... ανάλογη της Τόνγκα...
Μετά την έκρηξη ηφαιστείου στο αρχιπέλαγος Τόνγκα της Πολυνησίας (το κρουστικό κύμα είχε φτάσει έως την Ελλάδα), ερευνητές του Cambridge θέλησαν να μελετήσουν πόσο προετοιμασμένη είναι η ανθρωπότητα για ένα ακόμα μεγαλύτερο φαινόμενο.
Ερευνητές του Centre for the Study of Existential Risk (CSER) κατέληξαν στο ότι υπάρχει “ευρεία παρανόηση”, σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις. Χαρακτήρισαν την έλλειψη επενδύσεων για την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση πιθανών καταστροφών από ηφαίστεια ως “απερίσκεπτη”.
Για την ιστορία, αυτό που έγινε στον Ειρηνικό ήταν η μεγαλύτερη έκρηξη που έχει καταγραφεί ποτέ με όργανα. “Θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμιες κρουστικές κρίσεις εάν είχε διαρκέσει περισσότερο -και είχε απελευθερώσει περισσότερη τέφρα και αέριο. Θλιβερές θα ήταν οι συνέπειες αν ανάλογη έκρηξη είχε συμβεί σε περιοχή ζωτικής σημασίας, όπως η Μεσόγειος” τόνισαν οι επιστήμονες.
“Η έκρηξη της Τόνγκα ήταν το ηφαιστειακό ισοδύναμο ενός αστεροειδούς που για λίγο δεν έπεσε στη Γη. Θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ξυπνητήρι” επισήμανε η Dr. Λάρα Μάνι από το CSER, η οποία σύγκρινε την απειλή γιγάντιας έκρηξης ηφαιστείου, με συντριβή αστεροειδούς πλάτους ενός χιλιομέτρου, στη Γη.
“Τα γεγονότα αυτά θα είχαν παρόμοιες κλιματικές συνέπειες, με τις πιθανότητες μιας ηφαιστειακής καταστροφής να είναι εκατοντάδες φορές περισσότερες, από αυτές της σύγκρουσης αστεροειδούς ή κομήτη με τη Γη”.
Πρόσθεσε ότι βάσει των στοιχείων που έχει η ομάδα της στη διάθεση της, όπως προσπαθεί να καταλάβει την κανονικότητα μεγάλων εκρήξεων, έκρηξη από 10 έως 100 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Τόνγκα συμβαίνει μία φορά κάθε 625 χρόνια. “Δηλαδή δύο φορές πιο συχνά από ό,τι πιστεύαμε.
Και ενώ διοχετεύονται εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε απειλές αστεροειδών κάθε χρόνο, υπάρχει σοβαρή έλλειψη παγκόσμιας χρηματοδότησης και συντονισμού για την ετοιμότητα των ηφαιστείων. Κάτι που πρέπει να αλλάξει επειγόντως”.
Η τελευταία μεγάλη έκρηξη είχε γίνει το 1815
“Υπολογίζεται ότι 100.000 άνθρωποι πέθαναν και οι παγκόσμιες θερμοκρασίες έπεσαν κατά μέσο όρο ένα βαθμό, προκαλώντας μαζικές αποτυχίες των καλλιεργειών που οδήγησαν σε λιμό, βίαιες εξεγέρσεις και επιδημίες. Το συμβάν παραμένει έως σήμερα γνωστό ως 'έτος χωρίς καλοκαίρι'.
Τώρα ζούμε σε έναν κόσμο με οκταπλάσιο πληθυσμό και πάνω από 40 φορές το επίπεδο του εμπορίου. Τα πολύπλοκα παγκόσμια δίκτυα που έχουμε, θα μπορούσαν να μας κάνουν ακόμη πιο ευάλωτους στους κραδασμούς μιας μεγάλης έκρηξης.
Τα δεδομένα που έχουμε συγκεντρώσει υποδηλώνουν ότι υπάρχει 1/6 πιθανότητες για έκρηξη μεγέθους επτά βαθμών τα επόμενα 100 χρόνια. Αυτό είναι μια ζαριά. Τέτοιες γιγαντιαίες εκρήξεις έχουν προκαλέσει απότομη κλιματική αλλαγή και κατάρρευση πολιτισμών στο μακρινό παρελθόν”.
Οι οικονομικές απώλειες θα είναι αντίστοιχες με αυτές της πανδημίας.
Επί του παρόντος είναι γνωστές μόνο λίγες από τις 97 εκρήξεις των τελευταίων 60.000 χρόνων, που ταξινομούνται ως 'μεγάλου μεγέθους' στον «Δείκτη Εκρηκτικότητας Ηφαιστείων».
“Μπορεί να μην γνωρίζουμε ακόμη και σχετικά πρόσφατες εκρήξεις λόγω έλλειψης έρευνας σε θαλάσσιους πυρήνες και πυρήνες λιμνών, ιδιαίτερα σε παραμελημένες περιοχές όπως η Νοτιοανατολική Ασία. Τα ηφαίστεια ωστόσο, μπορούν να μείνουν αδρανή για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά να είναι ικανά για ξαφνική και ασυνήθιστη καταστροφή".
Για αυτό και χρειάζεται βελτίωση στην παρακολούθηση “όπως έναν αποκλειστικό δορυφόρο παρακολούθησης ηφαιστείων, για διάστημα μεγαλύτερο των 20 χρόνων”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου