Ανησυχία...

Το χαμήλωμα των τόνων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η διπλωματία των σεισμών αλλά και ο νέος ψυχρός πόλεμος θέτουν σε άλλη βάση τις... ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στον ΣΥΡΙΖΑ πάντως επικρατεί ανησυχία για διάλογο με μονομερή ατζέντα τρίτων με συνεκμετάλλευση χωρίς οριοθέτηση ΑΟΖ. Μήνυμα Τσίπρα για διατήρηση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους μεταξύ ισότιμων εταίρων και πίεση στην Άγκυρα.

Η ατζέντα των 6 σημείων για την οποία μίλησε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών αποκαλύπτοντας τα 3 από αυτά σήμανε συναγερμό στην Αθήνα και ιδιαίτερα στην αντιπολίτευση που για μια ακόμη φορά μαθαίνει τις εξελίξεις από το εξωτερικό. Η ανησυχία μάλιστα εστιάζεται και είναι και έντονη για το σημείο της προώθησης ελληνοτουρκικού διαλόγου στο ΝΑΤΟ κάτι που σημαίνει για τους μυημένους αποστρατιωτικοποίηση του Αιγαίου.

Και εκεί πιθανόν να κρύβεται η παγίδα στην οποία επιχειρεί η τουρκική διπλωματία να ρίξει την Ελλάδα για να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή.

Η θέση Μπακογιάννη

Στη διπλωματική επικοινωνιακή σκακιέρα των τελευταίων ωρών με μοχλό των εξελίξεων τον φονικό σεισμό, που ανέτρεψε την τουρκική εξωτερική πολιτική και αποδυνάμωσε την τουρκική επιθετικότητα, μπήκαν μπροστά μια σειρά προσώπων (λαγοί) τα οποία επαναφέρουν τις παλιές θεωρίες περι συνεκμετάλλευσης στο ανατολικό Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την ολιστική λύση της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών και της υφαλοκρηπίδας.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ντόρας Μπακογιάννη η οποία στη συνέντευξή της στο Κρήτη tv «χωρίς κανένα ταμπού» όπως είπε στο όχι και πολύ μακρυνο μέλλον μπορεί να γίνει εφικτή μια λύση που θα επιφέρει ηρεμία στην περιοχή.

«Είναι παράδειγμα ο τρόπος που συνεργάστηκε ο Λίβανος με το Ισραήλ. Φανταστείτε, είναι δύο χώρες που είναι σε “πόλεμο” και από την άλλη πλευρά συνεργάζονται» είπε χαρακτηριστικά η πρώην υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή.

Και όλα τα συμπλήρωσε με την αφοπλιστική και λιτή απάντησή της στο ερώτημα και στο αίτημα που θέτει επιτακτικά η ανξιωματική αντιπολίτευση για άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ και χωρικών υδάτων ανατολικά της Κρήτης λέγοντας «αυτή τη στιγμή όχι».

Η στάση αυτή της κας Μπακογιάννη ερμηνεύεται κάτω από το πρίσμα προσωπικοτήτων που επιθυμούν να στήσουν ένα αφήγημα που θα διατρέξει εκ του παραλλήλου τις συζητήσεις Ελλάδας – ΗΠΑ και Τουρκίας. Περισσότερο εκτιμάται ως μια πρώτη έκφραση του στίγματος που επιχειρεί να εκπέμψει ένας χώρος για το πώς μπορούν να στηριχτούν λύσεις ή να επηρεαστούν αποφάσεις στο επόμενο διάστημα.

Συνεκμετάλλευση

Διόλου τυχαία ο τομεάρχης εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος εξέφρασε με αυτό τον επιθετικό τρόπο την ενόχληση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά η χώρα εμφανίζεται να σύρεται σε ατζέντες που επιβάλλουν τρίτοι και χωρίς η Ελλάδα να βάζει τα θέματα που εκείνη θεωρεί

«Ο κ. Μητσοτάκης έχει προτάσεις για διάλογο; Ή προσχωρεί στη γραμμή της κυρίας Μπακογιάννη: για οριοθέτηση ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς εκεί επέκταση των χωρικών υδάτων. Και για συνεκμετάλλευση – όπως λένε και ενεργειακοί παράγοντες- χωρίς οριοθέτηση ΑΟΖ;».

Ψυχρός πόλεμος

Στην ανάλυση που γίνεται και στην Κουμουνδούρου πρόσωπα με γνώση των διεθνών εξελίξεων δεν παραμερίζουν τον παράγοντα ΗΠΑ από τη συζήτηση των όποιων εξελίξεων. Το διεθνές κλίμα για τις αμερικανική εξωτερική πολιτική έχει επιστρέψει όχι στις δεκαετία του 90 των επεμβάσεων και της δύναμης της ισχύος, αλλά στις δεκαετίας του ψυχρού πολέμου.

Η μη ένταση, η σταθερότητα σε περιοχές με πολύ εύφλεκτη ύλη όπως η δική μας είναι πρωταρχικό μέλημα της Δύσης.

Υπο αυτό το πρίσμα λοιπόν ερμηνεύονται και οι όποιες λύσεις ή κατευθύνσεις επιχειρεί να δώσει τις διμερείς σχέσεις η αμερικανική εξωτερική πολιτική είτε μεταξύ κρατών της επιρροής της είτε των ΗΠΑ με την ίδια την ΕΕ.

Προτάσσεται δηλαδή η εμπορική συμφωνία έναντι οποιασδήποτε άλλης διαφοράς προκειμένου να ξεπεραστούν δισεπίλυτες διενέξεις και διεκδικήσεις στο όμνομα της συμμαχίας και της οικονομικής ισχύος. Γι’ αυτό και το τελευταίο διάστημα οι ΗΠΑ έχουν ρίξει το βάρος στις εμπορικές και κυρίως ενεργειακές σχέσιες με την Ευρώπη στο πεδίο των ΑΠΕ, του LNG και των FSRU (σταθμοί υγροποιημένου αερίου).

Σωτήρης Μπολάκης

libre.gr