Δημήτρης Ψαρράς
Τι ακριβώς γιορτάζει αυτές τις μέρες η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη; Την εθνική εορτή βέβαια, όπως και όλοι οι Ελληνες. Ναι, αλλά τι ακριβώς σημαίνει για τα επιτελικά στελέχη της σημερινής Ν.Δ. η επέτειος του «Οχι»; Εδώ τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται. Αυτό το «Οχι» δεν σημαίνει για όλες τις πτέρυγες της Ν.Δ. ακριβώς το ίδιο πράγμα. Για την ομάδα των στελεχών που προέρχονται από το ΛΑΟΣ και έχουν αναλάβει την ιδεολογική καθοδήγηση του κόμματος, αυτό το... «Οχι» σημαίνει ταυτόχρονα ένα μεγάλο «Ναι». Το «Ναι» στον αυτοκαλούμενο «εθνικό κυβερνήτη» Ιωάννη Μεταξά.
Για την εκ των υστέρων κατασκευή του «Οχι», που δεν ειπώθηκε ποτέ, έχουμε ασχοληθεί πριν από έναν χρόνο («Ο Μεταξάς, το “Οχι” και ο υπουργός της χούντας», «Εφ.Συν.», 27.10.2021). Εδώ μας ενδιαφέρει το γεγονός ότι η ταύτιση του Μεταξά με το φανταστικό «Οχι» χρησιμοποιείται πλέον από εκφραστές της επίσημης Δεξιάς ως ανοιχτή υποστήριξη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στο σύνολό του.
Δεν θα περίμενε κανείς τίποτα διαφορετικό από πιστούς μαθητές του Κώστα Πλεύρη, ο οποίος αυτοπαρουσιάζεται ως συνεχιστής του Μεταξά και είχε ονομάσει την οργάνωσή του «Κόμμα 4ης Αυγούστου». Πέρσι λοιπόν τέτοιες μέρες είχε αναλάβει να μας απαντήσει ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ., Αδωνις Γεωργιάδης, με ομιλία στην ιδιωτική του επιχείρηση «Ελληνική Αγωγή», ποζάροντας μάλιστα μπροστά στο πορτρέτο του δικτάτορα («Το “Ναι” στον Μεταξά, ο Αδωνις και η Βουλή», «Εφ.Συν.», 8.11.2021).
Το ενδιαφέρον με τα λεγόμενα του κ. αντιπροέδρου είναι ότι επί χρόνια υποστηρίζει όχι μόνο τον μύθο τού «Οχι», αλλά την πολιτική του μεταξικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στο σύνολό της, φτάνοντας στο σημείο να το απαλλάξει από τα χαρακτηριστικά μιας δικτατορίας. Ηδη από το 2006 προσπαθούσε μέσα από τις εκπομπές του να αποκαταστήσει τον Μεταξά: «Εις το πρόσωπο του Ιωάννου Μεταξά έχει διαπραχθεί μια πολύ μεγάλη ιστορική αδικία. Ολη αυτή η θολοκουλτούρα μάς έχει εμποδίσει να αναφέρουμε το όνομά του επί σειρά ετών κατά την επέτειο του 1940. Ντρέπονται να το πούμε. Και ξέρεις γιατί; Γιατί υπάρχει σύγχυση μεταξύ του καθεστώτος της επταετίας και του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, που είναι δύο τελείως διαφορετικά καθεστώτα» («Τηλεάστυ», 31.10.2006).
Ας σημειωθεί εδώ ότι ο κ. Γεωργιάδης αποκαλεί τη δικτατορία του Παπαδόπουλου «επταετία», χρησιμοποιεί δηλαδή τον ουδέτερο χαρακτηρισμό που είχαν λανσάρει οι νοσταλγοί της χούντας για να την εξωραΐσουν. Αλλά επειδή οι συνέπειες του χουντικού καθεστώτος είναι ακόμα νωπές, ισχυρίζεται ότι η δικτατορία του 1936 ήταν «τελείως διαφορετικό καθεστώς». Για το τι ακριβώς εννοούσε ο κ. αντιπρόεδρος θα έπρεπε να περιμένουμε έναν χρόνο αργότερα άλλη εκπομπή του: «Εχει τολμήσει κανείς να πει τον Βενιζέλο δικτάτορα;»
Το συμπέρασμά του ήταν ότι αφού δεν λέμε δικτάτορα τον Βενιζέλο, που ήρθε στην εξουσία μετά το Κίνημα στο Γουδή, δεν θα ’πρεπε να λέμε και τον Μεταξά: «Τη δεκαετία του ’30 και του ’20, την εποχή δηλαδή του Μεσοπολέμου, γίνονταν σε όλη την Ευρώπη, δυστυχώς και στην Ελλάδα, διαδοχικά κινήματα. Εκαναν οι Πλαστήρας, Κονδύλης, Πάγκαλος, Βενιζέλος και Μεταξάς. Και πολλοί απ’ αυτούς δύο και τρεις φορές. Επομένως δεν ήταν η δικτατορία Μεταξά ένας κεραυνός εν αιθρία, σε μια καλώς λειτουργούσα κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά ήταν ένα ακόμη κίνημα, μέσα στα πλαίσια πολλών προηγουμένων κινημάτων, σε μια ταραγμένη πολιτικά εποχή, και για την Ελλάδα και για τον κόσμο» («Τηλεάστυ», 31.10.2007).
Προκειμένου να πείσει τους τηλεθεατές του για τη σοβαρότητα της ανάλυσής του ο κ. Γεωργιάδης πρόβαλλε (και πουλούσε) τη βιογραφία του Μεταξά που έχει γράψει ο Κώστας Πλεύρης, συνοδεύοντάς την με τα ακόλουθα σχόλια: «Οσοι ασχολείστε με τον Ιωάννη Μεταξά, θα γνωρίζετε ότι ο Κώστας Πλεύρης δηλώνει ο ίδιος μεταξικός και δεν το κρύβει, άρα έχετε τη βιογραφία του Μεταξά από έναν που δημοσίως δηλώνει μεταξικός, αλλά και μέσα στα βιβλία του έχει πράγματα τα οποία δεν θα βρείτε σε καμία άλλη βιογραφία του Μεταξά. Π.χ. έχει ένα κεφάλαιο για το τι είπαν οι καλλιτέχνες εκείνης της εποχής για τον Μεταξά. Οι καλλιτέχνες εκείνης της εποχής που δεν ήταν ίδιοι με τους σημερινούς θολοκουλτουριάρηδες έγραψαν ύμνους για τον Μεταξά» («Τηλεάστυ», 9.7.2007).
Αλλά και δύο χρόνια αργότερα επαναλάμβανε ότι όλα τα έκανε «νόμιμα» ο Μεταξάς: «Οπως ξέρετε, ο Ιωάννης Μεταξάς εξελέγη από τη Βουλή των Ελλήνων πρωθυπουργός στις αρχές του 1936, την άνοιξη συγκεκριμένα, και στις 4 Αυγούστου του 1936 ζήτησε από τον τότε βασιλέα της Ελλάδος Γεώργιο Β’ την άρση συγκεκριμένων άρθρων του Συντάγματος, βάσει της εντολής που είχε από τη Βουλή των Ελλήνων τότε. Ολα γίνανε απολύτως νόμιμα. Βάσει του τότε Συντάγματος» («Τηλεάστυ», 3.11.2009).
Και λίγο καιρό προτού μεταπηδήσει στη Ν.Δ., ο σημερινός υπαρχηγός του κ. Μητσοτάκη ομολογούσε ότι ταυτίζεται με την αντιδημοκρατική πολιτική του Μεταξά. Οπως έγραφε στην προσωπική του ιστοσελίδα το 2010, «ποτέ δεν είπα ότι ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν πιστός κοινοβουλευτικός. Ο Μεταξάς νίκησε το σύστημα εκ των έσω!... Αρα σίγουρα πιο πολύ για δράσι τύπου ΛΑΟΣ μου μοιάζει, παρά για Χρυσή Αυγή» (19.3.2010).
Φρονίμως ποιών ο κ. Γεωργιάδης έχει διαγράψει αυτές τις αναρτήσεις από το διαδίκτυο. Μόνο που μπορεί καθένας να τις αναζητήσει στο πολύτιμο archive.org. Κι αυτές οι απόψεις είναι εξαιρετικά διαφωτιστικές για τον τρόπο που πολιτεύεται σήμερα η Ν.Δ...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου