Γεννήθηκα στην Κιβωτό, μαζί με τα θηρία, την ώρα που οι πλανήτες μου ήταν σ’ ορθή πορεία. Σαν όλοι είπαν «τι χαρά!», λέει κι η μάνα «ουφ, σιγά» – τόσες μέρες μες στη βάρκα, σπάσανε και τα νερά, πού να την έβρει τη χαρά; Μα σαν επιάσανε στεριά, είπαν θα πάρουν τα βουνά, νισάφι με τη θάλασσα, θα πιάσουνε και μια δουλειά.
Σχολειό δεν είχε στα βουνά, δουλειά δεν είχε πουθενά, κατέβηκαν στην πόλη, όπου... μπορεί και να. Πράγματι, να. Μα πόσο πια; Κι αν όλη μέρα στη δουλειά, ούτε μακαρόνια με κιμά. «Μόνο οι πλούσιοι κιμά!» είπε μια μέρα η μαμά. «Και μακαρόνια; Μήτε αυτά;» ψιθύρισα κι εγώ δειλά. «Τα μακαρόνια θεν λεφτά» είπε ο Κυρανάκης στον μπαμπά και τότε μούλωξε ο μπαμπάς, άχνα δεν έβγαλε η μαμά, σύνταξη δεν είχε η γιαγιά... Κι εγώ;
Ερωτώ: είναι αυτή ερώτηση τώρα; Τι «κι εγώ;» Γιατί να μας νοιάζει το κάθε «εγώ» του κάθε αυτουνού και της κάθε αυτηνής και βαριέμαι να βάλω όλα τα φύλα και τα άφυλα. Να κάτσει δηλαδή τώρα ο κάθε ένας πάσα είς και να σκεφτεί... τι να πρωτοσκεφτεί; Τα τρία εκατομμύρια (τρία εκατομμύρια!) Ελληνες πολίτες που είναι στο όριο της φτώχιας;
Τον χειμώνα που με ρεύμα δεν θα τον βγάλουμε, με τροφή δεν θα τον βγάλουμε, βενζίνη δεν θα βάλουμε, το σπίτι ίσως πάρουνε, αλλά με τον Μητσοτάρχα παρέα θα περάσουμε; Μήπως να σκεφτεί τι σημαίνει «κάνω έρωτα», «βιάζω», «είμαι παιδί» και τι όλα αυτά μαζί; Μήπως να κάνει εικόνα το 4χρονο που το βίαζε ο 28χρονος φαντάρος, ενώ το φύλαγε η μάνα του (του φαντάρου);
Μήπως το 12χρονο κορίτσι που (ποιος ξέρει με τι στοιχεία) κλείσαν μέσα τη μάνα του, ενώ το βίαζαν δεκάδες, αλλά δεν έφταιγαν αυτοί, γιατί ήταν πολύ «επιφανείς» και γιατί δεν φαινόταν για 12χρονο το 12χρονο και κουνιόνταν κιόλας σαν περπατούσε, και στο κάτω κάτω μήπως τα ’θελε κι αυτός ο «μίσχος» όπως είπε ο πατέρας του «επιφανούς» βιαστή και μετά κάτι είπε και ο παμμέγιστος της δημοσιογραφίας, Γιώργος Λιάγκας, που τον βλέπουν πολλές μανάδες το πρωί στις τηλεοράσεις και ξέρει τι λέει γιατί είναι «30 χρόνια δημοσιογράφος», και μετά το γυρίζουν στην Τατιάνα, που κι αυτή ξέρει τι λέει, και μετά βλέπουν και κάτι καταπληκτικές μαγειρικές δίπλα σε κάτι υπέροχες παρουσιάστριες, που είναι και μάνες οπότε κι αυτές ξέρουν τι λένε, και οι μάνες που τις βλέπουν φτιάχνουν αστακομακαρονάδα, με φασόλια όμως, και λένε «να μια αστακομακαρονάδα!» και μετά πόσο πια να σκεφτούν και να συζητήσουν με τα παιδιά τους, αφού υπάρχουν παντού οθόνες και οι οθόνες μας φέρνουν πιο κοντά και έτσι όλοι άκουσαν για ένα παιδί που έπεσε από το παράθυρο πανεπιστημιακής αίθουσας, γιατί καθόταν στο περβάζι καθώς δεν υπάρχουν καθηγητές και τιγκάρουν οι τάξεις, αλλά κανείς δεν άκουσε πως ο Μητσοτάρχας έδωσε τριάντα εκατομμύρια για την πανεπιστημιακή αστυνομία, δηλαδή όσο είναι ο προϋπολογισμός πέντε πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, και κανείς δεν άκουσε τον Πρύτανη του ΑΠΘ (μέγας διδάσκαλος του Γένους ο Νίκος Παπαϊωάννου!) να λέει πως όλοι μωρέ έχουμε βρεθεί στη θέση αυτού του παιδιού, αλλά αυτός δεν κουτσάθηκε από καμιά πτώση, τώρα τι ήθελε να πει και πώς δεν του έχει έρθει καμιά καρέκλα στο κεφάλι από τους γονείς αυτού του παιδιού ακόμα δεν ξέρω, ίσως έχει πολλούς αστυνομικοφύλακες να τον αστυνομικοφυλάνε, και τέλος πάντων το είπε κι ο Ηγέτης μας προχθές που μίλησε στους αστυνομικάριους πως είναι «πολύ περήφανος για τον επαγγελματισμό τους!» και κάτι για «ασφάλεια παντού» είπε, την ίδια στιγμή που το Ανίψι ο Μπακοζάν βάζει το κατηχητικό στα σχολεία, ώστε όλοι μαζί, παιδιά και γονείς, να γίνουμε ένα, τριαδικό σχήμα: Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια!
Και έτσι, ενωμένοι, να ξαναψηφίσουμε τη μία και μόνη Οικογένεια, που είναι τίγκα στο «πατρίς» και κάργα στο «θρησκεία»... γιατί είναι πιο εύκολο να είσαι θύμα παρά αγωνιστής...
Νόρα Ράλλη
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου