«Η σιωπή είναι συνενοχή», υποστηρίζει το σύνθημα, αλλά στην περίπτωση του σκανδάλου των υποκλοπών, η σιωπή των κυβερνητικών αρμοδίων δεν είναι παρά ομολογία ενοχής. Ομολογία ενοχής της κυβέρνησης για τις υποκλοπές σε βάρος των κυρίων Ανδρουλάκη, Κουκάκη και Μαλιχούδη. Διότι όποιος-α δεν έχει να κρύψει κάτι, δεν επικαλείται το… απόρρητο, προκειμένου να μην απαντήσει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, όπως έκαναν ο πρώην διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού, Γρηγόρης Δημητριάδης, και ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ, Παναγιώτης Κοντολέων. Οι δύο πολύ στενοί συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έδωσαν απαντήσεις ούτε για τις αιτίες των υποκλοπών που έχουν αποκαλυφθεί, ούτε για το αν παρακολουθούνται και άλλοι πολιτικοί.
Μπορεί να κάνει κανείς τη σύγκριση της (ένοχης) σιωπής των Δημητριάδη και Κοντολέοντα με την κατηγορηματική άρνηση των παλιότερων διοικητών της ΕΥΠ, Ρουμπάτη και Δραβίλλα, ότι επί των ημερών τους η υπηρεσία παρακολουθούσε. Αυτήν την κατηγορηματική διάψευση δεν την ακούσαμε από τους κυβερνητικούς ιθύνοντες.
Επιπλέον, μπορεί κανείς να συγκρίνει τη στάση των Δημητριάδη και Κοντολέοντα με όσα είπε ο Κώστας Καραμανλής στα Ανώγεια: «Η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου». Υπενθυμίζεται ότι κυβέρνηση δηλώνει (πλέον) πως συμφωνεί με την τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού…
Η ένοχη σιωπή
Στην ουσία, η σιωπή σημαίνει έμμεση παραδοχή ότι δεν υπάρχουν σοβαροί «εθνικοί λόγοι» για να παρακολουθούνται πολιτικοί και δημοσιογράφοι, καθώς και ότι η λίστα των υποκλοπών δεν περιορίζεται στα πρόσωπα που έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι σήμερα. Αν η κυβέρνηση δεν ήταν ένοχη, οι κύριοι Δημητριάδης και Κοντολέων θα έδιναν καθαρές απαντήσεις, αποστομώνοντας την αντιπολίτευση και δίνοντας τέλος στην πλέον σοβαρή κρίση που έχει αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Επιπλέον, το αν ο κ. Ανδρουλάκης έχει υπόγειες διαδρομές που οδηγούν σε ξένες εχθρικές δυνάμεις, αποτελεί μια κρίσιμη πληροφορία την οποία πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες πριν πάνε στις κάλπες. Δεν γίνεται να σωπαίνεις αν κάποιος τόσο ψηλά ιστάμενος παίζει περίεργα παιχνίδια. Η σιωπή σημαίνει είτε ότι τον καλύπτεις (που δεν έχεις λόγο να το κάνεις) είτε ότι προσπαθείς να καλύψεις τον εαυτό σου -που έχεις σοβαρό λόγο να το κάνεις.
Η αντισυνταγματικότητα
Ο ισχυρισμός περί απορρήτου δεν είναι μόνο πολιτικά απαράδεκτος, αλλά και συνταγματικά έωλος. Ο πρόεδρος Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) κι επίτιμος αντιπρόεδρος του ΣτΕ, Χρήστος Ράμμος, επισήμανε ότι δεν τίθεται ζήτημα απορρήτου όταν πρόκειται για εξέταση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Από τη μεριά του, ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Κοινωνικής Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου, Ξενοφών Κοντιάδης, τόνισε:
«Η άρνηση συνεργασίας των άμεσα εμπλεκόμενων στην υπόθεση, ως καθ' ύλην αρμόδιων, είναι αντίθετη με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, επειδή τέτοιο απόρρητο δεν ισχύει για την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, η λειτουργία της οποίας ρυθμίζεται από το ειδικό καθεστώς του άρθρου 43Α του Κανονισμού της Βουλής, που αναφέρεται ειδικά και στην ΕΥΠ. Κατά την κρίσιμη διάταξη, "Οι συζητήσεις για τη δραστηριότητα της Ε.Υ.Π. είναι απόρρητες και τα μέλη της (ενν. της Επιτροπής) δεσμεύονται να τηρούν το απόρρητο αυτό και μετά τη λήξη της θητείας τους. Η άρνησή τους κατ' επίκληση του απορρήτου είναι συνεπώς νομικά αστήρικτη και ματαιώνει την αποστολή και το έργο της Βουλής για τη διαλεύκανση του σκανδάλου».
Εν ολίγοις, το σύνταγμα και ο κανονισμός της Βουλής συμπίπτουν με την κοινή λογική. Αν ίσχυε το απόρρητο και για τη Βουλή, η ΕΥΠ θα μετατρεπόταν σε ένα ανεξέλεγκτο κράτος εν κράτει υπεράνω του νόμου. Η επίκληση του απορρήτου είναι παράλογη, προσχηματική και αποσκοπεί στη συγκάλυψη του σκανδάλου. Η κυβέρνηση μάς εμπαίζει.
Υποτιμούν τη νοημοσύνη μας
Ο εμπαιγμός όμως δεν περιορίζεται στο θέμα του απορρήτου στην Επιτροπή Θεσμών. Γιατί εμπαιγμό συνιστά η συνολική διαχείριση της κυβέρνησης μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών.
Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι:
Δεν κρύβεται άνομη πολιτική σκοπιμότητα πίσω από τις υποκλοπές σε βάρος Ανδρουλάκη, Κουκάκη και Μαλιχούδη;
Τηρήθηκε η νομιμότητα στις υποκλοπές (επισυνδέσεις) της ΕΥΠ;
Είναι συμπτωματική η αλληλουχία νομότυπων επισυνδέσεων και παγιδεύσεων με το Predator;
Δεν άλλαξε η νομοθεσία μόνο και μόνο για να μην απαντηθεί το αίτημα ενημέρωσης του Θανάση Κουκάκη σχετικά με την παρακολούθησή του;
Ο πρωθυπουργός δεν ήξερε τι έπρατταν οι πιο στενοί συνεργάτες του;
Η κυβέρνηση δεν προσπαθεί να συγκαλύψει το σκάνδαλο;
Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει όσα λέει η κυβέρνηση. Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί στερούνται στοιχειώδους αληθοφάνειας. Στην πραγματικότητα, οι κυβερνώντες υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Μας περνάνε για χαζούς. Αυτή η απαξιωτική αντιμετώπιση των πολιτών αποτελεί επίσης σκάνδαλο, εξίσου σημαντικό με τις υποκλοπές.
Γιάννης Αλμπάνης
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου