Οι αυξήσεις τιμών στα τρόφιμα παγκοσμίως...

...είναι αποτέλεσμα ενός «διαλυμένου» συστήματος, λένε ειδικοί...

Οι αυξήσεις τιμών στα τρόφιμα παγκοσμίως είναι αποτέλεσμα ενός «διαλυμένου» συστήματος τροφίμων που απογοητεύει τους φτωχούς και συγκεντρώνει τη δύναμη και τα κέρδη στα χέρια λίγων, δήλωσαν ειδικοί σε θέματα τροφίμων...

Οι αυξανόμενες τιμές των τροφίμων προκαλούν εκτεταμένη δυστυχία στις αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ ακόμη και στον πλούσιο κόσμο ο συνδυασμός των υψηλών τιμών των τροφίμων και των καυσίμων απειλεί εκατομμύρια ανθρώπους με δυσκολίες.

Οι τιμές τροφίμων έχουν αυξηθεί κατά περίπου 20% φέτος και σχεδόν 345 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν οξεία επισιτιστική ανασφάλεια, σε σύγκριση με 135 εκατομμύρια πριν την πανδημία Covid-19.

Ο Alex Maitland της Oxfam δήλωσε στον Guardian ότι η τρέχουσα κρίση είναι «η τελευταία σε μια μακρά σειρά αποτυχιών του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος», το οποίο έχει γίνει ακόμη πιο εύθραυστο πρόσφατα λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών και των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης, της οικονομικής αναταραχής και της πανδημίας.

«Ο πόλεμος στην Ουκρανία προκάλεσε τεράστια μεταβλητότητα των τιμών και διαταραχή των προμηθειών τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά αυτό είναι απλώς το τελευταίο πλήγμα που αντιμετωπίζει ένα παγκόσμιο σύστημα τροφίμων ήδη κατεστραμμένο. Οι παγκόσμιες αλυσίδες τροφίμων κυριαρχούνται από έναν μικρό αριθμό πολυεθνικών εταιρειών. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτές οι εταιρείες μπορούν να αποσπούν τέτοια τεράστια κέρδη», σημειώνει.

Ο Guardian αποκάλυψε αυτή την εβδομάδα ότι οι εταιρείες ABCD (Archer-Daniels-Midland, Bunge, Cargill και Louis Dreyfus) - οι οποίες ελέγχουν το 70-90% του παγκόσμιου εμπορίου σιτηρών - έχουν κάνει ρεκόρ κέρδους, καθώς οι τιμές τροφίμων έχουν εκτοξευθεί στον απόηχο του πολέμου στην Ουκρανία. Φαίνεται ότι ορισμένοι έχουν επίσης αυξήσει τα περιθώρια κέρδους τους, πιέζοντας περαιτέρω τους καταναλωτές.

Οι ακτιβιστές ανησυχούν ότι οι σπόροι και τα γεωργικά χημικά ελέγχονται ομοίως από μια χούφτα εταιρειών, με τρεις μόνο πολυεθνικές - Bayer-Monsanto, Dupont-Dow και Chem-China Syngenta - να ελέγχουν το 60% του εμπορίου. Μεταξύ των εμπόρων λιανικής πώλησης έχει επίσης υπάρξει ενοποίηση, με μόνο 10 επιχειρήσεις να αντιπροσωπεύουν το ήμισυ του συνόλου των πωλήσεων τροφίμων στην ΕΕ.

Οι καταναλωτές δεν είναι τα μόνα θύματα: και οι αγρότες δυσκολεύονται επίσης να επιβιώσουν όταν οι μεγάλες εταιρείες καταχρώνται την κυριαρχία τους. Ο Maitland εξηγεί: «Οι άνθρωποι που παράγουν και αγοράζουν τρόφιμα είναι αυτοί που υποφέρουν από ένα σύστημα που βάζει τα κέρδη των μετόχων παραπάνω. Οι μισοί από τους υποσιτιζόμενους στον κόσμο είναι μικροκαλλιεργητές και οι οικογένειές τους. Οι φτωχότεροι ξοδεύουν πολύ περισσότερο από το εισόδημά τους για τρόφιμα από ό,τι οι πλουσιότεροι».

Ο Τιμ Λανγκ, καθηγητής πολιτικής τροφίμων στο City του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, δήλωσε ότι τόσο οι ανεπτυγμένες όσο και οι αναπτυσσόμενες χώρες βλέπουν τις επιπτώσεις της πολυετούς αυξανόμενης στρέβλωσης στις αγορές τροφίμων. «Δεν δίνουμε αρκετή προσοχή στα τρόφιμα - δίνεται μεγάλη προσοχή στις αγορές ενέργειας, αλλά όχι τόσο πολύ στα τρόφιμα», είπε.

Η συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια λίγων μυστικοπαθών εταιρειών οδήγησε σε μια λιγότερο διαφανή αγορά, οπότε ήταν δύσκολο να κρίνει κανείς αν και πού γινόταν κερδοσκοπία. Αλλά αυτή ήταν μόνο μία πτυχή ενός συστήματος τροφίμων που δεν λειτουργούσε προς το συμφέρον των καταναλωτών ή των αγροτών, προσθέτει.

«Πρέπει να επανεξετάσουμε το σύστημα τροφίμων. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά μια υγιεινή διατροφή και αυτό είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα. Πολλοί βγάζουν τεράστια ποσά από τα τρόφιμα, αλλά οι παραγωγοί τροφίμων λαμβάνουν περίπου το 8% των 250 δισ. λιρών ετησίως που ξοδεύουμε για τρόφιμα», δήλωσε.

πηγες Guardian