Νόρα Ράλλη
Γεννήθηκε μέσα στη χούντα (οχτώ μέρες μετά το πραξικόπημα), έγινε ηθοποιός με τη μεταπολίτευση, ευρέως γνωστός με την κρίση και πρόσωπο της χρονιάς (καθώς πρωταγωνιστεί παντού: σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση) την πιο σοβαρή χρονιά για το μέλλον των καλλιτεχνών, της τέχνης και του πολιτισμού στην Ελλάδα! Ο Γιάννης Τσορτέκης ακούει να του λέμε όλα τούτα και γελάει. Με... ένα γέλιο τρανταχτό, βαθύ, ακέραιο. Οπως ακριβώς είναι και ο ίδιος δηλαδή.
Πολυδιαβασμένος, με πολύ καλή γνώση της γλώσσας, ευγενής και ευθύβολος. Ο Γιάννης Τσορτέκης στη συνέντευξή μας (έγινε με αφορμή το γεγονός πως θα ερμηνεύσει τον Παρθένη στην Εθνική Πινακοθήκη) ήταν χείμαρρος σωστός! Τόσο έντονη ενέργεια εξέπεμπαν τα λόγια και το σώμα του, που θα μπορούσε να ηλεκτροδοτήσει ολόκληρη πόλη... Πάλι γελάει: «Με θρέφει η αντίδραση, είμαι φύσει και θέσει αντιδραστικός» μας λέει. Κατά τ’ άλλα βέβαια διόλου γέλιο δεν προξενούν τα όσα λέει. Για τα όσα γίνονται ο Γιάννης Τσορτέκης, ο βραβευμένος ηθοποιός, ο συνειδητοποιημένος πολίτης, είναι καταπέλτης.
● Πρωτόγνωρα τα όσα συμβαίνουν στον πολιτισμό αυτές τις μέρες...
Το παιχνίδι είναι στημένο. Τα συμφέροντα είναι τόσο δεδομένα, απλά και μπροστά μας, που το κουτόχορτο πρέπει οπωσδήποτε, με κάποιο τρόπο, να παραδοθεί στο προβατάκι, στον λαό, και αυτός να το μασήσει. Τι λένε οι κυβερνώντες; «Οταν πεινάει το κοπάδι, θα του δώσουμε μια μικρή ποσότητα κουτόχορτο και θα το κρατάμε εξαρτημένο». Το ίδιο συμβαίνει και με τον καλλιτεχνικό χώρο. Γι’ αυτό και δεν ικανοποιούν το κοινό αίτημα του χώρου για μια Πανεπιστημιακή Σχολή Παραστατικών Τεχνών.
Πανεπιστημιακοί κύκλοι το μπλοκάρουν αυτό, γιατί για παράδειγμα για τη διδασκαλία του θεάτρου στην εκπαίδευση δεν πηγαίνει ένας που γνωρίζει την πρακτική του θεάτρου, αλλά ένας απόφοιτος Τμήματος Θεατρολογίας (από το οποίο έχω αποφοιτήσει κι εγώ στο Πανεπιστήμιο Πατρών). Τι ακριβώς να κάνει ένας θεατρολόγος; Είναι όπως ένας φιλόλογος, ο οποίος δεν μπορεί να κάνει μια αρχαιολογική ανασκαφή όπως ένας αρχαιολόγος. Ο δεύτερος είναι στη σκαπάνη όλη τη μέρα, ο άλλος είναι στο σχολείο. Ταυτόχρονα το υπουργείο Παιδείας προωθεί ιδιωτικά κολέγια που θα δίνουν αναγνωρισμένα πτυχία στους καλλιτέχνες.
● Μήπως είναι εκδικητικό όλο αυτό; Πρώτη φορά γίνεται τέτοιος πόλεμος στους καλλιτέχνες.
Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά είναι η πιο έντονη! Ο κόσμος, λανθασμένα, νομίζει πως γινόμαστε καλλιτέχνες από χόμπι. Οπότε, σου λέει, ένας χομπίστας πώς μπορεί και ζητάει να έχει σχέση με το Δημόσιο; Πιστέψτε με, δεν είναι κανενός καλλιτέχνη έγνοια να μπει στο Δημόσιο. Αλλά κάποιες τέτοιες θέσεις εργασίας, όπως η διδασκαλία στα σχολεία την οποία η κυβέρνηση της κατρακύλας πρόλαβε και αφαίρεσε απ’ όλους τους κύκλους σπουδών (εννοώ το μάθημα του Θεάτρου και των Καλλιτεχνικών), πρέπει να καλύπτονται από ανθρώπους που έχουν την αντίστοιχη γνώση.
● Με το Π.Δ.85/2022 επισημοποιείται ότι είστε χομπίστες. Πήραν πίσω το «απόφοιτοι Λυκείου» και θεωρείστε αδιαβάθμητοι.
Μα βέβαια. Και είναι πλέον στο χέρι του εκάστοτε εργοδότη να ερμηνεύσει αυτή τη διάταξη. Αυτό είναι αδιανόητο! Οπως είναι αδιανόητο, ενώ κάποιος έχει φτύσει το γάλα της μάνας του για να σπουδάσει (γιατί μπορεί να είμαστε όλοι ψώνια, αλλά δεν έχουν όλοι τα χρήματα για τις σπουδές αυτές), να μην μπορεί να εξελιχθεί επιστημονικά, να διεκδικήσει μία θέση σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Η κυβέρνηση έκανε σε μας αυτό που έκανε και σε άλλους επαγγελματικούς χώρους, αλλά δεν φανταζόταν ποτέ (ποτέ όμως!) την αντίδρασή μας. Ελα όμως που αντιδρούμε! Κυρίως οι νέοι άνθρωποι!
Για να διαβασετε ολόκληρη την συνέντευξη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου