Στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών θυρωροί και περιπτεράδες έγιναν τα αυτιά και τα μάτια της ΚΥΠ στις γειτονιές, στα καφενεία, στις πόρτες των σπιτιών. Εν τω μεταξύ, στο μέγαρο του ΟΤΕ ουκ ολίγοι υπάλληλοι, αποσπασμένοι στρατιώτες και αστυνομικοί είχαν ως κύρια απασχόληση τη συνακρόαση των τηλεφωνικών επικοινωνιών διά των επισυνδέσεων για λόγους «εθνικής ασφάλειας».
Στις δικτατορίες και... στα ανελεύθερα καθεστώτα οι ατομικές ελευθερίες και η ιδιωτικότητα μπαίνουν στον γύψο. Βασική προϋπόθεση για να επιβληθεί ο απόλυτος και ασφυκτικός έλεγχος, διά του φόβου και της τρομοκρατίας. Αυτά στις Χούντες.
Στη Δημοκρατία, όμως, αυτές οι πρακτικές δεν έχουν θέση. Η ελευθερία στην έκφραση, η ασφάλεια στην ιδιωτική ζωή, η πολιτική δράση, η δημοσιογραφική έρευνα είναι κεκτημένα που κερδήθηκαν στη χώρα μας με αίμα, θυσίες και δεκαετίες ολόκληρες ανωμαλίας και αυταρχισμού, που κορυφώθηκαν την 21η Απριλίου.
Η επέτειος των 49 ετών από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια συγκυρία που γεννά ανυπόφορους συνειρμούς. Σαράντα εννιά χρόνια μετά η Δημοκρατία, η θεσμική και η πολιτειακή ομαλότητα καλύπτονται από τη βαριά σκιά των παρακολουθήσεων, «νόμιμων» και παράνομων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μια ευκαιρία να δείξει ότι το αίτημα για άπλετο φως είναι ειλικρινές. Η κατάθεση του σχεδίου νόμου στη διαβούλευση απέδειξε το αντίθετο: την ενοχή του.
Αντί διαλεύκανσης, συγκάλυψη και μάλιστα με νόμο, την ώρα που οι αποκαλύψεις δεν αφήνουν αμφιβολίες πως ένα παρακρατικό σύστημα παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ και το Predator λειτουργούσε και πιθανότητα συνεχίζει να λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Η κυβερνητική διαχείριση όχι μόνο δεν ξεδιαλύνει το τοπίο, αλλά μας οδηγεί με βεβαιότητα σε κάλπες με το σκοτάδι των παρακολουθήσεων, τη συγκάλυψη και την «ομερτά».
Σαράντα εννιά χρόνια μετά η Δημοκρατία αξίζει καλύτερα. Κάτι που μόνο ο λαός μπορεί να διασφαλίσει...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου