Από κρίση σε κρίση...

Πέτρος Κατσάκος

Ζούμε σε μια εποχή που δεν προμηνύει τίποτα καλό για το μέλλον. Ζούσε σε μια εποχή που οι κρίσεις συσσωρεύονται ανησυχητικά και επικίνδυνα. 

Ζούμε σε μια εποχή που η κλιματική συναντά την ενεργειακή κρίση και οι δύο μαζί συμπίπτουν με τη διατροφική. Είναι η εποχή που... καλούμαστε να πληρώσουμε τον λογαριασμό για την αλόγιστη και στρεβλή χρήση των πόρων του πλανήτη εις βάρος του μέλλοντος.

Είναι η εποχή που καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα των επιλογών των προηγούμενων δεκαετιών. Είναι η εποχή που αυτοί που δεν έφταιξαν ξεκινούν να πληρώνουν πρώτοι τα λάθη των άλλων. Γιατί είναι και αυτό από τα σημεία των καιρών. Ο λιμός και η φτώχεια να χτυπούν πρώτα τους αθώους, τους ήδη φτωχούς, τους ήδη πεινασμένους και όχι αυτούς που πήραν τις λανθασμένες και εγκληματικές αποφάσεις. 

Μόνο που, όπως όλα δείχνουν, αυτές οι κρίσεις, που συναντούν η μία την άλλη, αρχίζουν πλέον να αγγίζουν και κάποιους από αυτούς που γεωγραφικά, οικονομικά και πολιτισμικά βρίσκονταν μέχρι πρότινος σε απόσταση ασφαλείας από αυτές.

Είναι, βλέπεις, που η κλιματική κρίση δεν κάνει διακρίσεις και χτυπά ανελέητα παντού. Είναι, βλέπεις, που η ενεργειακή κρίση δεν απειλεί πλέον μόνον τους μη έχοντες στον ήλιο μοίρα αλλά και μερίδα των εχόντων. 

Είναι που η διατροφική κρίση έρχεται πλέον να διαταράξει συνήθειες και δεδομένα δεκαετιών, αποκαλύπτοντας παράλληλα μια σειρά στρεβλώσεων που οι πολυεθνικές των τροφίμων επέβαλαν ως κανονικότητα στον πλανήτη και στην ανθρωπότητα.

Ζούμε σε μια εποχή που τα εφιαλτικά σενάρια του παρελθόντος αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά, προβάλλοντας ένα μέλλον τουλάχιστον αβέβαιο. Ζούμε στην εποχή που επιβεβαιώνονται οι εφιάλτες που κανείς δεν ήθελε να πιστέψει. Δεν ζούμε στην εποχή των τεράτων, αλλά στην εποχή που αντιλαμβανόμαστε ότι τα τέρατα είμαστε εμείς...

ΑΥΓΗ