Τάσος Τσακίρογλου
Σε αντίθεση με το πρώτο (υπερεθνικισμός) και το δεύτερο (βιολογικός ρατσισμός) κύμα της Ακροδεξιάς, τα οποία ήταν προσανατολισμένα στο παρελθόν και απέρριπταν συλλήβδην τη φιλελεύθερη δημοκρατία, το τρίτο κύμα παρουσιάζει εμφανείς διαφορές. Ποιες είναι αυτές;
Οπως λένε οι... Ralf Melzer και Sebastian Serafin στο βιβλίο τους «Ο δεξιός εξτρεμισμός στην Ευρώπη» (εκδόσεις Πόλις), αυτό το τρίτο κύμα χαρακτηρίζεται από τον λεγόμενο «εθνοπλουραλισμό». Τι είναι αυτό;
Ενας όρος τον οποίο η Ακροδεξιά έχει δανειστεί κατευθείαν από την Αριστερά: «υιοθετώντας την έννοια του “δικαιώματος στη διαφορετικότητα” η Ακροδεξιά υπογράμμιζε την ασυμβατότητα ανάμεσα σε κουλτούρες και εθνότητες και πρόβαλλε την ανάγκη μιας πανευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στην πολιτισμική ανάμειξη». Στην ουσία αντέστρεψε το επιχείρημα υπέρ των μεταναστών που υιοθετούσε η Αριστερά και το έκανε ένα «δικαίωμα των γηγενών» να μη θέλουν τους «παρείσακτους».
Οπως λένε οι συγγραφείς, στην πραγματικότητα ο «εθνοπλουραλισμός» είναι ένας «πολιτικά επιβαλλόμενος διαχωρισμός ανάμεσα σε κουλτούρες και εθνότητες, σύμφωνα με γεωγραφικά κριτήρια, βασικά ένα είδος παγκόσμιου απαρτχάιντ».
Οταν ακούγαμε παλιότερα (γιατί τώρα υποκρίνονται ότι έχουν αλλάξει) τον Θ. Πλεύρη, τον Αδ. Γεωργιάδη ή τον Μ. Βορίδη να λένε ότι «τελικά η μετανάστευση είναι ένας ρατσισμός από την ανάποδη εις βάρος των ντόπιων» και ότι «πρέπει να κάνουμε τη ζωή των μεταναστών τόσο δύσκολη στην Ελλάδα, ώστε κανείς να μη θέλει να έρθει σε αυτήν», επρόκειτο βασικά για το επιχείρημα του εθνοπλουραλισμού.
Το ίδιο επιχείρημα έχουν υιοθετήσει και άλλα κόμματα μεταμφιεσμένα σε «καλά παιδιά» της φιλελεύθερης δημοκρατίας, με πρώτο της Μαρίν Λεπέν, το οποίο άλλαξε ακόμα και το όνομά του για να μη θυμίζει τον φασισμό και τον ρατσισμό του πατέρα της. Ανάλογες «παραχωρήσεις» έκανε πρόσφατα και η Μελόνι προκειμένου να γίνει αποδεκτή στην Ε.Ε. και να αναλάβει την πρωθυπουργία στην Ιταλία.
Μέρος της επιτυχίας της μεταλλαγμένης Ακροδεξιάς δεν οφείλεται στους πραγματικούς μεταναστευτικούς πληθυσμούς επί ευρωπαϊκού εδάφους, οι οποίοι παραμένουν σχετικά μικροί, αλλά στην πολιτικοποίηση του μεταναστευτικού και στην εκμετάλλευση των συντηρητικών ανακλαστικών των ψηφοφόρων, στους οποίους έχει πέραση ώς ένα βαθμό η «θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης»: ότι δηλαδή κάποια στιγμή οι γηγενείς θα γίνουν μειοψηφία στον τόπο τους. Απ’ ό,τι δείχνουν οι έρευνες, με κριτήριο τα περιστατικά ρατσιστικής βίας, μεγαλύτερη ανάπτυξη έχουν τα εξτρεμιστικά ακροδεξιά κινήματα σε χώρες οι οποίες έχουν μακρά παράδοση του χριστιανισμού ως μοναδικού θρησκεύματος, σε συνδυασμό με ισλαμοφοβία και ρατσισμό.
Η μεταμφίεση αυτή της Ακροδεξιάς, αλλά και η πίεση που ασκεί στη mainstream Δεξιά οδηγούν πολλούς κατεστημένους πολιτικούς να υιοθετούν μέρος της ατζέντας της ή να συγκυβερνούν μαζί της. Χτυπητό παράδειγμα η Ελλάδα, όπου ο «φιλελεύθερος» Κυρ. Μητσοτάκης ενσωμάτωσε σχεδόν ολόκληρο το ρατσιστικό και χουντικό ΛΑΟΣ στην κυβέρνησή του και τώρα, όπως ακούγεται, ετοιμάζεται να ενσωματώσει και τον αρχηγό του, Γ. Καρατζαφέρη. Αλλο παράδειγμα η Σουηδία, με τεράστια σοσιαλδημοκρατική παράδοση, η κυβέρνηση της οποίας στηρίζεται από το ακροδεξιό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών.
Φυσικά, στην «κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου» έχουν συμβάλει καθοριστικά και τα ΜΜΕ σε πολλές χώρες, πλειοδοτώντας ή υπερπροβάλλοντας θέσεις ακροδεξιών κομμάτων και πολιτικών. Στη χώρα μας αρκετές εφημερίδες και πολλά τηλεοπτικά κανάλια δίνουν βήμα σε ακροδεξιούς πολιτικούς, βοηθώντας τους να εξωραΐσουν την εικόνα τους και να εμφανιστούν σαν «κανονικοί» εκπρόσωποι της φιλελεύθερης δημοκρατίας...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου