Το εναρκτήριο λάκτισμα...

Δημοκρατία ή Μητσοτάκης. Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε χθες από το κατάμεστο κλειστό του Περιστερίου το δίλημμα της κάλπης συμπυκνώνοντας την ουσία της εκλογικής μάχης. 

Η πορεία προς τον λαό ξεκίνησε από τις λαϊκές δυτικές συνοικίες της Αθήνας, με παλμό και συμμετοχή που ξεπέρασε τις προσδοκίες. Το... δημοτικό γήπεδο του Περιστερίου γέμισε ασφυκτικά για να υποδεχτεί το εναρκτήριο λάκτισμα του προεκλογικού αγώνα για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Αγώνας που δεν έχει στόχο απλώς την εκλογική νίκη, αλλά να βάλει τέλος στο καθεστώς Μητσοτάκη μέσα από την προοδευτική διακυβέρνηση.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ορίζει πλέον την ατζέντα. Η ηχηρή πρωτοβουλία που ανακοινώθηκε στο Ζάππειο προκάλεσε σφοδρή ενόχληση στο σύστημα εξουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και στις παραφυάδες του. Ανεξήγητη και η αντίδραση ωστόσο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., που εν μέρει ταυτίστηκε με τη ρητορική της Ν.Δ. περί θεσμικής ανευθυνότητας με προσωπικές επιθέσεις στον Αλ. Τσίπρα. Αυτό που περιέγραψε ως ανιστόρητο διμέτωπο που διευκολύνει το καθεστώς Μητσοτάκη από τη μεγάλη συγκέντρωση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

Η πορεία προς τον λαό δεν ξεκίνησε με συνθηματολογία, αλλά με ξεκάθαρες κουβέντες: αντίπαλος είναι το καθεστώς Μητσοτάκη. Και με σαφείς, συγκεκριμένες και συγκροτημένες προτάσεις για την επαναφορά της δημοκρατίας, του Κράτους Δικαίου, για τη στήριξη της κοινωνίας, τη δικαιοσύνη παντού. Τη βάση δηλαδή των προγραμματικών συγκλίσεων που θα οδηγήσουν στην προοδευτική διακυβέρνηση. Με ανοιχτά χαρτιά προς τα δημοκρατικά κόμματα, μα πρωτίστως προς τους πολίτες.

Η αύξηση του κατώτατου μισθού στους ιδιωτικούς, η αύξηση έπειτα από δέκα και πλέον χρόνια μειώσεων και στασιμότητας στους δημόσιους υπαλλήλους, οι στοχευμένες παρεμβάσεις για την ακρίβεια σε ΦΠΑ και ΕΦΚ, η προστασία της πρώτης κατοικίας, η επαναφορά της 13ης σύνταξης και τα αναδρομικά στους συνταξιούχους συνιστούν μίνιμουμ πρόγραμμα-τομή για την άμεση ανακούφιση της κοινωνικής πλειονότητας τις πρώτες κιόλας μέρες της προοδευτικής διακυβέρνησης. Και πάνω σ’ αυτό το πρόγραμμα κανείς δεν δικαιούται να κάνει πως δεν βλέπει.

Η ώρα της δημοκρατικής αντεπίθεσης έχει σημάνει, η πολιτική αλλαγή ως ανάγκη της κοινωνίας και της δημοκρατίας έρχεται. Κι αυτό τρομάζει το καθεστώς, που δεν θα έχει άλλη κατάληξη από το να πέσει με πάταγο...

ΑΥΓΗ