Κυβέρνηση σαν οικογενειακή επιχείρηση...

Τάσος Παππάς

Τι είναι αυτή η κυβέρνηση; Ενα πολιτικό σώμα που λογοδοτεί στη Βουλή, στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, στην κοινωνία ή μήπως είναι μια Ανώνυμη Εταιρεία (Α.Ε.) που βασικοί στόχοι της είναι η αύξηση του μεριδίου της στην αγορά και ο εξοστρακισμός των ανταγωνιστών της από την περιοχή όπου δραστηριοποιείται; 

Σύμφωνα με την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά και... τον επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γιάνη Βαρουφάκη, είναι μια κυβέρνηση που λειτουργεί σαν Ανώνυμη Εταιρεία, όχι πάντως με την καλή έννοια του όρου.

Αντίθετη γνώμη έχει για τον εαυτό της η κυβέρνηση και ειδικότερα το σύστημα που έχει εγκατασταθεί στο μέγαρο Μαξίμου. Υποστηρίζει ότι κινείται ως υγιής επιχείρηση, χωρίς τις δουλείες που έχουν τα κράτη, παραμερίζει τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις για να είναι γρήγορη στις αποφάσεις της και αποτελεσματική στην πράξη. 

Αλλωστε αποθεώνει τον ιδιωτικό τομέα και χλευάζει το κράτος, το οποίο κατά τη γνώμη της είναι κακός επιχειρηματίας, είναι σπάταλο, είναι βραδυκίνητο, γιγαντώνει τη διαφθορά και γι’ αυτό δεν πρέπει να μπλέκει στα πόδια της αγοράς. Πρέπει να την αφήνει ελεύθερη και αυτή θα βρίσκει τις λύσεις.

Είναι αδιάφορο ότι τα μέλη της κυβέρνησης ή της Α.Ε. σιτίζονται από το κράτος (μερικά δεν έχουν δουλέψει πουθενά αλλού). Είναι αδιάφορο ότι διορίζει σε θέσεις του δημόσιου τομέα τα δικά της παιδιά (τα πελατειακά δίκτυα απλώνονται παντού) και δεν μπορεί ή δεν θέλει να χτυπήσει τη διαφθορά. 

Είναι αδιάφορο ότι σε στιγμές μεγάλης κρίσης, στο κράτος κατέφυγαν αυτοί που το μισούν για να σωθούν οι ίδιοι και να προστατευθούν το οικονομικό σύστημα και το πολιτικό καθεστώς που υπηρετούν. 

Είναι αδιάφορο ότι το περίφημο χέρι της αγοράς κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, αντί να παρεμβαίνει για να θεραπεύσει τις πληγές, στέλνει σήματα απόγνωσης στο κράτος εκλιπαρώντας το να βοηθήσει, με τα λεφτά των φορολογουμένων βεβαίως βεβαίως, και να σώσει τις μεγάλες επιχειρήσεις, που είναι πολύ μεγάλες για να τις αφήσουμε να χαθούν, και τις τράπεζες, που είναι ο πυλώνας των σύγχρονων οικονομιών. 

Ας πούμε λοιπόν ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι αυτό που ισχυρίζεται πως είναι, δηλαδή μια Ανώνυμη Εταιρεία με την καλή έννοια του όρου και σέβεται τους κανόνες που υπάρχουν στην αγορά.

Τι θα έκανε μια επιχείρηση αν διαπίστωνε ότι ο επικεφαλής της (πρόεδρος ή με οποιαδήποτε άλλη διευθυντική ιδιότητα) έχει διαπράξει χοντρά σφάλματα στη διαχείριση, ότι με τις επιλογές του έχει βλάψει την εταιρεία και την έχει βάλει σ’ έναν κύκλο κρίσης; Οι μέτοχοι δεν θα συγκαλούσαν συνέλευση για να εξετάσουν την υπόθεση; 

Δεν θα ζητούσαν εξηγήσεις; Δεν θα απομάκρυναν τον επικεφαλής της; Το ίδιο ακριβώς δεν θα γινόταν και στην περίπτωση που κάποιο κορυφαίο στέλεχος της επιχείρησης με τις ενέργειές του είχε προκαλέσει αναστάτωση στην επιχείρηση; Θα μπορούσαν αυτοί οι δύο να παραμείνουν στις θέσεις τους;

Σε μια κανονική κυβέρνηση ο επικεφαλής της θα είχε παραιτηθεί αν συλλαμβανόταν να παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους. Σε μια κανονική επιχείρηση ο πρόεδρός της θα απομακρυνόταν αν την είχε ζημιώσει. 

Σε μια κανονική κυβέρνηση ο υπουργός θα είχε παραιτηθεί ή θα είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση αν είχε προσπαθήσει να συγκαλύψει βρόμικες ιστορίες. Σε μια κανονική επιχείρηση το διευθυντικό στέλεχος που είχε εκθέσει σε κίνδυνο την εταιρεία θα πήγαινε στο σπίτι του. Δεν έχουμε όμως ούτε κανονική κυβέρνηση ούτε κανονική Ανώνυμη Εταιρεία. 

Εχουμε μια οικογενειακή επιχείρηση που υποδύεται την κυβέρνηση, με τον πατριάρχη της να πιστεύει πως είναι ιδιοκτήτης του κόμματος και της χώρας και να μετέρχεται όλα τα μέσα προκειμένου κρατήσει υπό τον έλεγχό του την επιχείρηση, το κόμμα, το κράτος και την πατρίδα...

efsyn.gr