Με τον Μητσοτάκη ή με το χάος; Με αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή με κυβερνήσεις-τέρατα; Με τον άξιο τιμονιέρη, τον Μωυσή, τον σύγχρονο Ελευθέριο Βενιζέλο, ή με τους ακροαριστερούς λαϊκιστές, τους φορείς ελαττωματικών ιδεών, τον δημαγωγό Τσίπρα; Με τη σοβαρότητα ή με την περιπέτεια; Με... τους φιλοευρωπαίους ή με τους οπαδούς ολοκληρωτικών καθεστώτων; Τέτοια και πολλά άλλα με παρόμοιο περιεχόμενο διλήμματα διακινούν το μέγαρο Μαξίμου και οι φιλοκυβερνητικοί δημοσιολόγοι, πλαισιωμένα φυσικά, για να δημιουργηθούν συνθήκες φόβου στην κοινωνία, από τον τουρκικό κίνδυνο.
Αν αυτός που θέτει τα διλήμματα έχει συντριπτική υπεροχή πυρός στο επικοινωνιακό πεδίο, μπορεί να ισοπεδώσει την αλήθεια, να βιάσει την πραγματικότητα και να χειραγωγήσει τους πολίτες. Κυρίως εκείνους που αποφασίζουν την τελευταία στιγμή και βεβαίως όσους επιλέγουν για να ενημερωθούν τα τηλεοπτικά δίκτυα που σχεδόν όλα υποστηρίζουν τη Δεξιά. Αυτή είναι περίπου η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα. Και δεν θα είναι καθόλου εύκολο να ανατραπεί λίγους μήνες πριν από τις εκλογές με δεδομένες την επιφυλακτικότητα τμημάτων του πληθυσμού απέναντι στην πολιτική γενικότερα και την απογοήτευση μερίδας των προοδευτικών ψηφοφόρων λόγω της πολυδιάσπασης της Αριστεράς και της διαχείρισης που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που κυβέρνησε.
Στην ομιλία του στο κλείσιμο της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων: «Το δύσκολο δεν θα είναι να κερδίσουμε τις εκλογές. Το δύσκολο θα είναι να διαχειριστούμε το χάος που θ’ αφήσουν πίσω οι “άριστοι” που διαχειρίστηκαν για τρία χρόνια τις τύχες της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας». Προκύπτει το ερώτημα «αν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί το χάος, μήπως θα είναι προτιμότερο γι’ αυτόν να περιμένει;» Οχι, λέει ο Τσίπρας, όπως όχι είχε πει και το 2015, όταν όντως εκλήθη ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί το χάος που άφηνε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Αδεια στην κυριολεξία ταμεία, η χώρα στη στενωπό, παρά τα δύο μνημόνια, το εσωτερικό σύστημα εξουσίας ακόνιζε τα μαχαίρια του για να προστατεύσει τα συμφέροντά του που ένιωθε πως απειλούνται από την εισβολή των παρείσακτων και οι συσχετισμοί στην Ευρώπη κατάφωρα αρνητικοί απέναντι σε ριζοσπαστικές προτάσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπήκε στη λογική της αναμονής και του ώριμου φρούτου γιατί, όπως έλεγε τότε η ηγετική ομάδα του, η Αριστερά οφείλει να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο για την καταγγελία, την κριτική και τη διαμαρτυρία, αλλά μπορεί να τα καταφέρει και στα δύσκολα και γι’ αυτό πρέπει να αναλάβει τις τύχες της χώρας. Οι πολίτες τον εμπιστεύτηκαν τον Γενάρη του 2015, τιμώρησαν τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, στήριξαν την πρωτοβουλία του να κάνει δημοψήφισμα για να ενισχυθεί η διαπραγματευτική θέση του στην Ε.Ε., τον ψήφισαν παρά τον συμβιβασμό του με σαφώς λιγότερο ενθουσιασμό τον Σεπτέμβρη του 2015, ελπίζοντας ότι αυτός θα εφαρμόσει το Μνημόνιο με πιο ήπιες για τις υποτελείς τάξεις πολιτικές και θα αντισταθεί στις πιέσεις των αγορών και των μηχανισμών του διεθνούς κεφαλαίου πιο αποφασιστικά από τους εταίρους του συναινετικού δικομματισμού.
Ο βολονταρισμός του έπεσε σε τοίχο. Οι αυταπάτες που είχε συνετρίβησαν από τους αρμούς της εξουσίας, και της εγχώριας και της ευρωπαϊκής. Το παραδέχτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Εχουμε μάθει από τα λάθη μας ισχυρίζονται τα στελέχη του κόμματος και στην περίπτωση που ο ελληνικός λαός μάς εμπιστευτεί ξανά θα είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις. Για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει τους στόχους του πρέπει να πείσει αυτούς που κρατάνε αποστάσεις από την πολιτική και βεβαίως όλους εκείνους που τον πίστεψαν, αλλά είδαν τις προσδοκίες τους να διαψεύδονται. Σίγουρα δεν πρόκειται για εύκολη υπόθεση.
Τάσος Παππάς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου