Η Ελλάδα μια ουτοπία...

...στις ημερήσιες ζωγραφιές του Οικονόμου...

Παντελής Μπουκάλας

Η θέση του εκπροσώπου μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος είναι σαν τη φωτιά: στη σωστή απόσταση σε ζεσταίνει· λίγο πιο κοντά από το πρέπον, σε τσουρουφλίζει. Ή σαν δίκοπο μαχαίρι. Αν σε παρασύρει ο ενθουσιασμός, ο φόβος σου μήπως δεν πρόσφερες στον αρχηγό την προσήκουσα ποσότητα θυμιάματος ή η... αγωνία για το ατομικό σου συμφέρον (την επανεκλογή σου) και το πιάσεις άτσαλα, κόπηκες εσύ, αντί να κόψεις τους αντιπάλους σου.

Αντίπαλοί σου δεν είναι μόνον οι απέναντι, με τους οποίους βρίσκεσαι σε εμπόλεμη κατάσταση. Είναι και τ’ αδέλφια σου στο ίδιο κόμμα, ιδίως στην εκλογική σου περιφέρεια. Το δοτό αξίωμα σου προσφέρει σαφές προβάδισμα, αφού είσαι όλη την ώρα στο γυαλί, δεύτερος σε χρόνο δημοσιότητας μετά τον πρόεδρό σου. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι εκτίθεσαι συνεχώς. 

Και κινδυνεύεις. Αλλά η μέθη της εξουσίας σού θολώνει την όραση. Δεν σου επιτρέπει καν να θυμάσαι αδιαλείπτως ότι η δύναμή σου είναι δανεική· ότι δεν είσαι αστήρ αυτόφωτος αλλά ένας μικρός ετερόφωτος πλανήτης. Ούτε καν πλανήτης, μην πλανάσαι: ένας δορυφορίσκος, που χρωστάει το λυμφατικό φως του στον μέγα ηλιακό αρχηγό.

Απαιτούνται, βεβαίως, ειδικές ικανότητες για τη θέση του εκπροσώπου, ιδίως του κυβερνητικού, που οφείλει να βλέπει κάθε μέρα θαύματα εκεί όπου οι πολλοί βλέπουν τραύματα: μεγάλα αποθέματα κυνισμού, έλλειψη δισταγμού, γερός έλεγχος των γελαστήριων μυών σου, για να μη σε προδώσουν όταν μηρυκάζεις για 18η φορά το ίδιο εξωφρενικό ψέμα, στοιχειώδης γνώση των τεχνασμάτων της εριστικής διαλεκτικής. Μη σκοτίζεσαι. Δεν είν’ ανάγκη να μελετήσεις αρχαιοελληνική φιλοσοφία με καθυστέρηση δεκαετιών. Αρκεί να αποστηθίσεις από κάποιο περιληψάρι τις οδηγίες που δίνει ο Τζόναθαν Σουίφτ στην «Τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας» ή ο Αρθούρος Σοπενάουερ στην «Τέχνη τού να έχεις πάντα δίκιο».

Ακριβώς στον έναν χρόνο της θητείας του, ο κ. Γιάννης Οικονόμου έχει αποδείξει πως ήταν αυτός που αναζητούσε εξαρχής ως εκπρόσωπό του ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης. Το «δεν ορρωδεί προ ουδενός» μοιάζει να ειπώθηκε για την εξοχότητά του, πλην όχι προς έπαινο. 

Στις ημερήσιες ζωγραφιές του η Ελλάδα είναι μια πραγματωμένη ουτοπία, ο δε προϊστάμενός του ο Εκλεκτός της Ιστορίας· της ευρωπαϊκής βεβαίως. Θύει συνειδητά στην υπερβολή; Ναι, αλλά πώς αλλιώς θα πείσει ότι η διετία της αποσκίρτησής του στη Δημοκρατική Συμμαχία της κ. Ντόρας Μπακογιάννη δεν άμβλυνε τη νεοδημοκρατοφροσύνη του; Η συνέχεια αύριο...

Καθημερινή