Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου δίνει πάντοτε την ευκαιρία να αναστοχαστούμε το παρελθόν της χώρας μας. Ένα παρελθόν που έχει ηρωικούς αγώνες για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, αλλά δεν του λείπουν οι στιγμές της βαρβαρότητας και της αυτοκαταστροφής. Στην ελληνική Ιστορία υπάρχουν πάντοτε τόσο αυτοί-ές που τα δίνουν όλα για το γενικό καλό, όσο κι εκείνοι-ες που βλέπουν στη γενική καταστροφή μια ευκαιρία πλουτισμού και προσωπικής ανέλιξης... Σταθερά της ελληνικής Ιστορίας αποτελεί επίσης το ότι η Πολιτεία ούτε ανταμείβει όσους προσφέρουν, αλλά ούτε και τιμωρεί όσους λειτουργούν ως αρπακτικά.
Το παράδειγμα των μαυραργοριτών της Κατοχής είναι χαρακτηριστικό. Οι άθλιοι που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς και πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι την πείνα του λαού, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν μεταπολεμικά, αλλά εξελίχθηκαν σε οικονομικούς παράγοντες του τόπου. Την ίδια στιγμή οι αγωνιστές της Αντίστασης υπέστησαν απηνείς διωγμούς.
Όχι άδικα ο μαυραγοριτισμός έχει κατοχυρωθεί στη συλλογική μνήμη ως ελεεινή πρακτική.
Τα κοράκια
Ο βασικός λόγος που το σκάνδαλο Πάτση προκαλεί τόση αγανάκτηση στους πολίτες και προκαλεί μεγάλη ζημιά στην κυβέρνηση, δεν είναι το ότι αναδεικνύει την ανηθικότητα ενός κυβερνητικού ιθύνοντα. Το πολιτικό σύστημα ουδέποτε κατηγορήθηκε για υπερβολική εντιμότητα και δογματική προσήλωση στην ηθική…
Ο βασικός λόγος της οργής των πολιτών είναι ότι ο Πάτσης θέλησε να πλουτίσει (για την ακρίβεια να πλουτίσει ακόμα περισσότερο γιατί είναι ήδη πλούσιος) εκμεταλλευόμενος την καταστροφή των πολλών. Μια καταστροφή που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι αποτέλεσμα εσφαλμένων προσωπικών χειρισμών, αλλά επακόλουθο της μνημονιακής χρεοκοπίας της χώρας. Στην πράξη η «διαχείριση των κόκκινων δανείων» σημαίνει είτε πλειστηριασμοί για τους πολλούς είτε σιωπηρή «προστασία» για τους «λίγους κι εκλεκτούς». Το να έχει τέτοια δραστηριότητα ένας βουλευτή, δηλαδή ένας αξιωματούχος που υποτίθεται ότι υπηρετεί το γενικό καλό, καθιστά ειδεχθέστερη μια ήδη ελεεινή δραστηριότητα.
Το πλαίσιο
Ωστόσο, θα ήταν άστοχο να περιορίσουμε την κριτική για το ζήτημα των κόκκινων δανείων αποκλειστικά στον Πάτση, όσο απεχθής και αν είναι η περίπτωση του. Γιατί η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι μεμονωμένη, αλλά εντάσσεται στον μαυραγοριτισμό της εποχής μας, στα κοράκια δηλαδή που έχουν μαζευτεί πάνω από τα σπίτια.
Για μια ακόμα φορά οι πολλοί πληρώνουν το κόστος της (οικονομικής εν προκειμένω) καταστροφής και οι λίγοι βρίσκουν ευκαιρία να πλουτίσουν. Για μια ακόμα φορά βγαίνουμε (όσο βγαίνουμε δηλαδή) από μια κρίση όχι με τους όρους της δικαιοσύνης, αλλά με αυτούς της επικράτησης του πιο ισχυρού και πιο αδίστακτου. Για μια ακόμα φορά περιουσίες αλλάζουν χέρια έναντι πινακίου φακής -ο Πάτσης αγόρασε τα δάνεια στο 6% της αξίας τους. Για μια ακόμα φορά οι ισχυροί προσβάλλουν τη νοημοσύνη των πολιτών, κάνοντας λόγο για «αποφυγή του ηθικού ρίσκου», προκειμένου να επιβάλουν ένα κατεξοχήν ανήθικο καθεστώς.
Δεν ξέρω πόση δύναμη έχουμε ως κοινωνία μετά από τρία Μνημόνια που έχουν περάσει από πάνω μας. Ξέρω όμως ότι έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Να μη μιλάμε δηλαδή για «επενδυτές» και «διαχείριση δανείων», αλλά για κοράκια και μαυραγοριτισμό. Ελπίζω να βρούμε και το κουράγιο να σταθούμε στο πλευρό κάθε οικογένειας που μπορεί να πεταχτεί στο δρόμο για να γίνουν ορισμένοι ακόμα πιο πλούσιοι.
Γιάννης Αλμπάνης
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου