Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή...

Είθισται στη χαραυγή του νέου έτους να γράφονται κοινότοπες ευχές. Αν κάτι έχουμε διδαχθεί από τα τελευταία αρκετά χρόνια των πολλαπλών κρίσεων είναι ότι η απόθεση της ελπίδας για αλλαγές και καλύτερες ημέρες στην έκλαμψη αισιοδοξίας που συνοδεύει συνήθως το πέρασμα από τον παλιό τον χρόνο δεν ευοδώνεται. 

Το 2022 που αποχαιρετούμε σε λίγες ώρες έμοιαζε έναν χρόνο πριν με ευκαιρία ανάτασης και επιστροφής στην κανονικότητα μετά από... μια διετία στη σκιά του θανάτου και των πρωτόγνωρων περιορισμών.

Μόλις στους πρώτους μήνες του έτους ο πόλεμος αναβίωσε στην Ευρώπη, τα φαντάσματα που θεωρούσαμε κλεισμένα στο χρονοντούλαπο στοίχειωσαν ξανά την καθημερινότητα των Ευρωπαίων. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πυροδότησε έναν νέο κύκλο κρίσης, πολύ πιο βαθιάς και απρόβλεπτης από εκείνη που συντάραξε το τραπεζικό σύστημα και τις ανοχύρωτες οικονομίες το 2009. Στην Ελλάδα, ωστόσο, η έκρηξη της ακρίβειας παντού, στα ράφια, στα καύσιμα, στην ενέργεια, ήταν ήδη παρούσα.

Οι εμμονικά ιδεοληπτικοί χειρισμοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο στην αισχροκέρδεια των λίγων και στη φτωχοποίηση των πολλών. Η χώρα και η κοινωνία βρέθηκαν ξανά απροστάτευτες. Όπως συνέβη στην πανδημία, όπου η επιμονή στην υποβάθμιση του ΕΣΥ και στη μη ενίσχυση των ΜΕΘ οδήγησε στον θάνατο χιλιάδες ανθρώπους που θα μπορούσαν σήμερα να γιορτάζουν μαζί με τις οικογένειές τους.

Το σκοτεινό παρακράτος των παρακολουθήσεων που στήθηκε και λειτούργησε στο Μέγαρο Μαξίμου, για την ακρίβεια στο πρωθυπουργικό γραφείο, προκαλεί ακόμα μια μαύρη κηλίδα στο σώμα της Δημοκρατίας, του Κράτους Δικαίου, των θεσμών, στο ίδιο το πολίτευμα. Μια πληγή που κακοφορμίζει όσο το σύστημα Μητσοτάκη και οι πρόθυμοι στη Δικαιοσύνη μεθοδεύουν με τον πιο βρόμικο και κυνικό τρόπο τη συγκάλυψη. Αλλά και τη συκοφάντηση με στόχο την τιμωρία όσων τιμούν τον ρόλο και τη θέση τους. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέσα σε τριάμισι χρόνια μετέτρεψε την Ελλάδα σε Ουγγαρία της Μεσογείου. Με πολίτες που δεν μπορούν να γεμίσουν το ψυγείο και να πληρώσουν το ρεύμα τους, με απεγνωσμένους δανειολήπτες που χάνουν το σπίτι τους από την τράπεζα, με τη Δημοκρατία να κακοποιείται βάναυσα και κατ’ επανάληψη.

Ως εκ τούτου, το 2023 θα είναι εκ των πραγμάτων ένα έτος ορόσημο. Σε λίγους μήνες η εκλογική μάχη που θα δοθεί θα είναι βαθιά πολιτική. Θα συγκρουστεί η δημοκρατία με τον αυταρχισμό. Η δικαιοσύνη με το παρακράτος και τις ανισότητες. Η Αριστερά με όρους διευρυμένους, συμπόρευσης και συγκρότησης ευρύ προοδευτικού μετώπου με την πιο σκληρή Δεξιά από τη Μεταπολίτευση κι εντεύθεν.

Μια μάχη που θα καθορίσει εν πολλοίς τους όρους ζωής της πλειονότητας για τα επόμενα χρόνια. Σε αυτό το κρίσιμο διακύβευμα κανείς δεν δικαιούται να διατηρήσει ίσες αποστάσεις, δεν δικαιούται να απέχει. 

Με την αισιοδοξία του δίκαιου και του αγώνα, με τη βαθιά πεποίθηση ότι μας αξίζει και μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς, ας κάνουμε το νέο έτος ευκαιρία λύτρωσης, ελπίδας, προοδευτικής και δημοκρατικής αλλαγής. Άλλωστε πάντα το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή.

Καλή χρονιά!...

ΑΥΓΗ