Η τυχαιότητα δεν είναι αποδεκτή από τη φυσική επιστήμη. Οπότε, δεν εξηγείται αλλιώς: κάτι θέλει να μου πει το Σύμπαν, που όμως δεν βάζει και γλώσσα μέσα. Το πιάσαμε το μηνυματάκι, φτάνει! Μας το ’χεις κάνει λιανά, το σακουλευτήκαμε, το καταλάβαμε - κάνε ένα κιτ κατ τώρα, κάπου μπάστα!... Μα όπου και να πάω, πάνω τους να... πέσω;
Σε ποιους; Σε όλους αυτούς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα με κάνουν έξαλλη, ενώ πραγματικά (αλήθεια όμως) μόνο με τέτοια διάθεση δεν ξεκινάω. Εξηγούμαι (κάπως έξαλλα, το παραδέχομαι):
Τις προάλλες παρακολούθησα τη θεατρική παράσταση «Δεν είναι παιχνίδι» από την ομάδα «Ανδρομέδα» στο καινούργιο θέατρο Nous. Τα κορίτσια κάνουν εδώ και χρόνια θέατρο-ντοκουμέντο.
Στην τωρινή παράσταση καταπιάνονται με τα ζητήματα κακοποίησης και εθισμού στο διαδίκτυο - ένα θέμα που αφορά ιδιαίτερα εφήβους! Γι’ αυτό και στο κοινό υπήρχαν πολλά παιδιά και έφηβοι. Πολύ καλή παράσταση, προσεγμένη σε ερμηνείες και σκηνοθεσία. Ως εδώ, όλα καλά. Στο τέλος όμως είχαν και συζήτηση. Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο Αχιλλέας Ρούσσος που είναι κοινωνιολόγος, σύμβουλος τοξικοεξάρτησης, υπεύθυνος της μονάδας πρόληψης «Ικαρος»-ΚΕΘΕΑ.
Και τι είπε ο κοινωνιολόγος, σύμβουλος τοξικοεξάρτησης, υπεύθυνος της μονάδας πρόληψης «Ικαρος»-ΚΕΘΕΑ; Πως το διαδίκτυο μπορεί να κάνει τα παιδιά αντικοινωνικά και «καθυστερημένα» και πως το να στέλνεις καρδούλες στο κινητό είναι «αναπηρία»!
Καθυστερημένα; Αλήθεια, τώρα; Αυτή τη λέξη βρήκε να χρησιμοποιήσει, έστω και σε «εισαγωγικά», όπως είπε; Αυτά λέει στους γονείς όταν πάνε να τον συμβουλευτούν; Αν δεν ήταν όλα αυτά που είναι, τι θα έλεγε δηλαδή; Το να χαρακτηρίζω «απαράδεκτη» αυτή τη λέξη είναι το λιγότερο. Πάντως, μετά τα όσα άκουσα από τον κ. Ρούσσο, αν είχα παιδί με το όποιο πρόβλημα σε σχέση με το διαδίκτυο κ.λπ., μόνο σε αυτόν δεν θα πήγαινα. Κρίμα και για το ΚΕΘΕΑ...
Νόρα Ράλλη
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου