Laura Pausini. Τραγουδίστρια. Ιταλικό στανταράκι με γερές διεθνείς προεκτάσεις. Εγινε γνωστή το 1993 κερδίζοντας στο Σαν Ρέμο το βραβείο της νεοαφιχθείσας. Αλλιώς newcomer. Από τότε θα μου πεις πέρασαν 30 χρόνια αλλά κι εγώ θα σου πω ότι η Laura... εν τω μεταξύ διέπρεψε στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Εγινε σταρ στην Ιταλία. Τραγούδησε στα ισπανικά και αργότερα στ’ αγγλικά, πετυχαίνοντας αναγνώριση σε ευρωπαϊκό έδαφος, τουλάχιστον. Στη Λατινική Αμερική πίνουν νερό στ’ όνομά της.
Τραγούδησε δίπλα στον Πάπα, για το σάουντρακ του Πόκεμον, κέρδισε βραβεία, ανέβηκε στα τσαρτς του Billboard, συνεργάστηκε με τους Phil Collins, Michael Buble και Celine Dion, πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα, εισχώρησε στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση. Ολα αυτά τα ωραία συνέβαιναν μέχρι πριν από λίγες μέρες που η Laura Pausini βρέθηκε προσκεκλημένη σε ισπανικό τηλεοπτικό κανάλι. Στην εκπομπή El Hormiguero, διάσημο μουσικό κουίζ. Κι έρχεται λοιπόν η στιγμή που καλείται να τραγουδήσει ένα άσμα που να εμπεριέχει τη λέξη «corazon», δηλαδή καρδιά. Το Cuore Matto προτείνει η Laura αλλά δεν το ξέρει κανείς… Οπότε ο παρουσιαστής της εκπομπής, ο Pablo Motos, πετάει στο τραπέζι το «Bella Ciao» που το γνωρίζουν οι πάντες!
Και τότε η Λάουρα Παουζίνι αρνείται. Είναι «very very political»…«molto politica» που λένε και οι Ιταλοί. Το Bella Ciao! Ο νούμερο ένα αντιφασιστικός ύμνος στον κόσμο…
Με το που γίνεται αυτό τουιτάρει η βουλευτής του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Αντριάνα Λάστρα: «Το να αρνείται η Λάουρα Παουζίνι να τραγουδήσει το Bella Ciao λέει πολλά και σε καμία περίπτωση θετικά…».
Και κάπως έτσι ξεκινάει το γλέντι. Διότι εμφανίζεται κι άλλος Ισπανός, ευρωβουλευτής, που ειρωνεύεται την Παουζίνι: «Neither with the Democrats nor with the Nazis. Equality» («Ούτε με τους δημοκράτες, ούτε με τους ναζί. Ισότητα») γράφει ο Ιμπαν Γκαρσία, μέλος της ομάδας των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο. Στον αντίποδα, καπάκι, τουιτάρει ο περιβόητος Ματέο Σαλβίνι, επικεφαλής της ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά, και τη συγχαίρει, προφανώς για το απολιτίκ. Αργότερα συγχαίρει και τον Ερος Ραμαζότι που παίρνει το μέρος της, ενώ στο πλαίσιο της προεκλογικής του καμπάνιας ρίχνει και ένα ανάθεμα στην Αριστερά: «Με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ιταλοί, η Αριστερά ασχολείται με το Bella Ciao».
Η Λάουρα Παουζίνι απαντά στα εκατοντάδες μηνύματα που δέχεται. Δηλώνει ότι απεχθάνεται τον φασισμό, τάσσεται υπέρ της ελευθερίας και των αξιών που την προάγουν, αλλά σ’ αυτήν τη δεδομένη στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας ενόψει των εκλογών στην Ιταλία, επ’ ουδενί ήθελε, λέει, να ερμηνεύσει ένα πολιτικό τραγούδι. Το βασικό της επιχείρημα είναι ότι σέβεται το κοινό της. Ισαποστάκηδες όλου του κόσμου ενωθείτε!
Και κάπως έτσι αρχίζει ένας μικρός πόλεμος στα σόσιαλ. Τα memes πάνε κι έρχονται. Τέσσερις ημέρες πριν από τις πρόωρες εθνικές εκλογές στην Ιταλία και στην πολιτική ατζέντα, εκτός από την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό, τρεντάρει και η #LauraPausini.
Για την ιστορία
Το Bella Ciao έρχεται από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα και από την παραδοσιακή μουσική της Ιταλίας, από τους ορυζώνες της Terre d’ Acqua και τις φωνές των γυναικών που το τραγουδούσαν καθώς δούλευαν στα χωράφια, και ταυτίζεται με τον αντιφασιστικό αγώνα των παρτιζάνων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταυτίζεται με τον απελευθερωτικό αγώνα όλων των λαών. Το Bella Ciao είναι ύμνος, το “λουλούδι του αντάρτη που πέθανε για τη λευτεριά” (Bella ciao, quest’ è il fiore del partigiano, morto per la libertà).
Ποιος ήταν ο λόγος που η Λάουρα Παουζίνι επέλεξε να μην το τραγουδήσει; Το προφανές είναι ότι δεν ήθελε να πάρει θέση. Πολλοί καλλιτέχνες επιλέγουν να κρατούν αποστάσεις από τα πάντα. Τόσες, που μερικές φορές νομίζεις ότι είναι αλγόριθμοι. Και ίσως, όπως επισήμανε ένας φίλος πρόσφατα, ο πολιτικός λόγος τείνει να εξαφανιστεί από παντού. Γιατί συνήθως είναι αιχμηρός και προϋποθέτει γνώση και κρίση.
Γιώτα Κοτσέτα
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου