Μια μεγάλη πινακοθήκη σημαντικών ή και σπουδαίων ηθοποιών που μας πρόσφεραν για δεκαετίες χαρά, γέλιο, συγκίνηση, κάποιες φορές και χαλαρωτική σαχλαμάρα –φυσικά και πόθους, ιδιαίτερα στα νιάτα μας.
Αυτό είναι ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος: χώροι, εποχές και, κυρίως, πρόσωπα που... και μετά θάνατον εξακολουθούν να ζουν αιώνια στο σελιλόιντ, και από εκεί στην ψηφιοποιημένη εικόνα.
Έρχονται ξανά και ξανά στα σπίτια μας, σαν μια ατέλειωτη λούπα που γυρίζει αδιάκοπα, για να προσφέρουν ακριβώς, ή περίπου, τα ίδια: χαρά, γέλιο, συγκίνηση… Αλλά σχεδόν με κάθε έλευση βγάζουμε λιγότερους στο μέτρημα αυτούς που ζουν και ασύγκριτα περισσότερους τους «απόδημους».
Τις τελευταίες μέρες η αφαίρεση είχε μείον τρεις σε μια μαζική πορεία εξόδου από τα εγκόσμια, σαν συμφωνημένη λες: Καζάκος, Παππά, Καραγιάννη.
Το ποσοστό των εν ζωή στις παλιές ελληνικές ταινίες κινείται προς το 0%. Οδυνηρό, αλλά αναπόφευκτο...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου