Νέα Ίμια εν όψει;...

Υπόθεση εργασίας: Η Τουρκία κάνει πράξη τις απειλές της, καταλαμβάνει κάποια βραχονησίδα ή ακατοίκητο νησί μας, διατηρεί εκεί στρατιωτική παρουσία και αποκλείει τα καταληφθέντα τμήματα της ελληνικής επικράτειας ισχυριζόμενη ότι της ανήκουν.

Τι θα συμβεί στην περίπτωση αυτή; Θα... επαναληφθεί η περίπτωση των Ιμίων, δηλαδή παρέμβαση των Αμερικανών για την αποτροπή σύρραξης, αλλά γκριζάρισμα της εν λόγω περιοχής;

Η στήλη διατείνεται ότι αυτό είναι το επικρατέστερο σενάριο. Πρώτον, διότι ενδεχόμενη επιχείρηση της Τουρκίας με στόχο μεγάλα νησιά μας(Σάμος-Λέσβος) θα γίνει μπούμερανγκ για την ίδια. Και το ξέρει.

Τέτοια επιχείρηση σημαίνει κήρυξη ολοκληρωτικού πολέμου με την Ελλάδα, γεγονός που θα συναντήσει την αναπόφευκτη, έμπρακτη διεθνή αποδοκιμασία-ιδία τώρα, με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία- και θα έχει άμεσες τιμωρητικές συνέπειες για την Τουρκία.

Και δεύτερον, η (πρόσκαιρη) κατάληψη βραχονησίδας ή ακατοίκητου νησιού εξυπηρετεί πλήρως την πολεμική ρητορική της γείτονος: η χώρα μας θα αντιδράσει στρατιωτικά, θα υπάρξει σύρραξη μικρής χρονικής διάρκειας, αλλά θα αποτραπεί ο πόλεμος με παρέμβαση των Αμερικανών.

Ετσι, με το γκριζάρισμα ΚΑΙ της περιοχής αυτής, η Τουρκία αφενός υπενθυμίζει την διαρκή αξίωσή της για μικρά νησιά και βραχονησίδες και αφετέρου δίνεται στον Ερντογάν η δυνατότητα να ισχυριστεί- και να το πλασάρει προεκλογικά, όπως διακαώς επιθυμεί- ότι είναι συνεπής με όσα λέει.

Υπόθεση εργασίας, δεύτερη: Αν με την πάροδο του χρόνου και τη επινεύσει Αμερικανών και Ευρωπαίων η Τουρκία δεχθεί να αποσύρει την Στρατιά του Αιγαίου με αντάλλαγμα την επαναφορά του καθεστώτος των νησιών μας στην πρό του 1974 κατάσταση, ποιά θα είναι η αντίδραση της χώρας μας;

Μια υπόμνηση εδώ: Η Συνθήκη της Λωζάνης(1923) προβλέπει ότι στα νησιά του Βορειανατολικού Αιγαίου θα διατηρούν μονάχα ντόπιους στρατεύσιμους. Και η Συνθήκη των Παρισίων (1947) για τα Δωδεκάνησα ορίζει ότι δεν θα υπάρχει στρατός αλλά Δυνάμεις Εσωτερικής Ασφάλειας.

Όμως μετά την εισβολή στην Κύπρο, την ανάπτυξη της Στρατιάς του Αιγαίου και τις επιθετικές διεκδικήσεις της Τουρκίας, η χώρα μας αξιοποίησε το άρθρο 51 του Καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, το οποίο θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα μιας χώρας στην Αμυνα και το οποίο υπερισχύει των Συνθηκών.

Επιστροφή: Αν υπάρξει στο μέλλον τέτοια πρόταση(απόσυρση της Στρατιάς του Αιγαίου/αποστρατιωτικοποίηση των νησιών), η χώρα μας θα βρεθεί σε δύσκολη θέση: ενώ είναι προφανές ότι πρόκειται για πρόταση-παγίδα(η Στρατιά επανέρχεται στη θέση της σε πολύ γρήγορα, ενώ η επαναστρατιωτικοποίηση των νησιών απαιτεί ικανό χρονικό διάστημα), πιθανή άρνηση της Ελλάδος να συναινέσει, θα λειτουργήσει αρνητικά σε επίπεδο διεθνών εντυπώσεων.

Φυσικά, κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει τη χώρα μας να δεχτεί. Όμως οι πιέσεις θα είναι αφόρητες. Το ίδιο και οι εκβιασμοί. Ενώ δεν αποκλείεται κάποια τεχνητή όξυνση με την Τουρκία (μικροεπεισόδιο στο Αιγαίο κλπ), ώστε η Ελλάδα να υποχωρήσει.

Εν πάση περιπτώσει, γιατί επιμένει τόσο πολύ στο θέμα των νησιών η Τουρκία; Οι ισχυρισμοί της για πιθανή κατακτητική απόβαση της Ελλάδος ανήκουν στη σφαίρα του γελοίου. Και το ξέρει.

Φοβάται όμως ότι η ενίσχυση των νησιών με αμυντικά πυραυλικά συστήματα θα της αφαιρέσει δια παντός και θα διαγράψει από την αντζέντα της τη δυνατότητα να κινηθεί εναντίον των νησιών αυτών-σε πρόσφορο χρόνο και υπο τις κατάλληλες συνθήκες.

Ένα κρίσιμο ερώτημα: Με δεδομένο ότι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και αρκετοί Ευρωπαίοι θεωρούν κομβική χώρα την Τουρκία, παρά τις σημερινές εντάσεις και οξύνσεις με τον Ερντογάν, πόσο βέβαιο είναι ότι δεν θα θέσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την προναφερθείσα πρόταση-παγίδα για την Ελλάδα;

Και ένα δεύτερο ερώτημα, εξίσου κρίσιμο: Είναι πανάκεια η Χάγη, αν παραπεμφθούν στο εν λόγω Δικαστήριο όλα τα «επίδικα θέματα», μεταξύ των οποίων και «εδαφικές διαφορές», όπως είχαν προτείνει μετά τα Ιμια οι Αμρικανοί;

Τότε ο Θεόδωρος Πάγκαλος ως υπουργός Εξωτερικών είχε αρνηθεί την παραπομπή στη Χάγη όλων των θεμάτων, υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει το εν λόγω Δικαστήριο για θέματα Αμυνας.

Και κάτι τελευταίο: Ναι μέν η ρητορική της Τουρκίας για τα νησιά μας αναπτύσσεται εντατικά τα δύο τελευταία χρόνια-υπακούοντας και στις εκλογικές ανάγκες του Ερντογάν- αλλά η ανακίνηση του θέματος έγινε πριν από 46 χρόνια!

Τότε-όπως σημείωσε στην «Καθημερινή»(28.9.22) ο Αλέξης Παπαχελάς- ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Μπίτσιος, ανέφερε τα εξής μιλώντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ:

«Η Τουρκία θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη όταν μιλάει για τα νησιά, τουλάχιστον ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας, που έχει υιοθετήσει τόσες αποφάσεις εναντίον της εισβολής και της συνεχιζόμενης στρατιωτικής παρουσίας στην αδέσμευτη και ανυπεράσπιστη Κύπρο.

Ποιοί είναι οι απώτεροι σκοποί της όταν έχει συγκεντρώσει απέναντι στα νησιά μας τόσες δυνάμεις που τις αποκαλεί Στρατιά του Αιγαίου και στις οποίες συμπεριλαμβάνεται, όχι κατά σύμπτωση, μεγάλος αριθμός αποβατικών σκαφών. Απατάται ο Τούρκος συνάδελφος μου αν θεωρεί πως οι συνθήκες δεν προορίζονται να διασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά να διευκολύνουν τον τουρκικό επεκτατισμό.

Όπως κάθε άλλη χώρα, η Ελλάς δεν απεμπόλησε το φυσικό της δικαίωμα της αυτοαμύνης. Τα νησιά μας απειλούνται»…

Γιάννης Τριάντης

news247.gr