Ο Υπανάπτυξης Aδωνης Γεωργιάδης έχει τρέλα με τον Λεωνίδα. Λατρεύει καταρχάς τον αρχαίο Σπαρτιάτη βασιλιά. «Λεωνίδας» βαφτίστηκε και ο Τούρκος καταζητούμενος Γιασάμ Αγιαβέφε τον οποίο ελληνοποίησε με συστατική επιστολή του.
«Λεωνίδας» λέγεται και η μασκαρεμένη ομάδα με περικεφαλαίες και ασπίδες η οποία επισκέφτηκε την Ελληνική Αγωγή της αρχαιολάγνας υπουργικής οικογένειας φέροντας τον... βαρύγδουπο τίτλο «Εκπαιδευτικόν Αρχαιοπρεπές Οπλιτικόν Aγημα». Επικεφαλής του αγήματος και του βεστιαρίου της περικεφαλαίας ήταν κάποιος Διονύσιος Βαρδίκος ο οποίος σε παλιές φωτογραφίες καμαρώνει με τον Γερμενή της Χρυσής Αυγής.
Αλλά αυτά για έναν υπουργό που έχει αυτόγραφα του Στέλιου Παττακού είναι λεπτομέρειες. Μια χαρά εν πάση περιπτώσει τα πάει ο Αδωνης με τα «μολών λαβέ», τα αγήματα και τα αρχαιολάγνα θύματα, αλλά ζορίζεται με τις λαβές από το καλάθι για τα ψώνια. Δεν έχει πρόχειρη καμιά ιστορία για το πώς οι Σπαρτιάτες άντεξαν και δεν τίναξαν τα πέταλα ενώ είχαν βασιλιά κάποιον σαν τον Μητσοτάκη. Αν ζορίσει κι άλλο το πράγμα, τον βλέπω με χλαμύδα στο Σύνταγμα. Οχι όποια κι όποια. Μια χλαμύδα Zeus+Dione.
Τικ-Τακ
Ηταν στραβό το κλήμα, το δάγκωσε και ο Γρηγόρης Δημητριάδης. Η αποχώρηση του ανιψιού αποδιοργάνωσε πλήρως το Μαξίμου.
Καταρχάς δεν υπάρχει κάποιος που να φταίει για όλα στους υπόλοιπους ενοίκους του Μεγάρου.
Το χειρότερο, δεν υπάρχει κάποιος να κρατήσει τα ζύγια και τα γκέμια. Ετσι, ο κάθε υπουργός που απελευθερώθηκε από τον «τύραννο του Μαξίμου» (ναι, έτσι τον αποκαλούν) προσπαθεί να κάνει παιχνίδι, αλλά όπως είναι φυσικό πέφτει σε άλλον υπουργό.
Φυσικά δεν τους ενδιαφέρει το πολιτικό έργο αλλά το επιχειρηματικό. Αυτό που βαφτίζουν επιχειρηματικό λέγοντας «πόσα και ποιοι». Φοβάμαι να υποθέσω τι είναι αυτό το «πόσα και ποιοι».
Απουσία του Δημητριάδη, τον ρόλο του ισχυρού θέλει να παίζει ο άσπονδος φίλος του Γιώργος Μυλωνάκης.
Για τον οποίο ισχύει αυτό που έλεγε ο Μπρεχτ στις ιστορίες του κ. Κόινερ: «Είμαι πολύ απασχολημένος, ετοιμάζω το επόμενο λάθος μου».
Το κύριο λάθος του είναι ότι στην προσπάθεια να δείξει ότι είναι χαλίφης στη θέση του χαλίφη (ή έστω Δημητριάδης) μιλάει πολύ. Και λέει για παρακολουθήσεις. Οχι πάντως αυτές που ξέρουμε.
Και μια που είπαμε για παρακολουθήσεις έχει ενδιαφέρον αυτό που είπε ο Αλέξης Παπαχελάς σε εκδήλωση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ότι δεν άρεσαν στο Μαξίμου όσα έγραφε η «Καθημερινή».
Είπε όμως και κάτι ακόμη πιο ενδιαφέρον. Οτι είναι γελοιότητα να αποκλείει η κυβέρνηση ένα μέσο ενημέρωσης από τη διαφήμιση γιατί δεν το συμπαθεί. Οχι, τη λέξη Documento δεν την είπε, αλλά τα μαντάτα έφτασαν στον Κυριάκο.
Στον αντίποδα του Παπαχελά ο Νίκος Χατζηνικολάου. Η εφημερίδα του «Real News» απέκλεισε από τη σελίδα της στο Twitter τον Κώστα Βαξεβάνη. Oταν ο Βαξεβάνης το επισήμανε η δημόσια δικαιολογία ήταν ότι το έκανε κάποιος που είχε φύγει από την ομάδα digital της εφημερίδας αλλά είχε τους κωδικούς.
Σε παλιότερη δικαιολογία για απρεπές tweet που είχε κάνει ο Χατζηνικολάου για τον Βαξεβάνη είχε πει ότι το έκανε «το παιδί που χειριζόταν το Twitter».
Κόπος όλα αυτά. Θα μπορούσαν να πουν ότι φταίει ένα ρακούν. Το screenshot με τον αποκλεισμό του Βαξεβάνη, σύμφωνα με πληροφορίες, απεστάλη ως τρόπαιο στη Μαρέβα...
Μπαμπούσκα
documentonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου