Ο… γαλαντόμος Μητσοτάκης...

Γιάννης Τριάντης

Οι δημοσκοπήσεις είναι δείκτης, αλλά δεν προσφέρονται για ασφαλή συμπεράσματα. Διότι η προεκλογική περίοδος που συνεχώς... πυρακτώνεται, ενδέχεται να καταδείξει ότι το δημοσκοπικό σφρίγος της ΝΔ δεν θα είναι εύκολο να διατηρηθεί στην μαραθώνια κούρσα.

Χειμώνας, γάρ. Βαρύς και δυσβάστακτος οικονομικά για την πλειονότητα. Κι από κοντά, το άγος των υποκλοπών, τα εξανθήματα τύπου Πάτση, το τουλάχιστον αμφιλεγόμενο Σχέδιο για το ΕΣΥ και κάτι που είναι δίκοπο μαχαίρι.

Πρόκειται για το τελετουργικό των προεκλογικών παροχών: αφενός υπενθυμίζει γερασμένες παλαιοκομματικές μεθόδους και εκθέτει τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις του Μητσοτάκη και αφετέρου μπορεί να αποδειχτεί ατελέσφορο και να μεταβληθεί σε αυτεπίστροφο. Φάνηκε (και) στις εκλογές του 2019…

Η μάχη στα… Καταλαυνικά Πεδία

Εντάξει, η αναμέτρηση θα είναι σκληρή-εφ ω και η ιστορική υπόμνηση για την «Μάχη των Εθνών». Πάντως, Μητσοτάκης, που αγρεύει ψήφους από τα άκρα της Δεξιάς και στελέχη από την Κεντροαριστερά, θυμίζει κάπως τον Βαλεντινιανό τον Γ΄που συνέπηξε συνασπισμό με ποικιλώνυμα γερμανικά φύλα για να αντιμετωπίσει τους Ούννους.

Μόνο που ο Τσίπρας δεν είναι Αττίλας, δηλαδή «Μάστιγα του Θεού», όπως τον βλέπει η αλλόφρων κυβερνητική προπαγάνδα ούτε ανατροπέας που συνιστά φόβητρο για την κοινωνία. Φυσικά, δεν είναι κι αυτό που καταγγέλλει η απλουστευτική προσέγγιση του κ. Κουτσούμπα. Δηλαδή, κόμμα σχεδόν όμαιμο της ΝΔ.

Ας δούμε όμως τα πεδία μάχης και τον εκατέρωθεν οπλισμό, κομίζοντας γλαύκα ες Αθήνας σχετικά με το θέμα που θα κρίνει εν πολλοίς τις εκλογές: Ναι, είναι τα οικονομικά.

Αλλά συνιστά θανάσιμο σφάλμα να υποτιμηθούν τα υπόλοιπα (υποκλοπές, προσφυγικό, ελληνοτουρκικά). Ειδικά το τελευταίο, ως αστάθμητος παράγων, ίσως να αποδειχθεί καθοριστικής σημασίας για την έκβαση των εκλογών.

Πάντως το προσφυγικό/μεταναστευτικό δίνει πόντους στην κυβέρνηση, παρά τις καταγγελίες για push backs και για έλλειψη ουμανισμού, που διατυπώνονται από ΜΚΟ και φιλοξενούνται ευρέως σε ξένα μίντια.

Η Οικονομία

Τα μεγάλα όπλα του Μητσοτάκη είναι οι προεκλογικές παροχές που άρχισαν ήδη να πέφτουν σαν το χαλάζι, τα ποσά που ήδη έχουν δοθεί ως ενισχύσεις, επιδοτήσεις κλπ και το επιχείρημα, που δεν στερείται βάσεως, ότι η κυβέρνησή του αντιμετώπισε διαδοχικές εισαγόμενες κρίσεις.

Όμως όλα αυτά ενδέχεται να μην αποδειχθούν αποτελεσματικά για τον εξής απλό λόγο, στον οποίο έχει αναφερθεί και άλλοτε η στήλη: μια κοινωνία που δοκιμάζεται επι χρόνια λόγω Μνημονίου και τώρα χειμάζεται εκ νέου, μπορεί κάλλιστα να μεταβάλει την απελπισία της σε επιθετική απόγνωση.

Υπο αυτές τις συνθήκες η απόγνωση γίνεται διατρητικό δόρυ που κατευθύνεται στο στήθος των κυβερνώντων, ανεξάρτητα από το μέγεθος των δικών τους ευθυνών. Κάπου πρέπει να ξεσπάσει αυτή η ηφαιστειακού τύπου απόγνωση…

Παρεμπίπτοντα, αλλά όχι ήσσονος σημασίας, ίσα ίσα. Πρώτον, η ασθμαίνουσα προσπάθεια του πρωθυπουργού να ρυμουλκήσει ψηφοφόρους που ρέπουν προς την Ακροδεξιά (600άρια σε αστυνομικούς και λιμενικούς) ήδη δυσαρεστεί άλλες ομάδες (στρατιωτικοί), ενώ ταυτόχρονα εξοργίζει κοινωνικά στρώματα που χειμάζονται (μικρομεσαίοι), αλλά δεν ενισχύονται έστω με επιδοματική στήριξη.

Και, δεύτερον, οι νουνεχείς που μπορεί να μην έχουν ανάγκη την οικονομική ενίσχυση, αλλά παρατηρούν αυτή την προεκλογική «γαλαντομία» του Μητσοτάκη, δικαίως ανησυχούν για την περαιτέρω πορεία της οικονομίας.

Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν παρουσιάζει την εικόνα που φιλοτεχνεί το κυβερνητικό επιτελείο: σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το τελευταίο τρίμηνο η Ανάπτυξη έφτασε μόλις το 2,8 και επομένως είναι αδύνατο να επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες για το 6%.

Αυτό σημαίνει ότι σμικρύνεται το περιθώριο για νέες παροχές, ακόμη και για υπεσχημένες (αύξηση συντάξεων). Αν όμως συνεχιστεί η προεκλογική απλοχεριά, η επιβάρυνση της Οικονομίας θα είναι μεγάλη και πιθανώς καταλυτική.

Και κάτι τελευταίο, σχετικά με την παλαιοκομματική λογική των προεκλογικών εξαγγελιών και την ενόχληση ικανού μέρους της κοινωνίας αλλά και πολιτών που πρόσκεινται στη ΝΔ: περί νομιμοποίησης των αυθαιρέτων ο λόγος. Πρακτική καταστροφική για τη χώρα, βγαλμένη από τα έγκατα του λαικισμού, τον οποίο υποτίθεται ότι μάχεται ο Μητσοτάκης…

Σε ο,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αντιπολιτευτικό του λόγο στο θέμα της Οικονομίας, είναι προφανές ότι δεν αρκούν οι δριμύτατες καταγγελίες για διαχειριστική ανικανότητα της κυβέρνησης(μερικώς εισαγόμενη κρίση, καίρια η ευθύνη του Μητσοτάκη).

Διότι η τεράστια μιντιακή δύναμη πυρός που διαθέτει η κυβέρνηση, και η οποία θα υψώσει ως μείζον το επείσακτον της κρίσης, ίσως να εξουδετερώσει σε μεγάλο βαθμό το επιχείρημα περί «ακρίβειας Μητσοτάκη» και τα λοιπά.

Προπάντων, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πείσει ότι διαθέτει έτοιμο Σχέδιο για την Οικονομία, ώστε να μην δημιουργηθεί στην κοινωνία η αίσθηση ότι υπάρχει χάσμα μεταξύ καλών προθέσεων/υποσχέσεων/εξαγγελιών και δυνατότητος να πραγματωθούν.

Υποκλοπές

Αδίκως πασχίζουν ποικιλώνυμοι μηχανισμοί να υποτιμήσουν την επήρεια των παρακολουθήσεων στο εκλογικό αποτέλεσμα. Ξεχνούν ότι τέτοιου είδους ζητήματα λειτουργούν ως παραπόταμοι που τροφοδοτούν συνεχώς το μεγάλο ποτάμι της εναντίωσης προς τους εκάστοτε κυβερνώντες.

Ο πρωθυπουργός βρίσκεται δεινώς εκτεθειμένος στο θέμα των παρακολουθήσεων. Δεν χρειάζονται πολλά επ΄αυτού. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας (σαρωτικός χθές στη Βουλή), η πραγματικότητα αρκεί για να υπενθυμίζει στον πρωθυπουργό ότι τελικά ο φιλελεύθερος λόγος του αποδεικνύεται «κρυπτώνυμο αυταρχισμού» και επικίνδυνης καθεστωτικής –άμα τε και αλαζονικής- αντίληψης για το κυβερνάν.

Ο αστάθμητος παράγων

Αν ο Ερντογάν έρθει νύχτα με τον δικό του τρόπο (επιχείρηση α λα Ιμια ή προκλητικές έρευνες νοτίως της Κρήτης), θα αποδειχτεί αποφασιστικής σημασίας ΚΑΙ για τις εκλογές η κυβερνητική αντίδραση.

Αν π.χ. επαναληφθεί το κρούσμα με τα καλώδια του Oruc Reis (που…το παρέσυρε ο άνεμος), οι εντυπώσεις που θα προκληθούν θα είναι συντριπτικές για την κυβέρνηση. Και οι επιπτώσεις απτές στις εκλογές.

Το ίδιο αν επιχειρηθεί γκριζάρισμα βραχονησίδος και πρυτανεύσει η… «λογική Σημίτη» απέναντι στην πρόκληση. Στην περίπτωση αυτή ο Μητσοτάκης δεν θα προλάβει καν να πάει ετοιμόρροπος στις εκλογές. Θα πέσει. Από το ίδιο του το κόμμα και τη γενική οργή.

Όμως το ενδεχόμενο αυτό πρέπει να αποκλειστεί. Ακόμη και να ήθελε να…ντυθεί Σημίτης ο πρωθυπουργός, το προηγούμενο των Ιμίων και η σημερινή περίσταση(ωμές και χυδαίες απειλές από την Τουρκία) δεν επιτρέπουν παρά μια και μόνη επιλογή: την κεραυνοβόλα αντίδραση. Γεγονός που θα πιστωθεί στον Μητσοτάκη και θα μετρήσει θετικά γι αυτόν στις εκλογές.

Βέβαια, υπεισέρχονται κι άλλα στοιχεία προκειμένου να αξιολογηθεί συνολικά η πιθανότης να πραγματώσει τις απειλές του ο Ερντογάν. Παραδείγματος χάριν:

Αν οι Αμερικανοί δεν επιτρέψουν να εξελιχθεί σε σύγκρουση ένα μικρής εντάσεως επεισόδιο, αλλά ταυτόχρονα απαιτήσουν να αντιμετωπιστεί η κρίση με διάλογο επι παντός, ποιά θα είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης;

Και, βέβαια, τι θα συμβεί αν η γείτων προβεί σε κάποια προκλητική επιχείρηση στο μεσοδιάστημα μεταξύ πρώτης και δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης; Περί αυτού, σε προσεχές σημείωμα με μια αναγκαία υπόμνηση:

Οι Αμερικανοί έχουν πάντοτε στο μυαλό τους ως λύση τον διάλογο μεταξύ Ελλάδος - Τουρκίας, και αυτό θα επιδιώξουν, χωρίς να συμμερίζονται τη θέση της χώρας μας για ένα και μόνο επίδικο θέμα.

Πρωτεύει το συμφέρον τους. Το οποίο τους επιβάλλει να υπάρχουν αβροί έναντι της Τουρκίας, ακόμη και όταν οι σχέσεις τους με την γείτονα δεν βρίσκονται στο καλύτερο δυνατό σημείο…

news247.gr