Δυο εργαζόμενοι γονείς έστειλαν το παιδί τους στο Ολοήμερο σχολείο και δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι του, στο δωμάτιό του, στην αγκαλιά τους.
Τραγικό, απερίγραπτο, άφατο!
Ένα τρυφερό 11χρονο κορμί χτυπήθηκε από τη... σκληρή σιδερένια πόρτα που έγινε φονική οβίδα μετά από την έκρηξη στο λεβητοστάσιο.
Γιατί κάποιος/κάποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά του ή τη δουλειά τους.
Γιατί ζούμε σε μια χώρα-ναρκοπέδιο απίθανων κινδύνων παντού και πάντα: στα εργοστάσια, στα εργοτάξια, στους δρόμους, στα Πανεπιστήμια (όπου ένας φοιτητής πέφτει από το παράθυρο λόγω συνωστισμού στην αίθουσα), στα παραθεριστικά κέντρα, στις βροχές, στις φωτιές, στα χιόνια.
Γιατί οι υπηρεσίες μας έγιναν υπηρέτες ελλείψεων και προχειροτήτων.
Γιατί τα μνημόνια μας «έσωσαν» και μαζί μας ισοπέδωσαν.
Και έτσι μια ψυχούλα έφυγε από τη ζωή πριν καν ωριμάσει. Και δυο γονείς θα περνούν τις νύχτες, πνιγμένοι στα δάκρυα, χωρίς το παιδί τους. Που έφυγε το πρωί για το σχολείο και δεν γύρισε.
Μπροστά σε αυτό το απερίγραπτο δράμα νιώθουμε συνένοχοι για το πώς έγινε τούτη η χώρα ναρκοπέδιο κινδύνων με κρυμμένες δυστυχίες σαν και αυτήν του 9ου Δημοτικού Σερρών...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου