Και τώρα;...

Θανάσης Καρτερός

Και τώρα; Πού πάμε με το διεφθαρμένο, παράνομο, παρακρατικό καθεστώς που έχει επιβάλει ο άρχων του σκότους και καταρρέει γύρω του, αφήνοντας ερείπια και οσμές Μητσοτάκη; Με το Κράτος Δικαίου ρημαγμένο, την ακρίβεια ανεξέλεγκτη, τον χειμώνα απειλητικό, τη ληστεία των δημόσιων ταμείων να έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, τους... βιαστές ανηλίκων να στοιχειώνουν την καθημερινότητά μας; Την παγωνιά της ανηθικότητας να διαχέεται σε όλη την κοινωνία ως γενικευμένη καχυποψία;

Και τώρα; Που ο Μητσοτάκης φεύγει, είναι σε αποδρομή, τελευτά τον πολιτικό του βίο; Του έχει μείνει μια σταλιά ενσυναίσθησης για να καταλάβει πού έχει οδηγήσει τη χώρα; Και πού την οδηγεί με την απάθεια, τον κυνισμό, τα απόρρητα, τα δεν ήξερα, τα βλακώδη ψέματα με τα οποία συγκαλύπτει εκνευριστικά τις ενοχές του; Τα δώρα στα ρετιρέ, που δρυός πεσούσης του δείχνουν την πόρτα; Και τα βάρη στην πλειοψηφία που μνημονεύει το όνομά του για να εκφράσει θυμό και αγανάκτηση;

Και τώρα; Αν, το πιθανότερο, ο δρόμος που επιλέξει είναι ο δρόμος της λυσσασμένης προσκόλλησης στην εξουσία; Με κάθε κόστος για την κοινωνία και τη χώρα; Η μετακόμιση της αντιπαράθεσης από τα προβλήματα που απασχολούν το κοινωνικό σώμα στον βούρκο; Στη συκοφαντία και στις δολοφονίες χαρακτήρα; Στην τοξικότητα και την εμφύλια ρητορική που κρύβει αντί να αποκαλύπτει; Στο τελευταίο καταφύγιο των φαύλων, που δεν είναι άλλο από το «όλοι τα ίδια κάνουν, όλοι ίδιοι είναι»;

Τώρα είναι η ώρα της περίσκεψης, της ψυχραιμίας, της απόστασης από τον βούρκο για όσους θέλουν να ανοίξουν έναν άλλο, ασφαλή και δημοκρατικό, δρόμο για την Ελλάδα. Για όσους, όπως γράφτηκε πρόσφατα, θέλουν να αποξηράνουν τον βούρκο και όχι να τον δεχτούν ως κανονικότητα. Για όσους κατανοούν ότι εδώ που φτάσαμε χρειάζεται όλη η θεσμική αυστηρότητα, αλλά και η πολιτική υπευθυνότητα για να ξεκολλήσει η χώρα από κει που την έριξε το καθεστώς της λεηλασίας των πάντων.

Όχι, δεν είναι κάποια ευκαιρία. Είναι η Ιστορία που καλεί πάλι την Αριστερά. Έχει την τεχνογνωσία, το θάρρος, την αθωότητα, τους ανθρώπους, τις αξίες για να βγάλει την πατρίδα από τον βούρκο. Και η ώρα εκείνη δεν θ' αργήσει...

ΑΥΓΗ