17.11.22

Παραμύθια για σιτεμένα παιδιά...


«Πάντα γίνονταν αυτά...» - συνήθως μεσήλικες (τουλάχιστον), οι «σοφοί» της συντροφιάς σπεύδουν να θυμίσουν σε εμάς τους... επιλήσμονες, που έχουμε σοκαριστεί με το γαλάζιο παρακράτος, τους χαφιέδες του Μεταξά, το μετεμφυλιακό (παρα)κράτος, τις παρακολουθήσεις πατρός Μητσοτάκη. 

«Πάντα γίνονταν αυτά» - οπότε ούτε να σοκαριζόμαστε δικαιούμαστε, ούτε να... θυμώνουμε έχει νόημα, ούτε να πιστεύουμε πως όσα αποκαλύπτονται απειλούν τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Ωστόσο, βολικά παραβλέπουν πως ποτέ πριν στην Ιστορία δεν γίνονταν αυτά που συμβαίνουν τώρα.

Ποτέ πριν ένα μάτι κι ένα αυτί δεν μπορούσε να μας παρακολουθεί αδιάλειπτα, παντού, σε κάθε έκφανση της ζωής μας, 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες τη βδομάδα - κι όλα αυτά με ένα κλικ. Τσακωθήκατε με τον προϊστάμενο; Τι σας είπε η πεθερά σας; Τσακωθήκατε με τον γιο σας; Πώς κάνατε έρωτα με τη γυναίκα σας; Ακόμα χειρότερα, μήπως κάνατε έρωτα με την ερωμένη σας; Πόσους συναντήσατε το βράδυ; 

Το «αρπακτικό» ακούει κάθε ανάσα, κάθε λέξη, κάθε φωναχτή σκέψη, κάθε πληροφορία του παγιδευμένου και όλων όσοι βρίσκονται γύρω του. Πρόκειται για μια τεράστια βάση δεδομένων που δυνητικά μπορεί να καθιστά ομήρους στο διηνεκές αμέτρητους ανθρώπους. Και όχι, κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει γιατί ήταν τεχνολογικά αδύνατο να συμβεί.

Πρόκειται για το «πανοπτικόν» υλοποιημένο χωρίς φράχτες και κάγκελα, για τον καπιταλισμό της επιτήρησης στο απόγειό του. Ο πολιτικός κυνισμός των «πάντα γίνονταν αυτά» μπορεί να είναι κι ένα καταφύγιο (δήθεν) κατανόησης σε μια χώρα που μεταλλάσσεται ιλιγγιωδώς σε δυστοπία. Ο κόσμος και αλλάζει και μας τρομάζει, αλλά το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι να ζητάμε παρηγοριά σε παραμύθια - άσε που πια δεν τα πιστεύουν ούτε τα παιδιά...

Ντίνα Δασκαλοπούλου

efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: