Η οδύνη και ο πόνος δεν έχουν εθνικότητα, θρησκεία, χρώμα. Οι λέξεις στερεύουν, φτωχαίνουν μπροστά στον εφιάλτη του θανάτου. Το έδαφος στην Τουρκία και τη Συρία ακόμη τρέμει.
Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των νεκρών που ανασύρονται κάθε λεπτό από τα ερείπια προκαλούν φρίκη και δάκρυα στα μάτια. Θρήνος και σιγή. Μα... ταυτόχρονα απόλυτος σεβασμός στο έργο των διασωστών και όλων εκείνων που επιχειρούν μέσα στα συντρίμμια.
Χιλιάδες αναμένεται, δυστυχώς, να μην τα καταφέρουν, είτε ζούσαν στο Ντιγιάρμπακιρ είτε στο Χαλέπι, όπου τις βόμβες του πολέμου διαδέχτηκε η τρομερή μανία του Εγκέλαδου.
Η διεθνής στήριξη οφείλει να είναι άμεση και ουσιαστική. Η χώρα μας έχει ήδη αυτονοήτως στείλει βοήθεια, στήριξη που πρέπει να συνεχιστεί. Σήμερα επείγει η ανθρώπινη ζωή. Να διασωθούν όσο περισσότεροι άνθρωποι είναι δυνατόν. Τα κράτη και οι κυβερνήσεις καλούνται να σταθούν στο ύψος της δραματικής τούτης περίστασης.
Για τους λαούς ένα είναι το όπλο:
Αλληλεγγύη.
Με κάθε τρόπο και κάθε μέσο να σταθούμε δίπλα στους δοκιμαζόμενους γείτονές μας σε Τουρκία και Συρία. Πολίτες, οργανισμοί, Αυτοδιοίκηση, οργανώσεις. Ξέρουμε τι σημαίνει οδύνη, έχουμε ζήσει την ασυγκράτητη μανία της φύσης. Οι μνήμες από τη διπλή καταστροφή σε Ελλάδα και Τουρκία από το 1999 είναι ακόμα νωπές.
Μέσα από τον κοινό πόνο πέφτουν τα τείχη των εθνικισμών και των συγκρούσεων, μέσα από την αλληλεγγύη ανοίγουν οι δρόμοι της ειρήνης και της αδελφοσύνης.
Ολες οι σκέψεις μας βρίσκονται σε εσάς. Οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν, έχουν τα πάντα να τους ενώνουν. Κουράγιο, αλληλεγγύη, cesaret, dayanışma...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου