Είναι από τους αγαπημένους μου στίχους του Σπρίνγκστιν, το ομολογώ. Από το “Nebraska” το άλμπουμ και το τραγούδι “Atlantic City”. Όπου λέει ο δημιουργός τη μεγάλη αλήθεια:
και ό,τι πεθαίνει μπορεί μια μέρα να ξαναγυρίσει
Το αυτό και με την πολιτική καριέρα της Άννας Διαμαντοπούλου. Στα αζήτητα είναι εδώ και μια δεκαετία, από το Μάιο του 2012, όταν και απέτυχε να εκλεγεί στη Βουλή και από τότε, όπως λέει και η Βικιπαίδεια, «έχει ενεργό συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διεργασίες και συζητήσεις». Α ναι, είναι και «πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη». Πως παίζουν οι άλλοι fantasy football και νομίζουν ότι είναι πρόεδροι ομάδων; Κάτι τέτοιο…
Δηλαδή, ΟΚ, κάτι σαν τον Σαμαρά ένα πράγμα, που είχε αράξει μπροστά στο τζάκι επί μια εικοσαετία, ώσπου τον θυμήθηκαν οι δεξιοί και μπροστά στον «κίνδυνο» να αναλάβει γυναίκα την παράταξή τους, του χάρισαν την πρωθυπουργία. Κάτι σαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο (περισσότερα επ’ αυτού αργότερα), που έχει φτιάξει τον «Κύκλο Ιδεών» και, τώρα που κάθεται έξω απ’ το χορό και ξέρει τα τραγούδια, προσφέρει απαντήσεις στα προβλήματα της χώρας. Κάτι σαν όλα αυτά τα εθνικά κεφάλαια, που περιμένουν το κάλεσμα της ιστορίας για να σώσουν την πατρίδα από τα δεινά της…
Αλλά ας αφήσουμε την παρελθοντολογία κι ας πάμε στα φρέσκα. Ας περιηγηθούμε στο ρεπορτάζ που δημοσίευσε χθες στην εφημερίδα «Εστία» η συνάδελφος Ουρανία Γαλανού, το οποίο έφερε τον όχι και τόσο καθησυχαστικό τίτλο:
«Σενάρια για υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό την κ. Διαμαντοπουλου».
Όπου (ξανα)μάθαμε ότι αφού με την απλή αναλογική κανένα κόμμα δεν θα λάβει απόλυτη πλειοψηφία (λογικό και αναμενόμενο) και θα πάμε πιθανότατα σε δεύτερες εκλογές με το μπόνους των σαράντα εδρών (εκτός κι αν προκύψει κωλοτούμπα για πενήντα έδρες συν), ενδιαμέσως θα κυβερνάει σχήμα υπηρεσιακό. Παίζει όμως να μην είναι δικαστικός επικεφαλής (εκ του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου), αλλά να ορισθεί πολιτικό πρόσωπο –κάτι που σύμφωνα με το δημοσίευμα βρίσκει σύμφωνους τόσο τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένο όσο και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Ως εδώ νορμάλ. Δόουζ θινγκς χάπεν, που λένε και στο Χάρβαρντ, δεν θα είναι πια και η πρώτη φορά που θα αντιμετωπισθεί τορναδόρικα το πολιτικό σκηνικό. Αυτό, ωστόσο, που επισημαίνει το ρεπορτάζ είναι ότι το πολιτικό πρόσωπο δεν το θέλουν μόνο τα δικά μας τα παιδιά, το θέλουν και τα ξένα. Οι Γερμανοί, ας πούμε, που το βλέπουν «ως μια πιο ασφαλή λύση», καθώς και οι Αμερικάνοι που θα ήθελαν μια κυβέρνηση με οικουμενικά χαρακτηριστικά για να μην τρέχουμε κάθε τρεις και λίγο σε εκλογές. Και φυσικά, για να μας προκύψει ο νέος Παπαδήμος θα επικαλεσθούν όλοι, ντόπιοι και αλλοδαποί, την εθνική ακεραιότητα, τα μεμέτια, την αλαζονεία του Ερντογάν, τον εξ Ανατολών κίνδυνο τέλος πάντων. Για να ορισθεί η Διαμαντοπούλου πρωθυπουργός…
Κι αν δεν είναι η Άννα η φωτοτυπική, γιατί όχι ο Ευάγγελος ο μνημονιακός; Τον αναφέρει και αυτόν ως λύση το ρεπορτάζ της «Εστίας», προσθέτοντας ότι συζήτησε τις μελλοντικές κινήσεις του σε γεύμα που είχε με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου (πάλι αυτή!) περί τα τέλη Σεπτεμβρίου σε κεντρικό εστιατόριο των Αθηνών. Άμα είναι να σωθεί η χώρα, θα κάνει την καρδιά του πέτρα ο Μπένυ και θα ριχτεί στον αγώνα τον καλό. Δεν έχει σημασία που δεν θα τον έχει εκλέξει κανείς, η καλή πρόθεση μετράει. Και οι καλοί λογαριασμοί, που κάνουν τους καλούς φίλους…
Υ.Γ.: Ναι, ναι, το ξέρω, μερικές φορές κάποια ονόματα κυκλοφορούν απλώς και μόνο για «κάψιμο». Ας περιμένουμε λίγο και θα φανεί...
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου