Οπως γράφτηκε, στον ΣΥΡΙΖΑ εξέταζαν ενδελεχώς επί ένα μήνα το ενδεχόμενο αποχώρησης των βουλευτών του από τις ψηφοφορίες της Βουλής, στον χρόνο που απομένει έως τις εκλογές.
Αγνωστο παραμένει, πάντως, πόσος είναι ο χρόνος αυτός. Ισως επειδή ο πρωθυπουργός δεν πέτυχε ακόμη το κατάλληλο βουνό για να πάρει την... οριστική απόφασή του. Ισως πάλι επειδή θεώρησε πως ήρθε ο καιρός να συντριβεί από έναν Μητσοτάκη το καραμανλικό μονοπώλιο στους χρησμούς.
Αγνωστο είναι επίσης αν οι σκέψεις περί α-ψήφιστης συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή αναπτύχθηκαν σε συσκέψεις των οργάνων του, η υπολειτουργία των οποίων επικρίνεται από διάφορους «αιρετικούς» ή «προμοντέρνους», ή σε έναν όμιλο ανθρώπων που θα μπορούσε να αποκληθεί «επιτελικό κόμμα», εις μνήμην του «επιτελικού κράτους»: ο κ. Αλέξης Τσίπρας και οι δικοί του άνθρωποι.
Το κυριότερο γνώρισμα των οποίων, το προτέρημά τους μάλλον, είναι ακριβώς το ότι τυγχάνουν δικοί του άνθρωποι.
Αν ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να παίξει σκάκι με τον χρόνο των εκλογών αλλά με τους όρους του μπλακ τζακ, ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να παίξει επίσης σκάκι αλλά με τους όρους του επιτσόχιου παιχνιδιού «μαύρο ή κόκκινο».
Φυσικά, η στάση των δύο αρχηγών ερμηνεύεται από τους δικούς τους ανθρώπους σαν απόρροια βαθιάς περισυλλογής και εγκωμιάζεται σαν ευφυής στρατηγική. Δεν είναι, όμως, τίποτε ευγενέστερο και οξυδερκέστερο από τον γνωστό μας ωφελιμοθηρικό τακτικισμό.
Για να αιτιολογήσει την απόφασή του ο ΣΥΡΙΖΑ, επικαλείται την «απονομιμοποίηση της νεοδημοκρατικής κυβέρνησης», που την κατακρίνει ως «ηθικά και πολιτικά έκπτωτη». Ο κυριότερος ψόγος αφορά το σκάνδαλο των υποκλοπών, αλλά και το σκάνδαλο συγκάλυψής του.
Ανεξαρτήτως του αναμενόμενου αποτελέσματος μετά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας, η Ν.Δ. παραμένει έκθετη σε ζητήματα που δεν είναι «αδιάφορα για την κοινωνία», επειδή έτσι λένε τα γκάλοπ, αλλά αφορούν το κράτος δικαίου. Την απονομιμοποίηση, όμως, την αποφασίζει η Βουλή ή η κάλπη.
Η μεσοβέζικη ή υβριδική φόρμουλα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το «είμαι παρών διά της απουσίας μου», θέλει να αφήσει ικανοποιημένους τους πάντες. Και στα αριστερά του (όπου συνηθίζεται η εξεγερσιακή χλεύη για την «κοινοβουλευτική Αριστερά») και στα δεξιά του, στο Κέντρο, που θεωρείται ιδιαιτέρως ευαίσθητο σε θέματα δικαιωμάτων κτλ.
Σ’ αυτού του είδους τα πονταρίσματα όμως, στο ανιδεολογικό «όλα ή τίποτα», το 50% είναι εξαρχής ενάντιό σου...
Παντελής Μπουκάλας
"Η Καθημερινή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου