Το «πέτσινο πέναλτι» ήταν η αφορμή...

Παντελής Μπουκάλας

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν ίσως το δυσκολότερο της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού σε σαράντα μήνες εξουσίας. Δύο οι φαινομενικά ασύνδετες αιτίες. Πρώτη, ο κατάλογος του Documento με τα ονόματα υπουργών, επιχειρηματιών κ.ά. που, κατά την εφημερίδα, έπεσαν θύματα υποκλοπών. Και δεύτερη, η... σφοδρότατη αντικυβερνητική έκρηξη του επίσημου Ολυμπιακού, μετά τη λήξη του ντέρμπι με τον ΠΑΟ.

Με τις υποκλοπές, η κυβέρνηση έσφαλε εξαρχής, γεγονός που αποτυπώθηκε και στις αντιφατικές κινήσεις της. Οχυρώθηκε πίσω από το επινόημα των «νόμιμων επισυνδέσεων», μολαταύτα οδηγήθηκε στην έξοδο ο κ. Π. Κοντολέων, η επιβολή του οποίου στην ηγεσία της ΚΥΠ ήταν ήδη πρόκληση, καθώς και το δεξί χέρι του πρωθυπουργού, ο κ. Γρ. Δημητριάδης. Ο ανιψιός του κ. Κυρ. Μητσοτάκη (η συγγενική σχέση καταγράφεται εδώ επειδή ήταν η σπουδαιότερη αρετή του ανδρός) υποστήριξε ότι παραιτήθηκε εξαιτίας της εις βάρος του «τοξικότητας». Ακόμα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όμως, δίστασε να υιοθετήσει τον φαιδρό ισχυρισμό του.

Με τους ερυθρόλευκους μύδρους, που έπληξαν ακόμα και το Μαξίμου, εκτοξευμένοι από τον κ. Γ. Βρέντζο κατ’ αρχάς, ας πούμε εν θερμώ, και από τον κ. Β. Μαρινάκη σε θεωρητικά ψυχραιμότερη στιγμή, η κυβέρνηση θα σφάλει αν εικάσει ότι η αντίδραση οφείλεται σε μια «καραστημένη διαιτησία». 

Το «πέτσινο πέναλτι» ήταν η αφορμή. Μήτρα της ενόχλησης του κ. Μαρινάκη υπήρξαν οι πληροφορίες ότι ακόμα κι αυτός τελούσε υπό έμμεση παρακολούθηση. Η ενόχληση αυτή είχε αποτυπωθεί ήδη στις εφημερίδες του συγκροτήματός του, οι οποίες από τον πρωτοσέλιδο γιγαντότιτλο «Υποκλοπές τέλος» στα τέλη Σεπτεμβρίου μετακινήθηκαν σε αποκαλύψεις και στη χθεσινή αξίωση: «Υπόθεση υποκλοπών: Απλετο φως τώρα».

Η υπόθεση των υποκλοπών ήταν εξαρχής σκανδαλώδης και βαριά τραυματική για τη δημοκρατία. Δεν έγινε τώρα. Σκανδαλώδης ήταν και στις 14.8, όταν σε ρεπορτάζ της «Κ» αναφερόταν ότι η ΕΥΠ «κατέγραφε τις τηλεφωνικές συνομιλίες ακόμη 7-8 πολιτικών με το σύστημα της “νόμιμης” επισύνδεσης». 

Η κυβέρνηση επιχείρησε να επιβάλει σαν μοναδικό «μη τοξικό» αφήγημα το αυτοαθωωτικό δικό της. Στον οφθαλμό της υπήρχε ολόκληρη δοκός, κι αυτή βεβαίωνε ότι δεν ήταν παρά κάρφος – ένα σκουπιδάκι. Οσο περισσότερο πρόσεχε την (λαθραία) ακοή της, τόσο κατέστρεφε την όρασή της. Τώρα είναι η ώρα της Δικαιοσύνης. Με πρώτη προϋπόθεση την αμεροληψία της τυφλότητάς της και δεύτερη την άρση του απορρήτου.