να το ξέρουν).
Ο ρεπόρτερ-παραστάτης τής κομματικής ή της συλλογικής σημαίας μπορεί να αναβαθμιστεί (αν αυτό είναι πραγματική αναβάθμιση) από απλός δημοσιογράφος σε δημοσιογράφο-βουλευτή ή δημοσιογράφο-παράγοντα, ο οποίος μάλιστα μπορεί να φτάσει σε ύπατα οργανικά ή διοικητικά αξιώματα.
Αυτό δε είναι κακό –ή τουλάχιστον δεν είναι απολύτως κακό. Ο καθένας επιλέγει τη πορεία του και πηδάει σε ένα από τα βαγονάκια των ευκαιριών που περνούν από μπροστά του.
Κακό έως και αποτροπιαστικό είναι να γίνεται δημοσιογράφος-χούλιγκαν που ανεβαίνει πίστα στα επεισόδια και δεν περιορίζεται πλέον μόνο στα σόσιαλ, αλλά συμπεριφέρεται με χουλιγκάνικο τρόπο και στα αναβαθμισμένα (στα θεσμικά, ας πούμε) καθήκοντά του. Τους βλέπουμε, τους ακούμε, τους διαβάζουμε.
Λίγοι είναι αυτοί, αλλά αρκετοί για να νιώθουμε θλίψη για το επάγγελμα που τους γέννησε. Ένα επάγγελμα-εφαλτήριο για την αναρρίχησή τους...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου