Στα εύκολα, όλοι καλοί είναι!
Στα εύκολα, όλοι χαρωποί είναι, με πλατύ χαμόγελο και διάθεση καραμελέ.
Στα εύκολα, όλοι αραδιάζουν πρότζεκτ και ιδέες για το μέλλον, στα εύκολα περισσεύουν οι λύσεις και περιττεύουν οι γκρίνιες.
Στα δύσκολα, κάνουν όλοι το κορόιδο και χάνουν τη μιλιά τους.
Στα δύσκολα ψάχνεις να τους βρεις και πέφτουν βροχή οι αναπάντητες στο κινητό.
Στα δύσκολα εκεί που ανοίγονταν δεκάδες οι δρόμοι, τώρα υπάρχει μόνο αδιέξοδο.
Ή μάλλον, υπάρχει μόνο μια διέξοδος:
Η κοινοκτημοσύνη!
Μπορείς να το πεις και σοσιαλισμό, αλλά επειδή βγάζουν καντήλες κάποιοι και κάποιες με τη συγκεκριμένη λέξη, ας μείνουμε στην κοινοκτημοσύνη που δεν προσβάλλει τ’ αυτάκια των βουτυρόκωλων.
Η οποία κοινοκτημοσύνη αυτή την εποχή που είναι δύσκολα (στον πραγματικό κόσμο δηλαδή, όχι στον κόσμο του Άδωνι Γεωργιάδη…), επιστρέφει με σφοδρότητα κυκλώνος. Ξεκινώντας από περιπτώσεις σχετικά ασήμαντες (ξαναγύρισε στον δήμο της Πριέγο δε Κόρδοβα, στην Ισπανία, η διαχείριση των υδάτων) και καταλήγοντας σε συμπαντικά συγκλονιστικές πρωτοβουλίες (κρατικοποιούνται γιγαντιαίες εταιρείες ενέργειας σε Γαλλία και Ισπανία), το σουξέ της κοινοκτημοσύνης δεν έχει προηγούμενο. Και χαροποιεί όσους και όσες εξ ημών, φωνάζουμε χρόνια τώρα ότι η κληρονομιά της Θάτσερ δεν είναι η μοναδική εναλλακτική…
Οπότε καταλαβαίνετε ότι ανοίξαμε όλες τις σαμπάνιες του κόσμου (εντάξει, Ζίτσα, καλόπιοτες είναι κι αυτές!), με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που ακύρωσε την ανάθεση σε ιδιώτες του Εξωτερικού Αρδευτικού Συστήματος της Αττικής. Γιατί δεν μιλάμε εδώ για Πριέγο δε Κόρδοβα, πληθυσμός εικοσιτρία χιλιάρικα και κάτι, μιλάμε για το μεγαλύτερο δίκτυο της χώρας και ένα από τα πιο εκτεταμένα και πολύπλοκα υδροδοτικά συστήματα της Ευρώπης όλης, που εκτείνεται σε τέσσερις νομούς (Αττικής, Βοιωτίας, Φωκίδας και Αιτωλοακαρνανίας), έχει μήκος 495 χιλιόμετρα και εξυπηρετεί κανά πεντάρι μύρια κόσμο.
Αντιγράφω από την «Αυγή»:
«Το συγκεκριμένο δίκτυο περιλαμβάνει τους επιφανειακούς υδατικούς πόρους (ποταμοί Μόρνος, Εύηνος, Βοιωτικός Κηφισός, Χάραδρος, Λίμνη Υλίκη) και τους υπόγειους υδροφόρους μέσου ρου Β. Κηφισσού, Υλίκης και Β.Α. Πάρνηθας, τα έργα αποθήκευσης επιφανειακού νερού (φράγματα και τις τεχνητές λίμνες του Μόρνου στη Φωκίδα, Εύηνου Αιτωλοακαρνανία, Μαραθώνα, τη φυσική λίμνη της Υλίκης στη Βοιωτία)». Και ένα σωρό πράγματα ακόμη από έργα άντλησης υπογείου ύδατος ως εξωτερικά υδραγωγεία, αντλιοστάσια, εγκαταστάσεις ηλεκτρονικής εποπτείας και πάει λέγοντας.
Αυτό το λουκούμι, αυτό το φιλέτο, μεθοδευότανε να το πάρουν για εικοσαετή εκμετάλλευση οι ιδιώτες και μάλιστα είχε προκηρυχθεί και διαγωνισμός τύπου ΣΔΙΤ για την ανάθεση από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, που έγινε στα τέλη Οκτωβρίου του 2021 με προϋπολογισμό 291,2 μύρια ευρώ και σε πρώτη φάση είχαν προκριθεί δύο εταιρείες. Για να ξεκινήσει έτσι η πλήρης ιδιωτικοποίηση των υδάτων, που είναι υπερβολικά φτηνά στη μαμά Ελλάδα και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο τα σπαταλάμε και δεν κάνουμε οικονομία -όπως είχε πει και ένας βουλευτής, σε ρόλο λαγουδίνου με μεγάλα αυτιά. Ναι, κάπως έτσι θα ξεκίναγε η ιδιωτικοποίηση, αλλά ήρθε το Συμβούλιο της Επικρατείας και σε συνέχεια προηγούμενων αποφάσεών του (αντισυνταγματική η μεταβίβαση στο Υπερταμείο των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ), για να πει γιοκ στους ιδιώτες και στα φιλόδοξα σχέδιά τους.
Για την ώρα, φυσικά, μιας και θα επανέλθουν, όπως επανήλθε και η κυβέρνηση για το Υπερταμείο με το νόμο 4964 του 2022. Αλλά είναι μια νίκη αναμφιβόλως, είναι μια σημαντική νίκη και είναι και μια πυξίδα για το μέλλον. Κι επειδή θα μας πάρει ο διάολος όλους και όλες αυτόν τον χειμώνα τον δύσκολο που έρχεται, έχω την εντύπωση ότι κανείς και καμιά δεν θα δει με καλό μάτι τις επόμενες απόπειρες ιδιωτικοποίησης του νερού. Γιατί είδαμε τι προκοπή κάναμε, με την ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρικού…
Y.Γ.: Αν σας ενδιαφέρει όντως η πορεία της κοινοκτημοσύνης ανά την υφήλιο, συνδεθείτε με την ιστοσελίδα publicfutures.org Προσωπικά την έμαθα από άρθρο του συνάδελφου Γιάννη Κιμπουρόπουλου στην «ΕφΣυν» και τη βρίσκω ιδιαίτερα κατατοπιστική...
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου