Θανάσης Καρτερός
Ξέραμε ότι έχει εκλεκτική μνήμη. Θυμάται, ας πούμε, τα capital controls το 2015, αλλά ξεχνάει τις πρωτιές στην τιμή του ρεύματος, τις τιμές στο σούπερ μάρκετ, την ακρίβεια που μας δέρνει το 2022.
Θυμάται τα capital controls, αλλά ξεχνάει πώς... μπήκαμε στα Μνημόνια και ποιος μας έβγαλε από αυτά. Θυμάται ακόμα και ότι ήταν πολιτικός κρατούμενος, βρέφος ακόμα, την εποχή της Χούντας, αλλά δεν θυμάται τον Ινδαρέ, τον Ζακ, τους άγριους ξυλοδαρμούς από την αστυνομία, τις αγάπες με τους ναζί, της δικής του εποχής.
Μάθαμε, όμως, εσχάτως ότι έχει και εκλεκτική όσφρηση. Δεν μυρίστηκε το όργιο των παρακολουθήσεων που γίνονταν κάτω από τη μύτη του. Ούτε την ευγενή δράση του ανεψιού του και του Κοντολέοντα. Ούτε το πτυχίο του οικογενειακού του φίλου, του Διαματάρη. Ούτε τις μπίζνες του Πάτση με τα σπίτια του κοσμάκη. Ούτε το σκότος της λίστας Πέτσα, το ημίφως στο ίδιο του το πόθεν έσχες, την μπόχα από τις απευθείας αναθέσεις, τις ευωδιές από το βόλεμα των γαλάζιων παιδιών. Ούτε καν το χουντικό πουλί του Λούλη του δεν μυρίστηκε.
Μυρίστηκε, όμως, εκλογές. Τι μύτη! Και το είπε με τα ρουθούνια του διεσταλμένα για του λόγου το ασφαλές. Ο μάγειρος των θεσμών μυρίστηκε το γεύμα που ο ίδιος ετοιμάζει στην κουζίνα του.
Παίζει εν ου παικτοίς όχι μόνο με την αλήθεια, την αξιοπρέπεια, τους θεσμούς, αλλά και με τη λογική μας. Διότι όλοι ξέρουμε ότι τα γένια και τα χτένια για το πότε θα γίνουν εκλογές είναι δικά του. Ότι το μαγείρεμα είναι δικό του. Και ότι θα διαλέξει για να μας σερβίρει το γεύμα της κάλπης την πιο κατάλληλη στιγμή. Για τον ίδιο, εννοείται, και τους φίλους του.
Φόβο μυρίζουν όλα αυτά από τη μεριά του. Τον έχουν ζώσει κατά το κοινώς λεγόμενο τα φίδια από τις αντιδράσεις για τα έργα και τα πάρεργα της εξουσίας του. Και φαντάζεται ο άνθρωπος ότι με τις εκλογές, την πόλωση, τις διχαστικές ανοησίες μπορεί να σώσει το χρυσόμαλλο δέρας της εξουσίας του. Και πού να καταλάβει ότι οι εκλογές, που γι’ αυτόν φαντάζουν ως σωτηρία, για την κοινωνία είναι ευκαιρία...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου