Με τον θάνατο του Σταύρου Ψυχάρη κλείνει και τυπικά, αν όχι μια εποχή, σίγουρα πάντως ένας κύκλος. Ενας κύκλος «ανθρώπων του Τύπου», που άλλαξαν τη δημοσιογραφία, άσκησαν πολιτική επιρροή και σημάδεψαν τη Μεταπολίτευση.
Ηταν βέβαια άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο Χρήστος Λαμπράκης και ο Λέων Καραπαναγιώτης, για να... μείνουμε στην ιστορία του ΔΟΛ, ήταν δύο διανοούμενοι που διηύθυναν από «ψηλά». Ο Σταύρος Ψυχάρης, πάλι, ήταν ένας άνθρωπος της «πιάτσας», που δεν δίστασε, όταν χρειάστηκε, να λερώσει τα χέρια του. Ηταν όμως όλοι τους Δημοσιογράφοι.
Υπηρέτησαν τον «χώρο» με επίγνωση του ρόλου τους και το αναγνωστικό κοινό τους αντάμειψε. Πολιτικός συντάκτης των «ΝΕΩΝ», διευθυντής και εκδότης επί δεκαετίες του «ΒΗΜΑΤΟΣ», και στη συνέχεια επικεφαλής του ΔΟΛ, ο Ψυχάρης έζησε από πρώτο χέρι και την προσπάθεια μιας κυβέρνησης πρώτα να ελέγξει, και στη συνέχεια να φιμώσει, φωνές που την επέκριναν και την αμφισβητούσαν.
Κι αν υπήρξε συχνά αντιφατικός, ή υπερβολικός, πάντως δεν υποτάχθηκε, δεν λογόκρινε. «Στην πραγματική ζωή υπάρχουν επιτυχίες και αποτυχίες. Τούτη η προσωπική μάχη μπορεί υπό αντίξοες συνθήκες να χάθηκε, αλλά τίποτα δεν πάει χαμένο», έγραψε ο Σταύρος Ψυχάρης στο αποχαιρετιστήριο σημείωμά του. Η εφημερίδα αυτή, που βρίσκεται πάντα στις επάλξεις, το γνωρίζει. Οπως γνωρίζει και το χρέος της να αναγνωρίζει και να θυμάται...
e-tetradio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου