Εφιάλτης, πρώτος λοιπόν: η... αγωνία των κυβερνώντων για την εκλογική επίπτωση των κρουσμάτων αυτών, αλλά και ο φόβος ότι ενδέχεται να υπάρχουν κι άλλες δυσώδεις ή επιλήψιμες υποθέσεις.
Εύλογη αγωνία: όσο κι αν κυριαρχούν ζητήματα μείζονος σημασίας(ακρίβεια, ενεργειακό, ελληνοτουρκικά), η οξειδωτική επενέργεια των κρουσμάτων αυτών είναι βέβαιη.
Μπορεί να μην είναι μετρήσιμο σήμερα το ύψος της ζημιάς που προκαλούν στην κυβέρνηση, αλλά κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει την αρνητική -και ίσως καταλυτική- επίδρασή τους στη γενική κυβερνητική εικόνα.
Κι όπως εμμονικά σημειώνει από καιρό η στήλη, αυτά τα αρνητικά που σήμερα είτε πρόσκαιρα ξεχνιούνται είτε δεν βρίσκονται ψηλά στον πίνακα του κοινωνικού ενδιαφέροντος, αυτά λοιπόν λειτουργούν σωρευτικά από ένα χρονικό σημείο και μετά.
Εφιάλτης, δεύτερος και μεγαλύτερος: Πρόκειται για την τιμωρητική ψήφο. Μια κοινωνία που χειμάζεται, οργίζεται και τελεί εν απογνώσει, είναι πολύ πιθανό αν όχι βέβαιο ότι θα ζητήσει ευθύνες από αυτούς που κυβερνούν, όσο κι αν δεν υποτιμά το επιχείρημα για το εν πολλοίς εξωγενές και επείσακτο της(ενεργειακής) κρίσης.
Έτσι λειτουργεί η απόγνωση. Το ξέσπασμα ζητάει αποδέκτη για να τον τιμωρήσει, αδιαφορώντας αν οι ευθύνες βαρύνουν πρωτίστως τον Πούτιν, την Ένωση, τις αγορές ή τον διάβολο και δευτερευόντως την κυβέρνηση.
Ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως τι μας περιμένει. Δεν πρόκειται για περαστική οικονομική καταιγίδα αλλά οικονομικό συγκλονισμό που δεν γιατρεύεται με τρύπια καλάθια του νοικοκυριού ούτε με προεκλογικά «κεράσματα» και τεχνάσματα.
Το τσουνάμι που έρχεται δεν αναχαιτίζεται με γιατροσόφια ούτε με την δεδομένη μιντιακή δύναμη πυρός που διαθέτει η κυβέρνηση. Αν «στο οικονομικό» προστεθούν και όσα είπαμε για τα κρούσματα τύπου Πάτση κλπ, καθίσταται προφανές ότι οι εφιάλτες αυτοί προϊδεάζουν για φθορά που δύσκολα αντιμετωπίζεται.
Ο Όμηρος για τον…Πάτση!
Έτσι γίνονται οι «δουλειές». Αρκεί να είσαι μάγκας, τζιμάνι και περπατημένος, όπως ο διαγραφείς βουλευτής της ΝΔ. Δηλαδή, πολύτροπος και πολύπλαγκτος, που θα έλεγε κι ο παππούς ο Όμηρος. Και επειδή αυτά ενίοτε δεν αρκούν, ας είναι καλά η απληστία, ο κυνισμός και τα «κονέ»-οι πλάτες, πως το λένε…
Πιο εξοργιστικά και από τις παραδοχές του Πάτση και τα διάτρητα επιχειρήματα που επιστράτευσε μετά την αποκάλυψη, είναι δύο γεγονότα. Πρώτον, η όψιμη… «μηδενική ανοχή» που εκπέμπεται από το Μαξίμου, αλλά γίνεται αυτομάτως αυτεπίστροφο.
Γιατί; Μα διότι αφενός είχε υποχρέωση να ξέρει ποιόν ορίζει υποψήφιο βουλευτή και αφετέρου να διαγνώσει εγκαίρως την παρανομία και το ηθικώς επιλήψιμον της υποθέσεως. Βαρύτατη η ευθύνη. Και απαράγραπτη.
Και, δεύτερον, εξοργιστική τυγχάνει η στάση της Επιτροπής για το Πόθεν Εσχες. Η οποία είχε διαπιστώσει την παρανομία, αλλά αρκέστηκε σε συστάσεις! Ακόμη χειρότερα: αδιαφόρησε πλήρως αν έστω οι συστάσεις αυτές είχαν συμμορφωτικό αποτέλεσμα.
Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από το iefimerida:
«Σύμφωνα με πληροφορίες, η επιτροπή Πόθεν Έσχες της Βουλής είχε εντοπίσει στο παρελθόν τη συμμετοχή του κ. Πάτση σε εταιρείες που έχουν έδρα στο εξωτερικό, κάτι που είναι παράνομο, και του είχαν γίνει συστάσεις, αλλά περιορίστηκε σε αυτές και στη συνέχεια η υπόθεση έκλεισε.
Ο βουλευτής Γρεβενών «αδιαφόρησε και δεν συμμορφώθηκε με τις συστάσεις», όπως τονίζουν γαλάζιες πηγές, «κάτι που αποτελεί απαράδεκτη συμπεριφορά», συμπληρώνουν».
Συγγνώμη, αλλά πως διαχειρίστηκε η ΝΔ το θέμα των συστάσεων προς τον παρεκτραπέντα βουλευτή της; Του επέστησε την προσοχή ότι οφείλει να συμμορφωθεί ή επένδυσε στη λήθη αδιαφορώντας για το απαράδεκτον του πράγματος, το οποίο τώρα καυτηριάζει;
Όπως και να το δεις, η υπόθεση όζει. Και η δυσωδία δεν απωθείται με τραγικά όψιμες, δήθεν καθαρτήριες αποφάσεις.
Γιάννης Τριάντης
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου