Δεν αρκεί το Predator...

Γιώργος Κυρίτσης

Στην πολιτική, όπως και στα περισσότερα άλλα σοβαρά πράγματα στη ζωή, δεν μπορείς ποτέ να επαφίεσαι στο ότι ο αντίπαλος θα κάνει τις λάθος κινήσεις ή τις καταστροφικές για τον ίδιο επιλογές ή, πολύ περισσότερο, πως θα κάνει τις κινήσεις που συμφέρουν εσένα. 

Ούτε στο ότι υπάρχουν δρόμοι χωρίς... επιστροφή, λάθη που δεν διορθώνονται ή που τουλάχιστον δεν επιχειρείται η διόρθωσή τους. Η εικόνα δεν παγώνει ποτέ σε ένα διαμορφωμένο σκηνικό, τα πράγματα δεν παύουν ποτέ να κινούνται. 

Και φυσικά, ο αντίπαλός σου δεν είναι ούτε ανόητος ούτε αυτοκαταστροφικός. Πρέπει πάντα να θεωρείς ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα και να προετοιμάζεσαι γι’ αυτά, αλλά το ότι θα φάει αμέριμνος ο αντίπαλός σου τα μούτρα του από μόνος του δεν είναι από τα πιο πιθανά ενδεχόμενα.

Συνεπώς, το γεγονός ότι υπάρχουν ήδη συντριπτικά στοιχεία για τις παρακολουθήσεις, την ΕΥΠ, το Predator, ότι η ευθύνη Μητσοτάκη έχει καταδειχθεί και την αντιλαμβάνεται η μεγάλη πλειονότητα, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Μητσοτάκης πέφτει αναπόδραστα, ούτε ότι δεν θα κάνει καθετί προκειμένου να αντιμετωπίσει την κατάσταση, να αμυνθεί, να αντεπιτεθεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που εκεί που σου χρωστάνε, σου παίρνουν και το βόδι. Θα πει κανείς ότι σε άλλη δυτική χώρα οι υποκλοπές θα αρκούσαν για να ρίξουν την κυβέρνηση. Πιθανόν, δεν είναι όμως η περίπτωσή μας.

Ακόμα περισσότερο δεν πρέπει κανείς να παρασυρθεί στο να πιστέψει ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» ή ότι επιμέρους ζητήματα δημιουργούν αγεφύρωτα ρήγματα που ακυρώνουν βασικές στρατηγικές επιλογές.

Κοντολογίς, η πολιτική δεν είναι σύστημα μηδενικού αθροίσματος, δηλαδή, εις τα καθ’ ημάς, το να αντιπαθήσει ή να απορρίψει κάποιος τον Μητσοτάκη δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι θα συμπαθήσει ή θα αποδεχθεί τον Τσίπρα. Είναι μια καλή αρχή, μια αναγκαία συνθήκη, όχι όμως και ικανή. 

Αυτό που χρειάζεται είναι η θετική ατζέντα, το οραματικό στοιχείο, μια αφήγηση των πραγμάτων που θα περιγράφει όχι μόνο τα προβλήματα, αλλά και τις λύσεις, που θα μετατρέπει την απογοήτευση, την οργή και την απελπισία -συναισθήματα που κυριαρχούν στις έρευνες της κοινής γνώμης- σε ελπίδα, εμπιστοσύνη και προοπτική...

ΑΥΓΗ