Οι Αμερικανοί παλάβωσαν;...

Γιώργος Καρελιάς

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία εμφανίστηκε από τους Αμερικανούς σαν μια «ευκαιρία» να «ξεμπερδέψουν με τον Πούτιν» μέσω της οικονομικής συντριβής του. Τι θέλουν να κάνουν με το άνοιγμα και του «μετώπου της Ταϊβάν»;

Οριστική απάντηση στο ερώτημα δεν έχει δοθεί ακόμα. Ηταν, άραγε, μια μεμονωμένη ενέργεια της Πελόζι, χωρίς τη συμφωνία του Μπάιντεν και των δικών του; ‘Η μια... «δοκιμή» για να «παρασύρουν» την Κίνα, όπως τον Πούτιν και να «τσακίσουν» την οικονομική ανάπτυξή της μέσω κυρώσεων;

Άκρη δεν έχουν βγάλει ακόμα ούτε οι Αμερικανοί αναλυτές, οι οποίοι δεν απέφυγαν οξείς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για την επίσκεψη της προέδρου της αμερικανικής Βουλής στην Ταϊπέι. «Απερίσκεπτη, επικίνδυνη και ανεύθυνη» την χαρακτήρισαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης.

Ο αρθρογράφος Τόμας Φρίντμαν, ο οποίος πρόσφατα είχε κληθεί στο Λευκό Οίκο για συνάντηση με τον Μπάιντεν, συμπέρανε ότι «τίποτα καλό δεν πρόκειται να βγει από το ταξίδια αυτό».

Αντιθέτως, επισήμανε ότι, αν η Κίνα απαντήσει στρατιωτικά, οι ΗΠΑ ίσως υποχρεωθούν να συγκρουστούν έμμεσα και μαζί της, την ώρα που αυτό συνεχίζεται με τη Ρωσία.

Μάλιστα, ο αρθρογράφος κάνει δύο καίριες επισημάνσεις. Πρώτον, ότι όσοι στις ΗΠΑ ποντάρουν πως, αν ξεσπάσει σύγκρουση με την Κίνα στην Ταϊβάν, οι Ευρωπαίοι θα συμπαραταχθούν με τις ΗΠΑ την ώρα που αντιμετωπίζουν ένα υπαρξιακό πόλεμο με τη Ρωσία, διαβάζουν λάθος τις εξελίξεις.

Και, δεύτερον, ότι η «περιττή» επίσκεψη της Πελόζι στην Ταϊβάν υπονομεύει τις προσπάθειες των ΗΠΑ να μη συμπαραταχθεί η Κίνα με τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Μάλιστα, επισημαίνει ότι ο Μπάιντεν είχε καταφέρει να πείσει τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ να μην ενισχύσει τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας, απειλώντας τον με οικονομικό αποκλεισμό από τις αγορές ΗΠΑ και Ευρώπης. Ο Κινέζος πρόεδρος ανταποκρίθηκε, γι’ αυτό και η επίσκεψη Πελόζι μόνο κακό μπορεί να κάνει, συμπεραίνει το άρθρο.

Αλλά και βρετανικό BBC δυσκολεύεται να βρει κάτι θετικό σ’ αυτήν την επίσκεψη. Ίσως, λέει, να αποτελέσει ιδανική ευκαιρία για το καθεστώς του Πεκίνου να ενισχύσει τα πολεμικά παιχνίδια γύρω από την Ταϊβάν, μέχρι να έρθει η μέρα που θα την καταλάβει και στρατιωτικά. Ο κινεζικός εθνικισμός είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο και η επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβαν φαίνεται ότι το ενεργοποίησε. Μένει να φανεί αν θα οδηγήσει σε κάτι καταστροφικό.

Ποια είναι η συνισταμένη αυτών των αναλύσεων;

1. Η αμηχανία. Δεν μπορούν να είναι σίγουροι αν ήταν μια επίσκεψη μόνο «απερίσκεπτη», που εξυπηρετεί το προφίλ της Πελόζι και, ίσως, τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου για το Κογκρέσο. Η δημοτικότητα του Μπάιντεν δεν πάει καλά.

2. Η ανησυχία. Την ώρα που ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει τσακίσει την παγκόσμια οικονομία, τι θα συμβεί αν ξεσπάσει νέος πόλεμος στην Ανατολή με εμπλοκή της Κίνας;

3. Η αβεβαιότητα. Η Δύση-ΗΠΑ και Ευρώπη- βρίσκονται στο έλεος αυταρχικών καθεστώτων και ηγετών. Η εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται για έκτο μήνα και οι δυτικές κυρώσεις, αντί να εξοντώσουν τον Πούτιν, τσακίζουν τις δυτικές οικονομίες, με πρώτες αυτές των ευρωπαϊκών χωρών. Μπορούν να πιστεύουν οι Αμερικανοί ότι θα συμβεί κάτι διαφορετικό αν τη Ρωσία ακολουθήσει η Κίνα;

Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει. Στη μια πλευρά βρίσκονται όσοι θεωρούν ότι η πολιτική του «κατευνασμού» δεν απέδωσε στην περίπτωση της Ρωσίας και δεν θα αποδώσει και σ΄αυτήν της Κίνας. Στην άλλη πλευρά όσοι θεωρούν ότι, πριν κλείσει το ένα μέτωπο (Ουκρανία), δεν ανοίγεις και άλλο (Ταϊβάν) και αποφεύγεις κάθε ενέργεια που μπορεί να οδηγήσει σε συμμαχία Ρωσία και Κίνα.

Και οι δύο απόψεις περιέχουν στοιχεία ρεαλισμού. Όμως, η δεύτερη φαίνεται ότι πατάει πιο γερά στα πόδια της. Ο κόσμος μας δεν κυριαρχείται πλέον από τη μια και μόνη υπερδύναμη, όπως συνέβαινε μετά το 1989 με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Σήμερα ο κόσμος είναι πολυπολικός. Η Κίνα είναι οικονομικός γίγαντας, αλλά και πολύ ισχυρή στρατιωτικά. Και η Ρωσία δεν είναι μεν οικονομικά ισχυρή, αλλά το ίδιο ισχυρή στρατιωτικά. Και οι δύο είναι πυρηνικές δυνάμεις.

Συμπέρασμα: Για να επιβιώσει ο κόσμος μας, οι αντίπαλες δυνάμεις πρέπει να βρίσκουν διαρκώς σημεία συνεννόησης και αποτροπής των συγκρούσεων, όπως έκαναν επί σχεδόν οκτώ δεκαετίες μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

Επιπόλαιες ενέργειες, που μπορούν να οδηγήσουν σε πρόσθετες-και ανεξέλεγκτες-συγκρούσεις, είναι επικίνδυνες. Ευτυχώς, το έχουν καταλάβει και πολλοί σημαίνοντες Αμερικανοί, που αποδοκίμασαν τη επίδειξη «παλικαρισμού» της κυρίας Πελόζι…

news247.gr