Δεν μπορείς αναγκάζεις τον πλούσιο να τρέχει στην Ελβετία και στη Νέα Υόρκη για να βρει την υγειά του. Ξέρεις τι πόνο έχουνε τα ξένα; Να περπατάς στο Λονδίνο και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να πεις μια “καλημέρα”;
Τα δημόσια νοσοκομεία είναι... για όλους, δεν πληρώνουν μόνο οι φτωχοί φόρους σε αυτήν τη χώρα. Έχουν και οι πλούσιοι δικαιώματα, δεν υπάρχουν εδώ πολίτες δύο ταχυτήτων. Μαθήματα δημοκρατίας εγώ δεν δέχομαι και μάλιστα από δημοκράτες.
Το φακελάκι έπρεπε να είχε νομιμοποιηθεί εδώ και χρόνια. Τολμάμε και το κάνουμε. Και ελπίζω σύντομα να κάνουμε το ίδιο και με το λάδωμα για το δίπλωμα οδήγησης. Αυτά είναι θέματα που έπρεπε να έχουν λυθεί, αν θέλουμε πραγματικά να λεγόμαστε “μπανανία”.
Έμπαινες στον Ευαγγελισμό και πιανόταν η ψυχή σου απ’ τα ρούχα που φορούσαν οι άρρωστοι. Πήγαινες στο κυλικείο και είχανε κάτι τυρόπιτες αυτές τις σχολικές, που είχε λίγο τυρί στη μέση και γύρω γύρω κάλτσα. Γίνεσαι καλά έτσι;
Αυτά τελειώσανε. Έχεις λεφτά; Θα κάνεις το χειρουργείο σου το ίδιο απόγευμα. Το έχεις πληρώσει απ’ τον φόρο σου ήδη; Θα το ξαναπληρώσεις. Μία φορά τι να σου κάνει;
Δεν έχεις λεφτά; Πάλι θα κάνεις το χειρουργείο σου, αλλά σε δύο χρόνια. Να έχεις και κάτι να περιμένεις, σου δίνουμε και ένα κίνητρο να μείνεις ζωντανός.
Λένε ότι ιδιώτες τώρα θα χρησιμοποιούν το προσωπικό και τον εξοπλισμό του δημόσιου νοσοκομείου. Δεν κατάλαβα. Δημόσια δεν είναι; Και, βέβαια, θα τα χρησιμοποιήσουν. Δικαίωμά τους. Δεν θα καταργήσουμε εμείς τον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας.
Σίγουρα έχει και κάποιες αδυναμίες αυτό το νομοσχέδιο, δεν λέμε ότι τα κάναμε όλα τέλεια αλλά το σημαντικό είναι ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η οποία ποια είναι; Όπου πάνε οι φτωχοί, εμείς πάμε απ’ την άλλη. Ποτέ με τη μάζα παιδιά, λίγη προσωπικότητα.
Και τέλος ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στην κυρία Γκάγκα, χωρίς αυτήν, θα φορτωνόμουν εγώ όλο αυτό το έκτρωμα. Κάποια πράγματα στη ζωή είναι ωραία μόνο άμα τα μοιράζεσαι. Ευχαριστώ και πάλι.
Κωστας Μανιατης
Το κείμενο είναι προϊόν μυθοπλασίας
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου