Από τα μεγάλα λόγια στη βολική αφωνία...

Από τη μια η τεκμηριωμένη και ομολογημένη –μετά την εμφάνιση-φιάσκο της Παρασκευής– από τον ίδιο τον πρωθυπουργό υπόθεση των παρακολουθήσεων του υπουργού Κωστή Χατζηδάκη, του στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου και των υπόλοιπων τεσσάρων που αποκάλυψε ο Αλέξης Τσίπρας από την ΕΥΠ, ανεβάζοντας τις επιβεβαιωμένες παρακολουθήσεις σε... συνολικά δέκα. Από την άλλη δύο πρώην πρωθυπουργοί που με τις δημόσιες παρεμβάσεις τους είχαν φροντίσει από καιρό να τραβήξουν κόκκινη γραμμή ακριβώς σε όσα περιγράφονται παραπάνω.

Στο μέσο το κομματικό, το προσωπικό και άλλα συμφέροντα, οι δημόσιες σχέσεις, η «καρέκλα». Σε κάθε περίπτωση, παντελής απουσία του σεβασμού στη δημοκρατία, στην ανάγκη προστασίας του κράτους δικαίου, των στοιχειωδών δικαιωμάτων των πολιτών, που μάταια περίμεναν την αντίδραση των δύο πρώην πρωθυπουργών της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής μέσω διαφορετικών δρόμων κατέληξαν στον ίδιο προορισμό, αυτόν της αφωνίας και της στήριξης τελικά της εκτροπής που έχει συντελέσει η παράταξή τους επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη

Αντιπερισπασμός

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στη Βουλή την Παρασκευή δεν απάντησε ούτε στα πιο βασικά ερωτήματα που του τέθηκαν τόσο από την αντιπολίτευση αλλά ακόμη και από τον ίδιο τον χώρο που εκπροσωπεί. Με ρητορική που παραπέμπει στην προεκλογική περίοδο του 2019, με ρεσιτάλ ψεμάτων και ανακριβειών κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με λόγο που δεν συνάδει σε εν ενεργεία πρωθυπουργό, ο αρχηγός της ΝΔ εστίασε σε έναν και μόνο στόχο: να υποστηρίξει ότι… δεν γνώριζε.

Κολυμπώντας μες στη λάσπη του συμψηφισμού, με την οποία είχαν φροντίσει να γεμίσουν την ατμόσφαιρα οι βουλευτές του και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, κατάφερε μια εμφάνιση που προσβάλλει κάθε δημοκράτη πολίτη που απαιτεί καθαρές απαντήσεις για το τι συμβαίνει με τις παρακολουθήσεις πολιτικών, στρατιωτικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών και άλλων από την Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών την οποία ελέγχει ο πρωθυπουργός. Οχι μόνο δεν δόθηκε καμία απάντηση στα κρίσιμα αυτά ερωτήματα, αλλά ο Κυρ. Μητσοτάκης χλεύασε επί της ουσίας όσους και όσες τα εκφράζουν, διαστρέφοντας την πραγματικότητα που τον βαραίνει και στρέφοντάς την κατά όσων τα απευθύνουν.

Τα λόγια τα μεγάλα

Εάν μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι οι παρεμβάσεις του Κ. Καραμανλή την τελευταία ημέρα του καλοκαιριού και του Αντ. Σαμαρά τον περασμένο Δεκέμβριο στοίχειωναν τον Κυρ. Μητσοτάκη, μετά τη σιωπηρή υποστήριξη που του επιφύλαξαν γυρίζουν σαν φαντάσματα επάνω από τα κεφάλια των εμπνευστών τους. 

Η παρουσία του Κυρ. Μητσοτάκη, παρά τις κορόνες πως δεν γνώριζε, αποτελεί την καθαρότερη ομολογία ενοχής που απαντά στο ερώτημα που ο εκ Ραφήνας πρώην πρωθυπουργός έθετε όταν έλεγε πως «το να προκλήθηκαν τα γεγονότα αυτά από κυβερνητική πρωτοβουλία είναι εκτός από αντιδημοκρατικό και παράνομο, τόσο πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας που είναι αδιανόητο».

Ο δε Μεσσήνιος πρώην πρωθυπουργός προκύπτει εξίσου εκτεθειμένος. Εκείνος που δήλωνε πως «δεν θέλω να πιστέψω ότι η κυβέρνηση υπέκλεπτε τηλεφωνικές συνομιλίες. Θα ήταν αδιανόητο. Αν ίσχυαν όλα αυτά, θα επρόκειτο αναμφίβολα για αντιδημοκρατική εκτροπή». Με τον Κυρ. Μητσοτάκη στο ακροατήριό του πριν από δύο σχεδόν μήνες έβαζε ο ίδιος ακόμη και το όριο της «αντιδημοκρατικής εκτροπής», την οποία σήμερα είδε –από την τηλεόρασή του– να ομολογεί ο πρωθυπουργός.

Υπεράνω όλων το συμφέρον

Είναι προφανές πως δεν περίμενε κανείς από δύο πρώην να ρίξουν τον νυν, παρότι ο προκάτοχος του Κυρ. Μητσοτάκη έχει αποδείξει πως δεν ορρωδεί προ ουδενός εάν πρόκειται για τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Εν προκειμένω φαίνεται πως στο ζύγι του βαραίνει περισσότερο ο έλεγχος καταστάσεων και προσώπων, όπως στη Μεσσηνία και τη λοιπή Πελοπόννησο, παρά να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Προφανώς επίσης στη βολική για τον Μητσοτάκη απόφαση βάρυναν και τα συμπλέγματα του Μεσσήνιου πολιτικού που έχει απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα.

Από την άλλη, ο Κ. Καραμανλής επιδόθηκε σε ένα σπορ στο οποίο διακρίνεται επί 15ετίας. Η «σιωπή» του από τη στιγμή που παρέδωσε την εξουσία το 2009 είναι παροιμιώδης και δεν είναι τυχαίο που έχει παρέμβει στα δημόσια πράγματα ελάχιστες φορές. Για τους «ερμηνευτές» του αυτή η σιωπή, όπως και η προχθεσινή απουσία από την ψηφοφορία της Βουλής, είναι γεμάτες νόημα. Στην πράξη ωστόσο η σιωπηρή απουσία του είναι… χρυσός για τον Κυρ. Μητσοτάκη και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές.

Από κοντά και «γαλάζια» πρόσωπα που το προηγούμενο διάστημα είχαν σπεύσει να εμφανίσουν εαυτούς ως ευαίσθητους δημοκράτες. Ο Κώστας Τζαβάρας, η Ολγα Κεφαλογιάννη, ο Ανδρέας Κουτσούμπας, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, ο Νικήτας Κακλαμάνης κατέθεσαν δημόσια ένα λόγο που υπονοούσε πως είναι ικανοί να βάλουν επάνω από το προσωπικό και το κομματικό συμφέρον αυτό της χώρας και τον σεβασμό στο κράτος δικαίου.

Κούφια λόγια. Τόσο από τους πρώην πρωθυπουργούς όσο και από τους βουλευτές. Απαντες φρόντισαν την Παρασκευή να ξεκαθαρίσουν στους πολίτες πως μπορεί να μιλούν περί δημοκρατίας, θεσμών και διαφάνειας, όμως όταν πρέπει να περάσουν στην πράξη το θεωρούν –καταπώς φαίνεται– αδιανόητο...

Μηνάς Κωνσταντίνου

documentonews.gr