Καταφέρνουν ανέκαθεν να ξεχωρίζουν οι Συνέλληνες με το που εγκαταλείπουν τα κακοτράχαλα πατρώα εδάφη και μετοικούν στους εύχλοους λειμώνες της αλλοδαπής. Αφενός επειδή ο άνυδρος τόπος μας δεν προσφέρει τις κατάλληλες ευκαιρίες, αλλά και γιατί φαντάζει ανυπέρβλητος ο τεράστιος εσωτερικός συναγωνισμός. Ασε που όποιο κεφάλι πάει να υπερβεί τον θλιβερό μέσο όρο, το... φλομώνουν οι υπόλοιποι ημεδαποί στην καρπαζιά. Πλείστα όσα τα ιστορικά παραδείγματα. Ο Ιάσονας, φέρ’ ειπείν, λιαζόταν αργόσχολος ολημερίς στις καφετέριες της παραλίας του Βόλου και μόλις σουρούπωνε κοπροσκύλιαζε ώς τα χαράματα στα τσιπουράδικα της Νέας Ιωνίας. Ούτε λέπι δεν τον είχες ικανό να ψαρέψει στους ιχθυόεντες ορμίσκους του Παγασητικού.
Αποφάσισε κάποτε να σκοτώσει την πλήξη του με εκτός σεζόν φτηνιάρικο ταξιδάκι στον Εύξεινο Πόντο, απ’ όπου επέστρεψε με κοτζάμ Χρυσόμαλλο Δέρας. Αμ ο άλλος, ο Οδυσσέας; Πρώτος στην πατρίδα του την Ιθάκη, σωστός βασιλιάς, όμως τι προκοπή και χαΐρι να δει κανείς στην καθυστερημένη ελληνική επαρχία! Αλάτι τον βρήκαν να σπέρνει στο νησί του οι Αχαιοί –οποία πρωτόγονη γεωργία!– κι όταν τον πήραν μαζί τους, στην Τροία, μηχανεύτηκε τον Δούρειο Ιππο. Περιπλανώμενος έπειτα ανά τη Μεσόγειο κατήγαγε απίθανα επιτεύγματα – τύφλα να ’χει το βιβλίο Γκίνες.
Τα ίδια και σπουδαιότερα πέτυχαν και τους επόμενους αιώνες στα ξένα εμιγκρέδες συμπατριώτες μας. Αν έμενε στο Ηράκλειο ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, το πολύ πολύ να εικονογραφούσε τίποτα ταμπέλες καταστημάτων στην Αγία Πελαγία, στα Μάλια και στους ρέστους θερινούς προορισμούς του νομού. Την έκανε κατά Ισπανία μεριά και σήμερα ολάκερος ο ντουνιάς υποκλίνεται στον ίδιο και στους πίνακές του. Ο Κεφαλονίτης τυχοδιώκτης Κωνσταντίνος Γεράκης πήγε στην Ταϊλάνδη για σεξοτουρισμό και κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός επί βασιλείας Ναρά. Ο Σίνας, ο Βαρβάκης και τόσοι ακόμα ευεργέτες, που αμύνθηκαν περί πάτρης για πάρτη τους τα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κατέκτησαν τρεις αυτοκρατορίες με το εμπόριο. Αξια επίγονος σπουδαίων προπατόρων, η Εύα Καϊλή βάδισε αβίαστα στα βήματά τους. Σπούδαζε πέντε χρόνια Αρχιτεκτονική στη Σαλονίκη για να προσληφθεί σε τεχνικό γραφείο με απογοητευτικό μισθό σκάρτα επτακόσια ευρώ.
Απέφυγε την κατάθλιψη εκτιθέμενη στη δημοτική κάλπη, απ’ όπου αναρριχήθηκε παμψηφεί, όχι σε δημαρχιακά αξιώματα, αλλά στον απαστράπτοντα θώκο των λάιφ στάιλ περιοδικών. Εκεί της έκρουσε τη θύρα η τηλεόραση. Τα ολιγόλεπτα μεσημβρινά δελτία ειδήσεων που εκφωνούσε, ωστόσο, περιόριζαν ασφυκτικά τους ανοιχτούς ορίζοντες των ονείρων της. Ραγδαία ανέλιξη αναζήτησε ως εκ τούτου στην ελληνική Βουλή, όπου μπήκε μετά βαΐων το 2007. Την έπιασε όμως ίλιγγος καθώς αναλογίστηκε την κατάντια να περάσει την υπόλοιπη ζωή της σε διαρκή πολιτική αντιπαράθεση με τις Βούλτεψη, Αυλωνίτου και Ραχήλ Μακρή. Δεν άντεχε τέτοια μιζέρια.
Ριζική λύση, η δραπέτευση στις Βρυξέλλες. Ψηφίστηκε ευρωβουλεύτρια το 2014 και αναχώρησε για τη μητρόπολη της Ε.Ε. έμπλεη φιλοδοξιών, οι οποίες εκπληρώθηκαν σε χρόνο ρεκόρ. Κέρδισε αξιώματα, φήμη και χρήμα. Σε σακβουαγιάζ στην ντουλάπα της έκρυβε 750 χιλ. ευρώ για ώρα ανάγκης και για φιλοδωρήματα στα παιδιά του ντελίβερι. Κουβαλούσε, βλέπεις, στις αποσκευές της το δαιμόνιο της φυλής και τις πολιτικές παρακαταθήκες της χώρας, ιδίως των καιρών του ΠΑΣΟΚ. Οταν τα συνταίριαξε με την ιταλική τεχνογνωσία, κυριολεκτικά μεγαλούργησε. Τόσο που να τη συζητά σήμερα σύμπασα η Υφήλιος. Τη δόξα της Καϊλή ζήλεψε οψίμως κι η Σπυράκη, ωστόσο η τσέπη του καθενός πάει ανάλογα με το μπόι του
Δημήτρης Νανούρης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου