Δεν ξέρω εσείς, αλλά εμείς στο σπίτι -ευτυχώς- είμαστε όλοι θυμωμένοι. Θα μπορούσαμε να είμαστε αποσβολωμένοι ή έντρομοι ή σοκαρισμένοι, αλλά εμείς είμαστε πολύ, δυνατά, ωραιότατα θυμωμένοι. Πάει ο ένας στη λαϊκή, γυρίζει πίσω με 40 ευρώ λιγότερα και πέντε ζαρζαβατικά - ρίχνει δυο «γαλλικά». Πάει ο... άλλος σούπερ μάρκετ, γυρνάει με ανάλαφρο πορτοφόλι, εξίσου ανάλαφρο καλάθι - ρίχνει περισσότερα «γαλλικά». Βαστάμε γερά γιατί είμαστε υγιέστατα θυμωμένοι.
Μετά την οικονομική κατάρρευση και την επιβολή των μνημονίων, τότε που ένας ολόκληρος λαός διαλυόταν στις μυλόπετρες της λιτότητας κι ήταν εξοργισμένος, ένα ολόκληρο σύστημα -με επιστημονική μάλιστα περιβολή- βάλθηκε να μας πείσει ότι ο θυμός μας δεν ήταν ένα δίκαιο, αυθόρμητο αίσθημα, αλλά «λαϊκισμός» - ουχί δικός μας ενδεχομένως, αλλά της επαράτου Αριστεράς, η οποία και μας παρέσυρε σε ένα σωρό κακοτοπιές - έως και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, που, ως γνωστόν, έχει νόμιμους ιδιοκτήτες τε και κληρονόμους.
Τώρα, η οργή μας βαφτίζεται «τοξικότητα» και πάλι προσπαθούν να μας πείσουν πως μπορούμε να είμαστε οτιδήποτε άλλο πέρα από θυμωμένοι με τους πολυχρονεμένους κυβερνώντες. Για το μαύρο χάλι της οικονομίας και για το ότι όλοι έχουμε αφεθεί στη μοίρα μας μπορεί να φταίει ο πόλεμος, η ενεργειακή κρίση, ο κακός μας ο καιρός, ο θεός που μας μισεί, αλλά σίγουρα όχι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του.
Οι κάτοικοι του Μαξίμου και της φαντασιακής χώρας που αφηγηματικά κατασκευάζουν οι πρόθυμοι της κυβέρνησης, σίγουρα μας αντιλαμβάνονται ως ζωύφια, ωστόσο εγώ θα ήθελα να τους θυμίσω μια γαλλική παροιμία που μιλάει για άλλα ζωάκια. «Οταν το πρόβατο θυμώνει, είναι χειρότερο από λύκος»...
Ντίνα Δασκαλοπούλου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου