...να πάρουν πλεονέκτημα ενόψει διπλής κάλπης...
Η προεκλογική περίοδος έχει ανοίξει ήδη από τα τέλη Αυγούστου, όταν πολιτικοί αρχηγοί και βουλευτές μαζεύτηκαν από τις παραλίες (όσοι ήταν εκεί) για να κονταροχτυπηθούν στη Βουλή για το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Κανείς δεν ξέρει βεβαίως πόσο θα κρατήσει αυτή η περίοδος. Παρότι ο πρωθυπουργός μιλάει για κάλπες στο τέλος της θητείας του (τον ερχόμενο Ιούλιο δηλαδή), ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να φανταστεί ότι – με δεδομένες τις δύο βέβαιες εκλογικές αναμετρήσεις, που θα... απαιτήσουν δύο και πλέον μήνες για να ολοκληρωθούν – θα στηνόμαστε καλοκαιριάτικα σε ουρές για να ψηφίσουμε. Η καλοκαιρινή ντάλα, οι Πανελλαδικές και τα «μπάνια του λαού» θα αφαιρέσουν ακόμη και το ελάχιστο ενδιαφέρον για το τι λένε τα κόμματα προεκλογικά. Άρα οι εκλογές θα γίνουν νωρίτερα, χωρίς ακόμη κανείς να είναι βέβαιος για το πότε ακριβώς.
Ξέρουμε πάντως ότι το εκλογικό παιχνίδι έχει αλλάξει κάμποσο μέσα στην τελευταία χρονιά και ότι τα χαρτιά και τα στοιχήματα, κυρίως των δύο μονομάχων, δεν είναι έτσι όπως τα μετρούσαμε πέρυσι τέτοιον καιρό. Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ενεργειακή και πληθωριστική κρίση, υποκλοπές είναι τα στοιχεία που επιδρούν ποικιλοτρόπως στην επί τριετία καθιερωμένη εικόνα.
Ξέρουμε επίσης ότι έχουν αλλάξει οι στοχοθεσίες των κομμάτων, αλλά και τα πιθανά κυβερνητικά σχήματα, ιδιαίτερα μετά την αποκάλυψη για τις υποκλοπές των επικοινωνιών του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι οποίες επέφεραν τη ρήξη στις σχέσεις των δύο κομμάτων.
Πριν δούμε πιο αναλυτικά τα εκλογικά στοιχήματα και τις μετεκλογικές δυνατότητες της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, ας λάβουμε υπ’ όψιν τρία πράγματα που επενεργούν καθοριστικά:
● Πρώτον, τις μηδενικές πιθανότητες συνεργασίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μετά τις πρώτες εκλογές.
● Δεύτερον, τις μηδενικές πιθανότητες συνεργασίας της Ν.Δ. με την Ελληνική Λύση και τον Κυριάκο Βελόπουλο, την οποία ο Μητσοτάκης έχει αρνηθεί – και μάλιστα όχι προσχηματικά, αφού οι λόγοι της άρνησης είναι σοβαρότεροι από τις όποιες διαφορές στυλ και ιδεολογίας.
● Τρίτον, τις μηδενικές πιθανότητες να σχηματιστεί κυβέρνηση μετά τις εκλογές με απλή αναλογική από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν μπορεί να υπολογίζει στο ΚΚΕ – πιθανότατα ούτε καν στο ΜέΡΑ25 – και τα κουκιά δεν αρκούν μονάχα με το ΠΑΣΟΚ.
Τι χρειάζεται ο Μητσοτάκης
Ο πρωθυπουργός έχει κατ’ επανάληψη «προειδοποιήσει» τα στελέχη και τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. ότι οι πρώτες εκλογές με απλή αναλογική, παρότι δεν αναμένεται ότι θα αναδείξουν κυβέρνηση, δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν με χαλαρότητα. Γνωρίζει άλλωστε ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια για την οικονομία, η οποία καταγράφεται πλήρως στα λεγόμενα «ποιοτικά» στοιχεία των δημοσκοπήσεων, θα αυξάνεται όσο περνάει ο καιρός.
Είναι λοιπόν απολύτως βάσιμη η ανησυχία του ότι ένα πολύ κακό αποτέλεσμα στις πρώτες εκλογές θα μπορούσε να επιδράσει καθοριστικά και στις δεύτερες. Γι’ αυτό επιμένει στον στόχο της αυτοδυναμίας ελπίζοντας πως, ακόμη αν και βρεθεί μακριά απ’ αυτήν, θα καταφέρει τουλάχιστον να παραμείνει πρώτος και άρα με ισχυρές δυνατότητες σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις δεύτερες κάλπες με ενισχυμένη αναλογική. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει στις πρώτες εκλογές:
● Να περιορίσει τις έτσι κι αλλιώς αναμενόμενες απώλειες της Ν.Δ. (39,85% το 2019) σε λιγότερες από πέντε μονάδες, ώστε, με ένα ποσοστό γύρω στο 35% με 36%, να παραμείνει, αν όχι σε τροχιά αυτοδυναμίας, τουλάχιστον σε απόσταση αναπνοής απ’ αυτήν. Εάν αυτό συμβεί, τότε, ύστερα από τις δεύτερες εκλογές, θα έχει τη δυνατότητα είτε να «εκβιάσει» πολιτικά το ΠΑΣΟΚ είτε να κηρύξει… προσκλητήριο μεμονωμένων προθύμων να τον στηρίξουν.
● Να περιορίσει τη δυσαρέσκεια των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων, οι οποίοι πλήττονται σκληρά από το πληθωριστικό τσουνάμι.
● Να βρει οδό επικοινωνίας με τους νέους ψηφοφόρους, που θα είναι περισσότεροι του συνήθους, αφού πέφτει στα 17 χρόνια το ηλικιακό όριο για το δικαίωμα ψήφου. Δύσκολο σε μια χώρα με τεράστιο πρόβλημα στην ανεργία των νέων και τεράστιο ποσοστό κάκιστα αμειβόμενων νέων εργαζομένων – παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις της Ν.Δ. για νέες «καλοπληρωμένες» δουλειές.
Τι χρειάζεται ο Τσίπρας
Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας ελπίζει ότι οι εκλογές θα κριθούν στην οικονομία και στην «τσέπη» των πολιτών και όχι, π.χ., σε μια πιθανή ελληνοτουρκική κρίση, η οποία δεν μπορεί να δώσει κανενός είδους πλεονέκτημα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα στοιχήματα του Τσίπρα είναι επίσης συγκεκριμένα:
● Να περιορίσει ή να εξαλείψει τις διαρροές προς άλλα κόμματα, ώστε, κατ’ ελάχιστον, να συγκρατήσει το ποσοστό του 2019 (31,5%), αφού μια πτώση κάτω του 30%, ύστερα από τις αλλεπάλληλες κρίσεις, θα συνιστά αποτυχία και θα εξαλείψει τις πιθανότητές του να πάρει την πρωτιά στις δεύτερες εκλογές. Αντιθέτως, εάν επιτύχει να είναι πρώτος στην κάλπη της απλής αναλογικής ή να έχει μετατρέψει σε ντέρμπι την αναμέτρηση, είναι πιθανό να αποκτήσει προβάδισμα για τις δεύτερες εκλογές, αφού θα μπορεί να διατυπώσει αυτός το δίλημμα της σταθερότητας: Μια σταθερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ (με το ΠΑΣΟΚ εγγυητή κυβερνητικής αποτελεσματικότητας) ή μια ασταθή με Ν.Δ. – Ελληνική Λύση ή Ν.Δ. – ανεμομαζώματα;
● Να διατηρήσει ανοιχτούς τους διαύλους με το ΠΑΣΟΚ, ώστε, ύστερα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, εφόσον είναι πρώτος, να μπορεί να συνεννοηθεί μαζί του για τα στοιχειώδη. Άρα να αποφύγει την αλαζονεία και να μην δυσαρεστήσει το δεξιόστροφο κοινωνικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είναι πλειονοτικό στο κόμμα του Ανδρουλάκη και θα πρέπει να είναι σύμφωνο για μια κυβερνητική συνεργασία.
● Να εκμεταλλευτεί την οριζόντια δυσαρέσκεια για την ακρίβεια και, κυρίως, να πείσει τους μικρομεσαίους και την εν γένει «μεσαία τάξη», η οποία φούσκωσε τα πανιά του Μητσοτάκη το 2019, πρώτον ότι δεν θα επαναλάβει το φορολογικό πογκρόμ της τετραετίας 2015-19 και δεύτερον ότι μπορεί να αποτελέσει μια πειστική και ασφαλή εναλλακτική.
Τα στοιχήματα είναι ξεκάθαρα, αλλά οι συνθήκες μεταβάλλονται συνεχώς. Η συνέχεια… στις οθόνες μας...
Σταύρος Χριστακόπουλος
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου