Φυσικά και ταξιδεύει το φως στο κενό. Και, μάλιστα, με τη μέγιστη ταχύτητα. Στην πολιτική, πολλά κινούνται, χωρίς να σώζονται ούτε τα... προσχήματα.
Φυσικά και ταξιδεύει το φως στο κενό. Το μυαλό κάνει περίεργες διαδρομές και η παραδρομή παραμονεύει στις στροφές.
Επιστροφή στο προχθές, με πρωθυπουργικές αναφορές σε ιδιωτικά συμφέροντα («κάποιοι έχουν μπλέξει τους ρόλους εδώ […] θεωρούν ότι μπορούν να εκβιάζουν, να υπαγορεύουν στην κυβέρνηση, να υπονομεύουν […] τη διαδρομή της χώρας») και ευρωπαϊκές με συναφή ενδιαφέροντα («διαγκωνισμός επιχειρηματικών κατά βάση ομίλων και οργανωμένων συμφερόντων για κέρδη και επιρροή, με μέσα που μπορεί να εκτρέψουν την ευρωπαϊκή τροχιά της χώρας», αντιπρόεδρος Κομισιόν).
Μόνο που το θέμα δεν είναι αυτοί που προσπαθούν να υπαγορεύσουν τον χρόνο και τον τρόπο του πολιτικού παιχνιδιού, «επειδή μπορεί να έχουν μία ομάδα ή να ελέγχουν κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης ή ενδεχομένως και τα δύο», αλλά η πολιτική. Ποιος άφησε ανοιχτή την πόρτα, αγνοώντας έναν βασικό νόμο της Φυσικής; Τα αέρια καταλαμβάνουν όσο χώρο τούς εκχωρήσεις. Και η πολιτική εκχώρησε ένα μέρος της εξουσίας της, απολαμβάνοντας με πολλούς τρόπους στήριξη, και μετά υποδύεται τον βασιλιά Λιρ.
Δεν ξέρω ποιοι «νομίζουν ότι μπορούν να εκβιάζουν», ξέρω ό,τι κι ο γερο-κόμης του Γκλόστερ πως «κι οι δεσμοί σπάζουν».
Ξέρω ακόμη ότι οι όψιμες ανησυχίες και αλληλοκατηγορίες γράφουν ιστορίες, που συναγωνίζονται ιλαροτραγωδίες. Το γελοίο σκοτώνει.
«Όταν ήρθε βροχή και μ’ έκανε διαμιάς μούσκεμα κι ο άνεμος να τρίζω τα δόντια κι ο κεραυνός στην προσταγή μου δεν ησύχασε, τότε τις ανακάλυψα, τις πήρα μυρουδιά. Τίποτα, δεν είναι άνθρωποι με λόγο. Μου ‘λεγαν πως ήμουνα το παν». Μπαμ. Το γελοίο σκοτώνει. Όχι, μόνο τους ρολίστες και τους δεσμούς, αλλά, προπάντων, τους θεσμούς. Όπως έχουν τα πράγματα, δεν θα εκπλαγώ αν μέχρι τις κάλπες εμφανιστούν και μαμούθ...
Kατερίνα Τζωρτζινάκη
Η Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου