Μα «καμικάζι» οι μηχανές;...

Παντελής Μπουκάλας

Υπάρχουν όντως «ντρόουν καμικάζι»; Ετσι τα αποκαλούν βέβαια στην τηλεόραση, στις εφημερίδες και στις ιστοσελίδες. Είναι τα νέα όπλα που έβγαλε από την καταστροφική φαρέτρα του ο Βλαντιμίρ Πούτιν, μόλις ο εισβολέας στρατός του άρχισε να μετράει τη μια ήττα μετά την άλλη. 

Για να μη διαρραγεί ακόμα πιο βαθιά ο ιστός της ρωσικής κοινωνίας, και για να μην... εκραγούν όσα τμήματά της άρχισαν να δείχνουν τη δυσφορία τους ήδη με το ξεκίνημα του πολέμου, χρειάζονταν κάποιες «νίκες». Εστω «νίκες» που ούτε ανδρεία προϋποθέτουν ούτε ιδιαίτερη στρατηγική ευφυΐα. Τηλεκατευθύνεις τον μηχανικό καταστροφέα σου, απόλυτα ασφαλής εσύ και ανάλγητος, και διαλύεις υποδομές και πολυκατοικίες. Και ανθρώπους.

Αυτά είναι τα αποκαλούμενα «ντρόουν καμικάζι». Αυτοκαταστρεφόμενοι καταστροφείς. Η τελευταία εξέλιξη του νεωτερικού πολέμου, που θεμελιώνεται στον μηδενισμό του κινδύνου για τον επιτιθέμενο («πατάς ένα κουμπί…») και στη μεγιστοποίηση του κινδύνου για τον αμυνόμενο, και κυρίως για τον άμαχο πληθυσμό. 

Τους καμικάζι, όμως, κάπως αλλιώς τους γνωρίσαμε από την ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ειδικά στα νερά του Ειρηνικού. Σαν ανθρώπους που αναλαμβάνουν αποστολή αυτοκτονίας επειδή έτσι τους πείθει το αυτοθυσιαστικό τους φρόνημα ή επειδή απειλούνται και εκβιάζονται από τους ανωτέρους τους. Ποια η αυτοθυσία μιας μηχανής; Και ποιο το φρόνημά της;

Καμικάζι, άνθρωποι που πέθαιναν προσπαθώντας να συμπαρασύρουν στον θάνατο όσο το δυνατόν περισσότερους πολεμίους, υπήρχαν παντού στον κόσμο πολύ πριν χρησιμοποιηθεί ο όρος αυτός, που σημαίνει «θείος άνεμος», για να προσδιοριστούν οι Ιάπωνες χειριστές αεροπλάνων, κατευθυνόμενων βομβών ή σκαφών που έπεφταν πάνω σε αμερικανικά πολεμικά πλοία. Και στην Ελλάδα υπήρχαν· στην αρχαία και τη νέα. 

Στην αρχαία μάλιστα, όταν πρότυπο ήταν ο ριψοκίνδυνος επικός ήρωας, κάποιες φορές οι αντίμαχες πόλεις συμφωνούσαν να πολεμήσουν μόνο με αγχέμαχα όπλα, εκ του συστάδην. Να μη συμμετάσχουν δηλαδή στη σύγκρουση οι εκηβόλοι πολεμιστές, τοξότες, σφενδονιστές και ακοντιστές.

Ισως και τότε να υπήρξαν παρασπονδίες, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι τα σύγχρονα κράτη έχουν συνυπογράψει κάποιες συμφωνίες περιστολής της βαρβαρότητάς τους, να μεριμνούν λ.χ. για τους αμάχους και να σέβονται τους αιχμαλώτους. Οι ομαδικοί τάφοι που ανακαλύπτονται κάθε τόσο στην Ουκρανία υποδεικνύουν πού έχουν ενταφιαστεί οι συμφωνίες αυτές...

Καθημερινή