Νέο «χτύπημα» κατά της κυβέρνησης για το νομοσχέδιο σχετικά με την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, το οποίο σήμερα εισάγεται για... ψήφιση στην Ολομέλεια όπου αναμένεται σύγκρουση των πολιτικών αρχηγών για το σκάνδαλο των υποκλοπών, παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, για πρώτη φορά καθώς μέχρι σήμερα απέφευγε επιμελώς να βρεθεί στο κοινοβούλιο για το ζήτημα.
Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής βγάζει επί της ουσίας «κόκκινη κάρτα» , μετά τα ηχηρά χαστούκια από ανεξάρτητες αρχές, όπως η Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, από δικαστικές ενώσεις όπως η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων κι η Ένωση Ποινοκολόγων Ελλάδας και από δημοσιογραφικές ενώσεις, όπως Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα και την ΕΣΗΕΑ.
Στο 12σελιδο κείμενο διατυπώνονται σοβαρές ενστάσεις για τις επίμαχες διατάξεις αλλά και προτάσεις για βέλτιστη νομοθέτηση στον αντίποδα της συγκάλυψης του σκανδάλου που επιδιώκει το Μαξίμου. Οι εισηγητές εκφράζουν ξεκάθαρα τον προβληματισμό τους ως προς το σύστηµα δικαιοκρατικών εγγυήσεων για την αποφυγή καταχρήσεων και ως προς την αποτελεσµατική προστασία των θιγοµένων από τη διαδικασία άρσης του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας και ζητά να αρθεί η σύγχυση που δημιουργείται από το γεγονός ότι το ν/σ εξειδικεύει τη συνταγµατική έννοια της εθνικής ασφάλειας ενώ παραμένουν σε ισχύ οι προϋποθέσεις του ν. 3649/2008 για τον περιορισµό του ιδίου δικαιώµατος επίσης για λόγους εθνικής ασφαλείας, µε διαφορετικό ωστόσο περιεχόµενο.
Βολές και για το σύστημα ενημέρωσης του θιγόμενου σε περίπτωση άρσης απορρήτου ύστερα από τρία χρόνια. «Δεδοµένου ότι η ενηµέρωση θεσπίζεται στο πλαίσιο της παροχής µηχανισµού προστασίας του θιγοµένου, τίθεται το ερώτηµα αν επιτροπή συγκροτούµενη κατά πλειοψηφία από το όργανο που επιβάλλει την άρση του απορρήτου, και µάλιστα ενδεχοµένως από τα ίδια πρόσωπα που διέταξαν την οικεία άρση, συνιστά ανεξάρτητη αρχή κατά την έννοια της οικείας νοµολογίας. Σηµειώνεται, εν προκειµένω, ότι το Σύνταγµα καθιστά αρµόδιο όργανο για τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών την ανεξάρτητη αρχή του άρθρου 19 παρ. 2Σ».
«Δεν είναι σαφές µε ποιο τρόπο η γνωστοποίηση του γεγονότος της άρσης του απορρήτου, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στον λόγο που την υπαγόρευσε, συµβάλλει στην αποτελεσµατική προστασία των θιγοµένων. Όπως έχει διευκρινίσει το ΕΔΔΑ, η εκ των υστέρων ενηµέρωση είναι αναπόσπαστα συνδεδεµένη µε την αποτελεσµατικότητα των µέσων προστασίας ενώπιον δικαστηρίων (ο.π., σκ. 234). Εν προκειµένω, θα µπορούσε η αρµόδια Αρχή να εκτιµά αν η γνωστοποίηση του λόγου θα έθετε σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια» σημειώνεται.
Οι καθηγητές θέτουν επίσης το ερώτηµα αν η άρση του απορρήτου της προσωπικής επικοινωνίας βουλευτή συνιστά περιορισµό του προσώπου του βουλευτή κατά την έννοια του άρθρου 62 Σ. «Υπό την εκδοχή ότι η άρση του απορρήτου, αφ’ εαυτής, δεν συνιστά τέτοιον περιορισµό, τότε δεν απαιτείται άδεια της Βουλής κατά το άρθρο 62 Σ, πλην όµως, απαιτείται, αφενός, η άρση του απορρήτου να µην ανάγεται ούτε να θίγει την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων και την πρόσβαση στις συναρτώµενες µε την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων πληροφορίες (άρθρο 61Σ), αφετέρου η συνδροµή αποχρώντος λόγου βάσει συγκεκριµένων στοιχείων, ώστε να διασφαλίζεται ότι δεν επιχειρείται εκ πλαγίου επέµβαση στην ελευθερία γνώµης και ψήφου του βουλευτή.
»Την εν λόγω συνταγµατική απαίτηση εξειδικεύει η προτεινόµενη διάταξη, αφενός, ορίζοντας ότι το αίτηµα πρέπει να στηρίζεται σε συγκεκριµένα στοιχεία που καθιστούν άµεση και εξαιρετικά πιθανή τη διακινδύνευση της εθνικής ασφάλειας και, αφετέρου, θέτοντας τη διαδικαστική προϋπόθεση της προηγούµενης άδειας του Προέδρου της Βουλής. Αντίστοιχος προβληµατισµός ανακύπτει και για την περίπτωση του Προέδρου της Δηµοκρατίας, υπό το φως της ειδικής ρύθµισης του άρθρου 49 του Συντάγµατος».
Τέλος, θίγεται το το ζήτηµα του καθορισµού των επιµέρους προϋποθέσεων και εγγυήσεων, ώστε, αφενός, να µην τίθεται σε διακινδύνευση ο πυρήνας του ιδιωτικού και οικογενειακού βίου των προσώπων και, αφετέρου, να εξειδικεύεται κατά περίπτωση το είδος των πληροφοριών των οποίων επιχειρείται υποκλοπή, καταγραφή ή άντληση, και να πληρούνται οι προϋποθέσεις επέµβασης στο οικείο δικαίωµα.
«Ειδικώς, η περίπτωση κατά την οποία το κράτος χρησιµοποιεί παραπλανητικά συνθηµατικά για να αποκτηθεί πρόσβαση στο σύνολο ή µέρος ενός πληροφοριακού συστήµατος οµοιάζει µε την ανακριτική διείσδυση, και, ως εκ τούτου, είναι επιτρεπτή µόνο υπό αντίστοιχους εξαιρετικούς διαδικαστικούς και ουσιαστικούς όρους. Περαιτέρω, οι βασικές αρχές των οικείων προϋποθέσεων πρόσβασης και εγγυήσεων επεξεργασίας, ως εκ της φύσεώς τους αναγόµενες στη διασφάλιση της ουσίας συνταγµατικών δικαιωµάτων, πρέπει να τίθενται σε διάταξη τυπικού νόµου, µη επιτρεποµένης, κατά το άρθρο 43 παρ. 2 Σ, γενικής και αδιαφοροποίητης εξουσιοδότησης προς την κανονιστικώς δρώσα διοίκηση. Δεδοµένου ότι, σύµφωνα µε το άρθρο 370 ΣΤ ΠΚ, τιµωρείται η παραγωγή, πώληση, προµήθεια προς χρήση, εισαγωγή, εξαγωγή, κατοχή διανοµή ή µε άλλο τρόπο διακίνηση λογισµικών ή συσκευών παρακολούθησης καθώς και συνθηµατικών ή κωδικών πρόσβασης ή άλλων παρεµφερών δεδοµένων, µε τη χρήση των οποίων είναι δυνατόν να αποκτηθεί πρόσβαση στο σύνολο ή µέρος ενός πληροφοριακού συστήµατος, θα ήταν νοµοτεχνικώς ορθότερο να προβλέπεται ειδικός λόγος άρσης του αδίκου για τους συµβαλλόµενους»...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου