Ο ασυγχώρητος Κώστας Καραμανλής...

Γιάννης Τριάντης

Κάποιοι είναι πολύ πιθανό να μην συγχωρήσουν ποτέ τον Κώστα Καραμανλή, σημειώνει στο βιβλίο του ο Κοττάκης. Ο ισχυρισμός αυτός εν είδει προβλέψεως ή πολιτικής εκτιμήσεως μου έδωσε την ευκαιρία να τιτλοφορήσω την ομιλία μου «Ο ασυγχώρητος Κώστας Καραμανλής».

Επιτρέψτε μου εισαγωγικώς ένα ψήγμα αυτοαναφορικότητος: Δεν ανήκω ούτε πρόσκειμαι στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Όμως κατά την διάρκεια της διακυβερνήσεως της χώρας από τον εν λόγω Καραμανλή, έβλεπα με... έκπληξη έναν πρωθυπουργό να προβαίνει σε κρίσιμες επιλογές οι οποίες αποκάλυπταν διορατικότητα, τόλμη και επεξεργασμένη πολιτική σε κρίσιμα πεδία. Θα αναφερθώ αναλυτικά παρακάτω.

Αυτό αποτυπωνόταν στα κείμενά μου στην «Ελευθεροτυπία», παρά το γεγονός ότι η εξαιρετική εκείνη εφημερίδα είχε μονίμως στο στόχαστρο τον Κώστα Καραμανλή. Όμως ταυτόχρονα ασκούσα αυστηρή κριτική για κάποιες επιλογές της συγκεκριμένης κυβέρνησης.

Πρώτον, για την οικονομική της πολιτική, η οποία ήταν συνέχεια της Σημιτικής περιόδου. Σκληρή κριτική, αλλά όχι ανόητη. Διότι, κραυγαλέα ανοησία συνιστά το «επιχείρημα» που επιστρατεύουν ακόμη και σοβαροί άνθρωποι, σύμφωνα με το οποίο η χώρα…πτώχευσε εξ αιτίας του Καραμανλή.

Η ιλαρότης εδώ υπερβαίνει κάθε όριο: ως και παιδιά του Δημοτικού αντιλαμβάνονται ότι η οικονομία μιάς χώρας επιβαρύνεται μεν από μια άστοχη οικονομική πολιτική, αλλά δεν καταστρέφεται μέσα σε 4-5 χρόνια! Μια χώρα πτωχεύει λόγω δομικών αδυναμιών και υστερήσεων που παραμένουν εδραίες- και δεν αντιμετωπίζονται- επι δεκαετίες.

Δεύτερον, κριτική για την αδυναμία των κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή να κάνουν πράξη την υπεσχημένη «Επανίδρυση» του κράτους. Όπως και ο «εκσυγχρονισμός» του Σημίτη, η «Επανίδρυση» έμεινε έπος πτερόεν…

Ένα σαρκαστικό παράδοξο

Στο βιβλίο του ο Κοττάκης υψώνει σε μείζον θέμα την αντιμετώπιση που είχε ο Καραμανλής από συμμαχικές χώρες, κυρίως από τις ΗΠΑ. Πρόκειται για σαρκαστικό παράδοξο:

Ενας δυτικοτραφής, απολύτως δυτικόφιλος πολιτικός, αμερικανοσπουδαγμένος, με γερή σκευή, μπήκε στο στόχαστρο της υπερδύναμης. Οπως σημειώνει ο συγγραφέας, ο Καραμανλής είχε προγραφεί όταν διαπίστωσαν οι επικυρίαρχοι ότι ο πρωθυπουργός μιάς μικρής χώρας δεν ήταν δεδομένος, πειθήνιος και yes-man.

Κάπως έτσι είχε προγραφεί και ο ευέλικτος Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος υπέστη έναν απηνή, βρώμικο πόλεμο την περίοδο του ΄89 από το «σύστημα» Μητσοτάκη-Αριστεράς, υπο τις ευλογίες των Αμερικανών.

Ο πολύπτυχος, καλοσχεδιασμένος πόλεμος εναντίον του τολμητία Κ.Καραμανλή αποσκοπούσε στην πολιτική του εξόντωση-ου μην, κατά τον συγγραφέα, και της φυσικής τοιαύτης(Ο Κ.Κ. δεν πιστεύει ότι υπήρχε σχέδιο φυσικής εξόντωσής του, γεγονός που εκμυστηρεύεται στον συγγραφέα, παρά τα στοιχεία που βρίσκονται στην δικογραφία για το «Σχέδιο Πυθία»).

Επρόκειτο για πόλεμο κυνικό και ωμό: Παρακολουθήσεις του ιδίου και μελών της κυβέρνησής του, πυρκαγιές αριθμητικά ασύλληπτες(σχεδόν 7.000) το 2007, ανάδειξη ενός θέματος σε μείζον σκάνδαλο(Βατοπέδι), πρωτοφανή επεισόδια στην καρδιά της Αθήνας το 2008 και, φυσικά, καθ΄ολη την διάρκεια της πρωθυπουργίας του, με φόντο και αφορμή τα ως άνω γεγονότα, μια μιντιακή καταιγίδα άνευ προηγουμένου, τόσο εσωτερικά όσο και έξωθεν.

Όμως είχαν…δίκιο οι πάτρωνες και σχεδιαστές αυτού του πολέμου, καθώς και τα μιντιακά τους όργανα: Από πού κι ως που υψώνει ανάστημα αυτός ο Καραμανλής σε κρίσιμα πεδία; Ιδού οι…ασυγχώρητες επιλογές του:

. Υλοποιεί μια πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική (South Stream με Ρωσία και ITGI με Ιταλία, Τουρκία, Ελλάδα), έξω από τις νόρμες και τα δυναστικά ειωθότα της Υπερδύναμης.

. Αντιστέκεται στην ειλημμένη απόφαση των μεγάλων να υπάρξει λύση-έκτρωμα στο Κυπριακό με τον Σχέδιο Ανάν.

. Αρνείται την διευθέτηση που είχαν ετοιμάσει οι Αμερικανοί για το Μακεδονικό και απειλεί με βέτο στο Βουκουρέστι.

. Είχε το θάρρος να τα βάλει με τους νταβατζήδες του χρήματος και των ΜΜΕ, που πολέμησαν με λύσσα την ριζοτομική θεσμική λύση του Βασικού Μετόχου.

. Εφερε στη χώρα μας την Cosco, γεγονός πολυσήμαντο οικονομικά. Σημειωτέον ότι την Κίνα είχαν επισκεφθεί σχεδόν όλοι οι Ελληνες πρωθυπουργοί, αλλά ουδείς πέτυχε αυτό που επιδίωξε και κατάφερε ο Κώστας Καραμανλής με την Cosco.

E, λοιπόν, τι περίμενε μετά απ΄όλα αυτά; Ότι θα τα παραβλέψουν οι επικυρίαρχοι, τα ενθάδε μιντιακά τσιράκια τους και ορισμένα πολιτικά ενεργούμενα; Όχι βέβαια.

Ένα γεγονός, εξόχως ενδιαφέρον, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, σχετικά με την καταιγιστική κανιβαλιστικού τύπου μιντιακή συμπεριφορά εκείνης την εποχής:

Το 2008 ήρθε για επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα ο πρόεδρος της Κίνας Ζιντάο. Επίσκεψη μεγίστης σημασίας, φυσικά. Όμως το πολυσήμαντο αυτό γεγονός καθηλώθηκε ως…παρακατιανή είδηση, χαμένη κάπου στο τέλος των βραδινών τηλεοπτικών δελτίων και ως είδηση της σειράς στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων!

Προείχε το Βατοπέδι, βλέπετε. Που να βρεθεί χώρος για…ασήμαντες ειδήσεις όπως η επίσκεψη του Κινέζου Προέδρου στη χώρα μας…

Συνοψίζοντας: Η αυστηρή κριτική που είχα ασκήσει στην διακυβέρνηση Καραμανλή δεν σκίασε ούτε παρέκαμψε τα προφανή θετικά στα οποία αναλυτικά και τεκμηριωμένα αναφέρθηκα. Δηλαδή, σε κρίσιμες επιλογές που θα καταγραφούν ως ιστορικό τόλμημα.

Θεωρώ βέβαιο ότι ο…ασυγχώρητος αυτός Καραμανλής δεν θα πεταχτεί στα σκονισμένα ράφια και ερμάρια της Ιστορίας. Θα καταλάβει περίοπτη θέση γιατί το αξίζει. Για τις συγκεκριμένες επιλογές. Συνηγορεί σ΄αυτό το ότι ήδη η εμβέλεια και η σημασία της παρουσίας του, όπως ο ίδιος έχει επιλέξει να ορίζει και να ρυθμίζει την παρουσία αυτή, υπερβαίνουν το όριο του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει.

Και συγκινεί ως και…Υδραίους σαν εμένα που πήγαν στη Λάρισα να μιλήσουν για το βιβλίο και γι΄αυτόν…

ΥΓ: Το βιβλίο του Μανώλη Κοττάκη «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή», εκδ. Λιβάνη, παρουσιάστηκε στη Λάρισα στις 20.11.22, με εισηγητές τον Διδάκτορα Γεωπολιτικής Γιώργο Φίλη και τον υπογραφόμενο...

news247.gr